Les pétroleuses (1971)
Regie: Christian-Jaque | 95 minuten | actie, komedie, western, avontuur | Acteurs: Brigitte Bardot, Claudia Cardinale, Michael J. Pollard, Patty Shepard, Micheline Presle, Henry Czarniak, Georges Beller, Teresa Gimpera, Cris Huerta, Emma Cohen, Patrick Préjean, Riccardo Salvino, Valéry Inkijinoff, Denise Provence, Leroy Haynes
Mannen zullen zich gelukkig prijzen bij het vooruitzicht van het kijken naar ‘Lés petroleuses’. Wat is er immers mooier dan twee seksbommen in één film die in een westernsetting op paarden rijden, opwindende shootouts hebben, en bovendien met elkaar een worstelpartij aangaan, uiteraard gepaard gaand met afgescheurde kledingstukken en bezwete en goed zichtbare decolletés? Heel weinig inderdaad. De absolute kwaliteit van de film is zelfs ondergeschikt aan de aanwezigheid van de twee pittige dames die hun mondje – en kontje – wel weten te roeren. Dan hoeft er daarnaast nog maar een handvol vermakelijke, actievolle scènes in de film te zitten om het geheel voor de doorsnee (mannelijke?) kijker de moeite waard te maken. En dit is precies het geval bij ‘Les pétroleuses’, een film die zeker niet sterk is – en ook binnen zijn bescheiden ambities beter had kunnen zijn – maar toch nog best aardig wegkijkt.
Verwacht zeker geen ‘Unforgiven’ of ‘Once Upon a Time in the West’: dit is allesbehalve een topwestern. Verwacht twee mooie vrouwen in cowboy-outfit die er een beetje op los schieten in het Wilde Westen en niet veel meer. Verwacht een soort ‘Bandidas’ met in plaats van Hayek en Cruz, Bardot en Cardinale in de hoofdrollen. Ergens is het natuurlijk een geniale combinatie om vrouwen en pistolen (en een mannelijk genre als de Western) met elkaar te verbinden, maar ook in 1971 was het geen geheel nieuwe vondst. Vijf jaar vóór ‘Les pétroleuses’ was er namelijk een andere filmmaker die twee cowboychicks bij elkaar in een film stopte, waarvan één nota bene ook Brigitte Bardot was. De film heette ‘Viva Maria!’ en de regisseur was niemand minder dan Louis Malle. Die prent was een bescheiden succes en misschien was ‘Les pétroleuses’ dit ook wel geweest als deze qua structuur en benadering wat meer op die film had geleken.
Wellicht dat regisseur Christian-Jaque niet te veel wilde kopiëren van Malle’s film, maar de punten waarin de film afwijkt beslaan niet altijd de beste momenten van de film. Zo was ‘Viva Maria!’ praktisch non-stop actie terwijl in ‘Les pétroleuses’ nogal wat vermoeiende slapstick- of hofmakingsscènes bevat. Ook zijn er betrekkelijk weinig confrontaties tussen Bardot en Cardinale en blijkt dat – hoe amusant deze scènes ook zijn – de film pas echt aan energie wint wanneer het tweetal gaat samenwerken. Maar wanneer dat gebeurt is de film in feite alweer afgelopen. Jammer. Het zou leuk zijn geweest om de dames samen tegen een gemeenschappelijke vijand te zien vechten en het Wilde Westen hierdoor pas echt wild en opwindend te zien maken.
Toch is er genoeg aanwezig om de film interessant te houden voor de liefhebbers van deze actrices, die niet hun beste werk laten zien – of het moet gaan om het naakte achterwerk van Bardot – maar wel leuk samenwerken. Daarbij zorgt de vereniging van het tweetal alleen al voor meerwaarde. Het is best grappig hoe Maria (Cardinale) als moeder fungeert voor haar kinderlijke broers, die erg last krijgen van hun hormonen wanneer de gang van Louise (Bardot) langskomt; en hoe Louise zich aanvankelijk voordoet als een chique dame en Maria steeds opnieuw weet te verbazen, door als een vrouwelijke Buffalo Bill een vurig paard te bedwingen, en net zo snel als Lucky Luke hoeden van de hoofden van haar tegenstanders weet te schieten.
De pikanterieën – een zus van Louise laat bijvoorbeeld haar borsten zien om een wielrenner (en broer van Maria) te laten vallen en gevangen te kunnen nemen, zijn soms grappig en soms erg gekunsteld, maar natuurlijk altijd welkom. En de catfight tussen BB en CC is uiteraard één van de hoogtepunten van de film. De jeugdige, Amerikaanse, loser-sheriff, gespeeld door Michael J. Pollard, vertraagt de film meestal onnodig, al zijn zijn terugkerende grap, waarbij hij zijn paard kwijt is – ‘Ou est mon cheval?’ – en zijn zware Amerikaanse accent wel weer lachwekkend.
‘Les pétroleuses’ had wat meer actie kunnen bezitten en een wat sterker verhaal – het geruzie om de ranch (dat pas laat inzet) is niet erg tot de verbeelding sprekend – maar als curiositeit en frivole Western met twee sekssymbolen in de hoofdrol, is de film best te verhapstukken.
Bart Rietvink