Les beaux jours (2013)

Regie: Marion Vernoux | 94 minuten | komedie | Acteurs: Fanny Ardant, Laurent Lafitte, Patrick Chesnais, Jean-François Stévenin, Fanny Cottençon, Catherine Lachens, Alain Cauchi, Marie Rivière, Marc Chapiteau, Féodor Atkine, Olivia Cote, Emilie Caen, Eléonore Bernheim, Maud Le Guenedal, Roman Tabar-Nouval, Mélody Bramli, Paule Zajdermann, Marceline Loridan Ivens, Jeanne Audiard, Claire Castillon, Francis Leplay, Fanny Chesnel, Hortense Gelinet, Sylvie Degryse, Eric Leblanc, Marie Boissard, José Fumanal, Léonard Taieb Le Guénédal

‘Les beaux jours’ opent met een scène waarin de net gepensioneerde Caroline (Fanny Ardant) stil staat voor een open brug. Het staat symbool voor de stilstand die ze ervaart nu ze gestopt is met haar werk als tandarts. Haar echtgenoot werkt stug door en hun twee dochters zijn druk bezig met de opvoeding van de kleinkinderen. Om de verveling en het nietsdoen te verdrijven krijgt Caroline van haar dochters een tegoedbon voor een club die speciaal is bestemd voor gepensioneerden en senioren, les beaux jours genaamd. Op het eerste gezicht lijkt het haar helemaal niets, dat volkse gedoe met veel te jonge begeleiders die denken het allemaal beter te weten. Maar dan ontmoet ze in het clubhuis de bijna dertig jaar jongere informaticaleraar Julien, die haar een tweede jeugd geeft (inclusief de obligate vrijpartij in de auto en het even afgezaagde jointje). Er bloeit een heftige relatie tussen de twee op totdat Caroline steeds meer het idee krijgt hem te moeten delen met andere vrouwen. Ook begint ze steeds meer begrip te kweken voor de andere senioren in het clubhuis. Misschien is dit leven zo slecht nog niet, beseft ze. Maar is er nog een weg terug naar haar echtgenoot of blijft ze bij haar jonge minnaar?

Actrice Fanny Ardant, voormalig muze van Nouvelle Vague regisseur François Truffaut, is de spil waar ‘Les beaux jours’ om draait. Maar dat wordt spijtig genoeg niet helemaal waar gemaakt. Ardant is zo’n typisch Franse Actrice, vol élégance en uitstraling, ook op latere leeftijd. In dat licht gezien lijkt de keuze voor de actrice een zeer goede. Maar haar rol wordt op zo’n infantiele manier ingevuld dat er van die sierlijkheid weinig overblijft. Caroline gedraagt zich als een giechelend en onzeker tienermeisje zonder waardigheid. Dat ligt niet zozeer aan haar kwaliteiten als actrice, want die toont ze regelmatig, maar eerder aan het wat gebrekkige en eentonige scenario en de spelregie. Op den duur wordt haar rol en de wisselwerking met Julien daarom wat storend en ongeloofwaardig.

Zodoende komt de relatie tussen de gepensioneerde tandarts en haar jonge minnaar niet helemaal uit de verf en blijft ‘Les beaux jours’ daardoor vrij kleurloos. Zeker omdat ondergetekende zich niet aan de indruk onttrekken kan het allemaal al eerder gezien te hebben. De film blijft hangen in clichés. Wat dat betreft voegt de film niks toe. Leuker wordt ‘Les beaux jours’ in de onderlinge verhoudingen in het bezigheidscentrum uit de titel. De oudjes kibbelen en roddelen er op los en geven daarmee een luchtig evenwicht aan de film. Ze bespreken de eerste grijze schaamharen, de eerste keer dat het mannelijk apparaat dienst weigerde en meer van dat soort problemen die herkenbaar zijn voor het ouderdom. Op dat soort momenten lijkt ‘Les beaux jours’ meer in zijn mars te hebben, helaas zijn er daar te weinig van en voeren de scènes met Caroline en Julien de boventoon.

Op de enigszins symbolische openingsscène na brengt ‘Les beaux jours’ ook op cinematografisch gebied te weinig. Dat hoeft niet per se een groot kritiekpunt te zijn als het verhaal die tekortkoming goedmaakt. Door het gebrek aan geloofwaardigheid en nieuwe, originele ideeën omtrent het nemen van een jonge minnaar wordt die onvolkomenheid niet goedgemaakt. Fanny Ardant verdient beter.

Wouter Los

Waardering: 2

Bioscooprelease: 4 juli 2013
DVD-release: 23 oktober 2013