Le voyage du ballon rouge (2007)

Regie: Hou Hsiao-hsien | 113 minuten | drama | Acteurs: Juliette Binoche, Simon Iteanu, Song Fang, Hippolyte Girardot, Louise Margolin, Anna Sigalevitch

De Chinese minimalistische regisseur Hou Hsiao-hsien heeft een schare trouwe fans gekregen door zijn rustig observerende, maar regelmatig magische films als ‘Millenium Mambo’ en vooral ‘Three Times’. Ondanks het kalme tempo en de tamelijke passieve personages wist hij toch vaak tot een emotionele kern te komen in zijn films en de toeschouwer te raken door iets wezenlijks in de menselijke interactie te tonen. ‘Le voyage du ballon rouge’ behoudt dan wel – tot op zekere hoogte – de visuele schoonheid van het eerdere werk van de filmmaker, maar weet helaas inhoudelijk niet tot interessante inzichten te komen of personages te presenteren die voor de kijker gaan leven. Alles is aanwezig voor een indrukwekkende, betoverende film. Een kundige regisseur met een goed oog voor menselijk (onderhuids) drama, een geweldige actrice in de persoon van Juliette Binoche, en een tijdloze klassieker als basis van het verhaal. Maar Hou Hsiao-hsien weet er geen boeiend geheel van te maken. De muziek is sfeervol, de beelden van de grote rode ballon die het jongetje volgt en tegen de achtergrond van een pittoresk Parijs van locatie naar locatie zweeft zijn poëtisch en brengen mooie herinneringen terug aan Lamorisse’s origineel, en het zoontje met zijn warrige bloempotkapsel en soms dromerige blik is schattig. Maar hier stoppen eigenlijk de positieve punten van de film.

Het grootste probleem is dat er in de film eigenlijk niets interessants gebeurt en dat er daarnaast de er nauwelijks mogelijkheden aan de kijker biedt om zich te binden aan de personages. Suzanne (Binoche) heeft op zich een origineel beroep als stem bij een alternatief poppenspeelgezelschap, maar de kijker wordt te weinig in de schoenen van de toeschouwer geplaatst om dit boeiend te maken. En het gegil van Suzanne begint op de zenuwen te werken. En niet alleen tijdens haar beroep. Als ze thuiskomt blijken zeuren en schreeuwen tot haar favoriete bezigheden te behoren. Over haar ex, bijvoorbeeld, en diens vriend die in haar gebouw woont, maar niet betaalt. Dan is er de oppas Song die voor enige lucht in de film kan zorgen door haar omgang met zoontje Simon. Maar haar gesprekken met het jongetje, dat net als in de charmante film van Lamorisse af en toe gevolgd wordt door een rode ballon, zijn zo triviaal, slepend, en simpelweg saai, dat ook deze relatie weinig diepte of goodwill tot gevolg heeft. Overige gebeurtenissen, zoals een pianostemmer die langskomt of lange telefoongesprekken met dochter Louise, zijn zelfs nog minder enerverend.

‘Le voyage du ballon rouge’: Het lijkt louter een vluchtig kijkje te zijn in het weinig turbulente leven van de personages met hier en daar verwijzingen naar de film die als uitgangspunt is gebruikt: ‘Le ballon rouge’, van Albert Lamorisse. Het zijn voornamelijk deze verwijzingen die de kijker rechtop doen zitten en de film van bijzondere scènes voorziet. Het verhaal en de personen die hierin figureren spreken helaas weinig tot de verbeelding.

Bart Rietvink

Waardering: 2

Bioscooprelease: 1 mei 2008