Lejla (2017)
Regie: Stijn Bouma | 22 minuten | drama, korte film | Acteurs: Lejla Hadzic, Vedad Terzic, Slobodan Cabakovic
Nadat het Nederlandse filmtalent Stijn Bouma (1991) werd afgewezen voor de Nederlandse filmacademie, zocht hij zijn heil in het buitenland. Hij kwam terecht in Sarajevo, waar een grootheid waar hij veel bewondering voor heeft – de Hongaarse filmmaker Béla Tarr (onder meer bekend van ‘Turin Horse’, 2011) – een eigen filmopleiding was begonnen. In de Bosnische hoofdstad maakte hij in het kader van zijn opleiding diverse korte films en kreeg les van internationale filmmakers als James Benning, Pedro Costa, Abel Ferrara en Atom Egoyan. Hij werkte bovendien op de sets van films die zijn collega-studenten maakten en deed op die manier ervaring op als camera-operator en regie-assistent. Met zijn films wil de in Hoorn opgegroeide Bouma een tegenwicht vormen voor de vluchtige beelden waarmee we in deze huidige maatschappij geconfronteerd worden. ‘Veel van die beelden betekenen niks, zijn alleen bedoeld om ons iets te verkopen of indruk op ons te maken met hun spektakel. Maar hoeveel van deze beelden weten een plekje in ons hart te veroveren?’ Zijn stijl van filmen is derhalve alles behalve vluchtig; Bouma benadert zijn personages en onderwerpen met aandacht, zorgvuldigheid en waardigheid.
In zijn tweede jaar aan de filmopleiding van Béla Tarr maakte Bouma de 22 minuten durende korte film ‘Lejla’ (2017), over een jonge vrouw (Lejla Hadzic) die een gezapig en kleurloos bestaan leidt in Sarajevo. Sinds het overlijden van haar moeder woont ze met haar nukkige vader Emir (Slobodan Cabakovic) in een klein flatje. Ze heeft een baantje in een fastfoodrestaurant, waar ze cevapi grilt voor een hongerloontje. Haar zuurverdiende geld moet ze vervolgens afgeven aan haar vader, die ermee de kroeg induikt. Een nogal uitzichtloos bestaan leidt ze dus, deze Lejla. Er gloort echter hoop aan de horizon wanneer Vedad (Vedad Terzic) in haar leven verschijnt. Hij ziet haar wel zitten en ze blijken een klik te hebben. Stiekem spreekt ze met hem af, maar haar vader is niet gek en eist dat ze het contact met deze ‘indringer’ verbreekt. Vedad wil haar niet zomaar opgeven en bedenkt een manier om er samen vandoor te gaan. Het idee is zeer aanlokkelijk voor Lejla, maar ze weet niet zeker welke beslissing ze moet nemen: mee met Vedad of thuis blijven om voor haar oude vader zorgen.
Hoewel de film zich afspeelt in het hedendaagse Sarajevo, zijn de sporen uit de burgeroorlog van eind jaren negentig overal zichtbaar. De reden dat Lejla niet zomaar de deur achter zich dicht trekt, is omdat haar vader, die getekend is door de oorlog, afhankelijk is van haar. Ook al behandelt hij haar niet al te best en bepaalt hij haar leven, hij is afhankelijk van haar door de trauma’s uit zijn verleden. Hij zal het alleen niet zo makkelijk toegeven hoe belangrijk zijn dochter voor hem is. De spagaat waarin Lejla zit, maakt haar situatie aangrijpend. Bouma houdt zijn film sober en bedachtzaam. Hij heeft niet veel woorden nodig om zijn verhaal te vertellen. ‘Lejla’ is vrij zware kost, want het verleden van de stad Sarajevo drukt een stevig stempel op het geheel. Bouma gaat er zorgvuldig en met veel liefde en aandacht mee om, met als resultaat een ingetogen en stemmig miniportret van een vrouw die een keuze moet maken tussen haar eigen geluk en dat van haar vader. Aangrijpend en veelbelovend.
Patricia Smagge
Waardering: 3.5
‘Lejla’ wordt vertoond als voorfilm van ‘Regained Memory’.