Le tango des Rashevski (2003)
Regie: Sam Garbarski | 100 minuten | drama, komedie | Acteurs: Nathan Cogan, Hippolyte Girardot, Ludmila Mikael, Michel Jonasz, Daniel Mesguich, Jonathan Zaccai, Tania Garbarski, Rudi Rosenberg, Selma Kouchy, Moscu Alcalay
De Duitse Sam Garbarski regisseerde met ‘Le tango des Rashevski’ zijn eerste lange speelfilm. Hij maakte eerder hij de korte film ‘La vie, la mort et le foot’ (2000) en talloze reclamefilmpjes. Dochter Tania Garbarski neemt de rol van de eigenwijze Nina Rashevski voor haar rekening. Eén van de zoons van Rosa, David, wordt gespeeld door Daniel Mesguich. In ‘Le radeau de la Méduse’ (1994) had hij eveneens een grote rol als luitenant Coudein. ‘Le tango des Rashevski’ is in het Frans en Hebreeuws gesproken.
‘Le tango des Rashevsk’i schetst het beeld van een moderne joodse familie in Frankrijk. Dit beeld wordt geschetst tussen twee begrafenissen als ware het een familieportret van de Rashevskis. Oma Rosa is het centrale karakter en zij is altijd de bindende factor geweest in de familie. De definitie van een goede jood is iets waarover de meningen binnen de familie Rashevski sterk uiteen lopen. Rosa’s overlijden zorgt dus voor de nodige narigheden afgezien van het verlies van een dierbare. Het is maar goed dat Rosa hen heeft achtergelaten met haar speciale wapen tegen alle tegenspoed: de tango.
Elk familielid laat zien dat de joodse identiteit verschillende invullingen kan hebben en allerlei gerelateerde problemen komen hierdoor aan bod. Zelfs het Israëlisch-Palestijnse conflict komt naar voren door de relatie tussen kleinzoon Ric en Kadija.
Alle personages en problemen maken van ‘Le tango des Rashevski’ een drukke film, maar het verhaal blijft nog steeds boeiend. Garbarski heeft voor de vertelling ook de nodige humor gebruikt waardoor het niet een te zware film is geworden. De communicatie tussen de Rashevski broers middels schaakspelen dragen hier ook aan bij. Alhoewel er verschillende visies worden getoond, benadrukken de makers van de film vooral Dolfo’s kijk op het jood zijn. Het Jiddische woord mensch is wat Dolfo met zijn tolerante en menselijke houding belichaamt. Men moet in de eerste plaats een mensch zijn en dat is de boodschap van deze film. Mocht dat niet werken dan is er altijd de tango nog.
Sarita Koendjbiharie
Waardering: 3
Bioscooprelease: 18 maart 2004