Les temps qui changent (2004)

Regie: André Téchiné | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Catherine Deneuve, Gerard Depardieu, Gilbert Melki, Malik Zidi, Lubna Azabal,Tanya Lopert, Nabila Baraka, Idir Elomri, Nadem Rachati, Jabir Elomri

In ‘Les temps qui changent’ worden drie veteranen van de Franse cinema verenigd. Regisseur André Téchiné en filmiconen Catherine Deneuve en Gérard Depardieu. Alle drie kennen een lang en roemrijk filmverleden. Je zou dan ook verwachten dat die combinatie borg moet staan voor een geslaagde productie maar, zoals de titel al aangeeft, de tijden veranderen. Als je daar als regisseur vervolgens geen rekening mee houdt kun je op problemen stuiten.

In ‘Les temps qui changent’ treffen we de voormalig geliefden Antoine en Cécile, die om verschillende redenen in het Marokkaanse Tanger zijn beland. Daar lijkt hun liefde weer wat op te bloeien.
Twintig jaar geleden zouden Deneuve en Depardieu misschien nog in staat zijn geweest om die liefde voelbaar te maken. Anno 2005 tref je in de regel meer seksuele spanning tussen twee verse lijken dan tussen deze monumenten van de Franse film. Er zit sowieso weinig leven in beide hoofdpersonages en ook de soms plechtstatige dialogen doen de zaak weinig goed. Bovendien vloeken die dialogen met de kekke handgedraaide shots.

Naast het verhaal over Antoine en Cécile kent de film vele zijlijntjes die maar zeer summier worden uitgewerkt. De homofiele zoon van Cécile, haar ontrouwe echtgenoot, haar aan kalmeringsmiddelen verslaafde schoondochter en dier weinig principiële tweelingzus, allen worden zonder veel zorg en nuance het verhaal ingewerkt en uitgeschreven.

Tot zover zou je nog kunnen spreken van een sympathieke mislukking. Maar bepaald onsympathiek is de manier waarop de Marokkaanse personages worden geschilderd. Onbetrouwbaar, barbaars, slechts principieel zolang de eigen belangen niet worden geschaad, te lui om te werken en nog te belazerd om hun eigen auto te repareren. Zo worden in deze film alle bestaande vooroordelen weinig subtiel bevestigd. Als je dan nog de pech hebt om zowel Frans als Marokkaans bloed te hebben, zoals de zoon van Cécile, dan ben je al helemaal te beklagen. Dit alles zorgt ervoor dat het uitzitten van ‘Les temps qui changent’ een enigszins ongemakkelijke opgave is.

De tijden veranderen, maar regisseur André Téchiné schijnt daar niets van te hebben willen weten. Hij maakte een babbelfilm volgens beproefd Franse recept, met twee oude Franse sterren en met een benauwde blik op het voormalig Franse protectoraat Marokko. Alles bij elkaar een vervelende film over vervelende mensen. Zonde van de tijd en moeite.

Henny Wouters

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 23 juni 2005