Les choristes (2004)

Regie: Christophe Barratier |n 95 minuten | drama, muziek | Acteurs: Gérard Jugnot, François Berléand, Jean-Baptiste Maunier, Marie Bunel, Kad Merad, Jean-Paul Bonnaire, Maxence Perrin, Grégory Gatignol, Thomas Blumenthal, Cyril Bernicot, Simon Fargeot, Carole Weiss, Erick Desmarestz, Philippe Du Janerand

‘Les choristes’ maakt gebruik van een kadervertelling. Op deze manier is de kijker aan het begin van de film al op de hoogte van de afloop. Het procesverloop staat dus centraal. Pierre Morhange is heden ten dagen een wereldberoemd musicus. Hij wordt op een avond verrast met een bezoek van een oud klasgenoot. We blikken terug naar 1949, en zien Pierre in zijn jonge jaren op de kostschool door de ogen van zijn muziekleraar die een dagboek over deze periode heeft bijgehouden.

De film behoort tot het feel-good genre waarin de relatie tussen leerling en leraar centraal staat. In principe is de mens van nature goed, alleen hebben leerlingen af en toe een zetje van een wijze leraar nodig om dit goede in hen naar boven te laten komen. Pierre Morhange heeft bijvoorbeeld “… een gezicht als een engeltje, maar is in weze een waar duiveltje”. Dit proces wordt in dit genre films regelmatig verstoord door diverse personages en gebeurtenissen van buitenaf, maar eindigt vaak in een status quo waarin de leerling geleerd heeft dat hij zijn eigen leven positief kan beïnvloeden.

Wanneer Clément Mathieu, de muziekleraar, naar de kostschool met de heel toepasselijke naam “Le fond de l’etang” (de bodem van de put) komt, merkt hij dat de actie-reactie methode van het schoolhoofd een negatief effect heeft op de toch al moeilijk opvoedbare kinderen. Met behulp van het vormen van een jongenskoor, hoopt hij dit te veranderen. Hij stuit op een aantal obstakels, zoals de overplaatsing van een jeugdcrimineel naar de kostschool, maar helaas blijven deze confrontatie momenten steken in hun aanzet. De plotontwikkeling blijft achter waardoor deze momenten niet ontwikkelen tot drama, maar de film anderhalf uur rustig aan doorkabbelt.

Verwacht geen uitgediepte karakters in de klas van Mathieu. De leerlingen bestaan, zoals dat hoort bij een film als deze, uit een verzameling karikaturen. Zo heb je de kleine Pépinot, het lieve onderdeurtje dat afgezet wordt door de grote stoere jongens van de klas, Boniface als de slimmerik met een bijbehorend rond brilletje en de jongen met een wat donkere huiskleur als de dief die niet kan zingen en daarom maar als muziekstandaard moet dienen! De regisseur van ‘Les choristes’, Christophe Barratier voor deze film genomineerd voor een Chrystal Globe, is eigenlijk musicus van beroep en dat is duidelijk te zien. Muziek en voornamelijk zang voeren de boventoon in dit kleine Franse drama. De meeste van de leerlingen zijn dan ook in werkelijkheid koorleden. Gelukkig is dit haast niet te zien en wel te horen!
Ze leveren mooie zang- en acteerprestaties. De etters zijn ware lastpakken en de schatjes overtuigen in hun braafheid. Ook de locatie is prachtig. Het Franse kasteel waar de film is opgenomen bevind zich in de provincie Puy-de-Dome en straalt een heerlijk romantisch jaren 50 beeld uit.

Mooi detail is het afscheid van Mathieu. Wanneer hij uiteindelijk ontslagen wordt, gooien de leerlingen als afscheid papieren vliegtuigjes uit het raam met hun persoonlijke bedankjes erop. Hoewel dit een zeer duidelijke emotionele moot in de film is, zijn de vliegtuigjes als symbool voor het volwassen worden van de leerlingen mooi gekozen. Mathieu heeft de leerlingen een vlucht naar een beter leven geboden. De leerlingen kunnen dankzij hem hun vleugels in de wijde wereld uitslaan.

Janneke Robers

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 juli 2004