Le sommet des dieux (2021)

Recensie Le sommet des dieux CinemagazineRegie: Patrick Imbert | 95 minuten | animatie, avontuur | Originele stemmencast: Lazare Herson-Macarel, Eric Herson-Macarel, Damien Boisseau, Elisabeth Ventura, Kylian Rehlinger, François Dunoyer

Zelfs voor de meest ervaren bergbeklimmer is Mount Everest een ontzettend lastige opgave. George Mallory probeerde het in 1924, met een enkele reis als resultaat. Of hij ooit de top bereikt heeft, is een raadsel. In de Franse animatiefilm ‘Le sommet des dieux’ bemachtigt de ooit veelbelovende klimmer Habu (Éric Herson-Macarel) de camera van Mallory. Habu werd door vele tijdschriften geïnterviewd en beschouwd als een talentvolle bergbeklimmer. Plotseling besluit Habu zich jarenlang terug te trekken uit de samenleving. Niemand weet precies waarom, maar fotojournalist Makoto Fukamachi (Damien Boisseau) wil een antwoord en is gebrand om Habu op te sporen. Tegelijkertijd bereidt Habu zich voor op zijn grootste en tevens gevaarlijkste missie.

Voor de fans van sportfilms zijn de intense klimscènes op steile bergen een reden genoeg om de film te kijken. De getekende animatie van de Himalaya’s is bijna fotorealistisch. Hoewel de film over professionele klimmers gaat, ligt de focus meer op de innerlijke demonen van Habu. Niet alleen Habu heeft een missie, ook Fukamachi wil zichzelf bewijzen. Hij is niet zozeer geïnteresseerd in de camera van Mallory. Hij wil het verhaal van Habu vertellen, die helemaal geen zin heeft in publiciteit. Voor Fukamachi draait het volgen van Habu ook niet om het halen van de voorpagina van het tijdschrift waar hij voor werkt. Hij raakt geobsedeerd met Habu vanwege zijn mysterieuze verdwijning.

Bergbeklimmen is niet alleen fysiek erg zwaar, maar kan ook mentaal zijn tol eisen. Naarmate de zoektocht van Fukamachi vordert, leren we meer over Habu’s verleden. Het verhaal is niet per se heel origineel door een paar voor de hand liggende wendingen. Door het wisselen tussen de perspectieven van de hoofdkarakters ontstaat er toch een leuke dynamiek. De titel van de film is Frans voor ‘de top van de goden’, uiteraard een verwijzing naar Mount Everest. De film maakt duidelijk hoe gevaarlijk de klim van deze gigant is, mede door de verwijzing naar Mallory die echt bestaan heeft. Als zelfs een legende onder de bergbeklimmers de top niet kan halen, wie dan wel? De spanning wordt alsmaar groter wanneer duidelijk wordt dat Habu niet voor niets de camera van Mallory nodig heeft.

‘Le sommet des dieux’ is vooral een verfrissende film vanwege de indrukwekkende animatie. De getekende beelden van de klimscènes op ijzige rotswanden zijn imposant. Het verhaal laat nog wat te wensen over, al is het nog steeds voldoende om interessant te blijven. Uiteindelijk leiden de twee obsessies van de hoofdpersonages tot één nagelbijtende conclusie die de kijker alles behalve koud laat.

Job Vijftigschild

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 augustus 2022