Les Olympiades – Les Olympiades, Paris 13e (2021)

Regie: Jacques Audiard | 104 minuten | drama | Acteurs: Noémie Merlant, Makita Samba, Lucie Zhang, Jehnny Beth, Camille Léon-Fucien, Oceane Cairaty, Anaïde Rozam, Pol White, Rong-Ying Yang, Geneviève Doang, Xing Xing Cheng

Jacques Audiard staat bekend om dramafilms die sociale en maatschappelijke thema’s aansnijden. Het oeuvre van de Franse regisseur wordt gekenmerkt door realistische dialogen en onverwachte geweldsexplosies. Hij is een filmmaker die met één voet in het nu staat en met de andere in het verleden. Zijn films zijn als een gevolg daarvan zowel actueel als tijdloos. Met ‘Les Olympiades’ keert Audiard na zijn eerste Engelstalige film ‘The Sisters Brothers’ (2018) terug naar zijn Franse roots en levert hij een ensemblefilm over vier jonge mensen die op zoek zijn naar liefde en betekenis in het moderne Parijs.

Hoewel de kern van ‘Les Olympiades’ overeenkomsten vertoont met het gros van Audiards repertoire, pakt zijn nieuwste film stukken minder goed uit. Dat ligt niet aan het acteerspel (de castleden doen overduidelijk hun best), noch aan de aankleding (de film is in sfeervol zwart-wit geschoten). De echte problemen van ‘Les Olympiades’ komen voort uit het script.

We volgen in de film vier hoofdpersonen wiens paden elkaar kruisen in een tijdsbestek van enkele maanden. Ze leren elkaar kennen, wisselen levensovertuigingen uit en hebben seks. Heel veel seks… Plotsgewijs doet Audiard een duidelijke stap terug. Waar veel van zijn andere films blijven verrassen wegens hun verhaalstructuur, is ‘Les Olympiades’ vooral herhalend van aard. De getoonde gebeurtenissen voelen na een tijdje triviaal, waarna we beginnen te hopen op een serieuze omwenteling. Helaas blijft de film iedere keer steken in zijn initiële opzet.

Het is zo langzamerhand een genre an sich: films waarin we de beslommeringen van eenzame mensen in grote steden volgen. Met ‘Les Olympiades’ voegt Audiard weinig nieuws toe aan dit type film. ‘Yi Yi’ van Edward Yang en ‘Lost in Translation’ van Sofia Coppola wekken meer indruk in dit kader. En als we in Parijs willen blijven kunnen we ook spreken over het immer genadeloze ‘La Haine’ van Mathieu Kassovitz. Qua stijl zijn dit drie totaal verschillende soorten films. Maar wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze het turbulente leven in een wereldstad, met al zijn hectiek en teruggetrokkenheid, op een prachtig subtiele manier weten te vangen. Jacques Audiard heeft dit vermogen ook in zich zitten. Met ‘Les Olympiades’ schiet hij echter te kort.

Len Karstens

Waardering: 2.5

Speciale vertoning: Tapis Rouge 2021
Bioscooprelease: 28 april 2022
DVD-release: 29 juli 2022