Legend of the Guardians – Legende van Ga’hoole (2010)
Regie: Zack Snyder | 97 minuten | animatie, avontuur, fantasie | Originele stemmencast: Jim Sturgess, Ryan Kwanten, Hugo Weaving, Emilie de Ravin, Helen Mirren, Geoffrey Rush, Sam Neill, Abbie Cornish, David Wenham, Rachael Taylor, Richard Roxburgh, Miriam Margolyes, Jay Laga’aia, Emily Barclay, David Field
Met zijn remake van horrorklassieker ‘Dawn of the Dead’ (2004), het spektakelstuk ‘300′ (2006) en de stripverfilming ‘Watchmen’ (2009) maakte regisseur Zack Snyder een overrompelende entree in Hollywood. Zijn flamboyante en dynamische visuele stijl, waarbij hij het gebruik van effecten en slow motion niet schuwt, sloeg in als een bom. Er werden dan ook heel wat wenkbrauwen gefronst toen bekend werd gemaakt dat hij – de man achter het genadeloze strijdgewoel in ‘300′ – een animatiefilm zou maken van ‘The Legend of the Guardian’, de kinderboekenreeks van Kathryn Lasky waarin uilen (!) de hoofdrol spelen. De critici kunnen opgelucht ademhalen; Snyder heeft er zeker geen kinderachtige film van gemaakt. ‘Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole’ (2010) doet vanuit visueel oogpunt niet onder voor Snyders eerdere werk. Dat de film in 3D is, geeft het spektakel bovendien nog extra cachet. Maar net als ‘300′ en vooral ‘Watchmen’ blijft ook zijn nieuwste film het verhaal helaas wat achter bij de overweldigende beeldenpracht.
Voor de film werden de eerste drie boeken van Lasky’s vijftiendelige reeks, over een jonge uil die verstrikt raakt in de strijd tussen de edele Guardians en de kwaadaardige Pure Ones, samengevoegd en verwerkt tot een verhaal van anderhalf uur. De held van het verhaal, Soren (met de stem van Jim Sturgess), is gefascineerd door de spannende verhalen die zijn vader (Hugo Weaving) hem vertelt over de Guardians, een mysterieuze groep uilen die in staat zijn heldendaden te verrichten. Net wanneer hij samen met zijn broer Kludd (Ryan Kwanten) voor het eerst probeert te vliegen, worden de twee jonge uilen ontvoerd door de Pure Ones, die nieuwe rekruten werven voor hun kwaadaardige leger. In hun hoofdkwartier worden ongehoorzame en zwakke uilen gedwongen tot slavenarbeid. Soren heeft al gauw door dat iets niet in de haak is en vlucht. Kludd blijft achter en raakt steeds meer onder de invloed van de kwaadaardige Metal Beak, die de complete uilenwereld naar zijn hand wil zetten. Wanneer ook nog zijn jongere zusje Eglantine wordt gekidnapt, ziet Soren maar één uitweg: alleen de Guardians kunnen Metal Beak nog afstoppen. Zal hij ze weten te vinden?
Laten we eerlijk zijn: het script van John Orloff en Emil Stern zal geen prijzen winnen. Daarvoor ontbreekt de originaliteit die in (animatie-) films tegenwoordig zo broodnodig is om je te kunnen onderscheiden. Regelmatig gaan er belletjes rinkelen, omdat we alles al eens eerder voorbij hebben zien komen: de jaloerse broer die het verkeerde pad kiest, de excentrieke mentor die de held onder zijn hoede neemt, et cetera. Bovendien werd er flink geschrapt in het originele verhaal om een film van anderhalf uur te maken. Aan de ene kant jammer, omdat daarom veel leuke personages en verhaallijnen sneuvelen – aan de andere kant is het gelukkig wél efficiënt gedaan. Het gebrek aan originaliteit in het script wordt gecompenseerd door de schitterende 3D-animaties, die hier en daar doen denken aan ‘Avatar’ (2008) waarin natuurlandschappen eveneens op een prachtige manier in beeld werden gebracht. Soms heb je niet eens door dat je naar animaties zit te kijken, zo levensecht is het allemaal. Niet alleen de landschappen, ook de uilen zijn zeer natuurgetrouw weergegeven, maar ze zijn toch uitgerust met de nodige dosis expressie. Die sprekende koppen kunnen echter niet voorkomen dat er altijd een bepaalde afstand blijft tussen de uilen en het publiek. De stemmencast is indrukwekkend, met naast de al genoemde namen onder anderen steracteurs als Helen Mirren, Geoffrey Rush, Sam Neill en Miriam Margoyles in de gelederen.
Uiteraard past Snyder zijn geliefde effecten en technieken toe, zodat de actiescènes dynamisch en levendig uit de verf komen. De vraag is echter of het allemaal niet te spannend is voor de jeugdige doelgroep. De duistere bossen en het hoofdkwartier van de Pure Ones zijn al grimmig genoeg, maar Snyder deinst er niet voor terug om uilen gewond te laten raken in gevechten en elkaar – getooid in metalen harnassen en met geslepen klauwen – te lijf te laten gaan. ‘Legend of the Guardians’ kan dan ook maar beter gezien worden als een film voor de al wat oudere jeugd, vanaf een jaar of twaalf, want voor jongere kinderen komen de levensechte beelden (en bijpassende muziek) wellicht net iets té realistisch over. Hoewel het totaal iets anders is dan wat we van hem gewend zijn, blijft Snyder met ‘Legend of the Guardians’ trouw aan zijn beproefde concept: spektakel voert de boventoon. En hoewel het verhaal wat tegenvalt en de emotionele binding met de uilen wat mager is, maken de visuele pracht en de prima stemmencast veel goed.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 29 september 2010
DVD- en blu-ray-release: 2 maart 2011