Lean on Pete (2017)

Recensie Lean on Pete CinemagazineRegie: Andrew Haigh | 122 minuten | avontuur, drama | Acteurs: Charlie Plummer, Amy Seimetz, Travis Fimmel, Steve Buscemi, Jason Beem, Tolo Tuttele, Ayanna Berkshire, Connor Brenes, Kurt Conroyd, Chloë Sevigny, Dennis Fitzpatrick, Rusty Tennant, Julia Prud’homme, Jason Rouse, Lewis Pullman, Justin Rain, Bob Olin, Teyah Hartley

Sinds de verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten is de Amerikaanse onderklasse bezig aan een inhaalslag als inspiratiebron voor filmmakers. Daar waar diversiteit steeds hoger in het vaandel komt te staan, blijkt ook het ‘vergeten Amerika’ steeds vaker een dankbare bron waar regisseurs uit kunnen putten. In ‘Lean on Pete’ is dit niet anders. De personages leven met de dag, leiden een vrij uitzichtloos bestaan en grijpen liever naar de fles dan dat ze het leven voor zichzelf proberen te verbeteren. 



Hij woont op een woonwagenkamp, heeft een alcoholistische vader die elke week wisselt van partner en vult zijn dagen vooral met hardlopen en tv-kijken. Na te zijn gestopt met school en sport leidt de 15-jarige Charley (Charlie Plummer) een vrij uitzichtloos bestaan. Op een dag wordt Charley ingehuurd door lokale paardenhouder Del (de altijd goede Steve Buscemi). Tijdens zijn werk raakt Charley langzaam gehecht aan renpaard ‘Lean on Pete’. Als Del besluit dat Pete niet langer rendabel is en zijn vader zwaargewond in het ziekenhuis belandt, besluit Charley in een impulsieve bui er met Pete vandoor te gaan. Wat volgt is een intense en bij vlagen helse tocht waarbij Charley op zoek gaat naar zijn tante, in wie hij een moederfiguur ziet. 



Mocht dit alles klinken als een mooie aangelegenheid voor een roadtrip door prachtige Amerikaanse landschappen: vergeet het maar. ‘Lean on Pete’ leidt de kijker vooral langs aftandse wegrestaurants, agressieve daklozen en dorre vlaktes. Het zijn precies die momenten waarop Amerika oogt als een desolaat derdewereldland waarin het dagelijks leven een continue worsteling is. 



‘Lean on Pete’ draait vooral om de zoektocht van Charley naar vastigheid. In dat licht is ‘Lean on Pete’ wellicht een coming of age-film, maar dan wel een ongelooflijk grauwe. Het grootste deel van de film zie je Charley vooral worstelen en lijden, waardoor je de makers richting het einde bijna zou willen smeken om een happy end voor de jongen. Dat is ook de verdienste van Charlie Plummer, die de film met zijn naturelle en onderkoelde acteerwerk naar een hoger niveau tilt en zijn personage op de juiste momenten precies genoeg diepgang meegeeft. Charley is een personage dat een knuffel en een thuis verdient en de makers weten dat gevoel nagenoeg perfect te vangen. Je zou bijna naar het scherm rennen om Charley een knuffel te geven.



Toch wil de film bij vlagen iets te veel zeggen over het Amerika van nu. Vooral in de tweede helft worden de nieuwe personages wel erg inwisselbaar en dienen zij meer als opvulling. Zonde, want in het eerste uur vormen vooral Steve Buscemi en Chloë Sevigny een mooie aanvulling op het leven van Charley. In de tweede helft moet er plots een klein subplotje geïntroduceerd worden over twee veteranen en een opa die zijn gezette kleindochter schoffeert. Het is niet nodig en leidt wat af van het verhaal.



‘Lean on Pete’ laat op voortreffelijke wijze zien dat coming of age-films niet altijd licht of eenvoudig verteerbaar hoeven te zijn. Sterker nog, de film is bij vlagen zo grauw en hard voor zijn hoofdpersonage, dat je als kijker wel emotioneel betrokken moét raken bij Charley. Hoewel ‘Lean on Pete’ dus verre van makkelijk wegkijkt, is het één van de eerlijkste films in tijden geworden, waarbij je alleen maar kunt hopen dat Charley op een gegeven moment eindelijk rust en zekerheid zal vinden.

Alex Mazereeuw

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 mei 2018
DVD-release: 9 oktober 2018