Let My People Go! (2011)
Regie: Mikael Buch | 96 minuten | komedie | Acteurs: Nicolas Maury, Carmen Maura, Jean-François Stévenin, Amira Casar, Clément Sibony, Jarkko Niemi, Jean-Luc Bideau, Aurore Clément, Kari Väänänen, Outi Mäenpää, Charlie Dupont, Didier Flamand, Olavi Uusivirta, Christelle Cornil, Jean-Christophe Bouvet, Michaël Abiteboul, Olivier Claverie, Jonathan Sadoun, Esteban Carvajal-Alegria, Martin Siméon, Mathias Minne, Ludovic Berthillot
Onhandiger dan Rueben (Nicolas Maury) zie je ze zelden. Het lijkt wel of alles waar de jonge Fransman bij betrokken raakt, in de soep loopt. Voor de liefde van zijn leven, de blonde Fin Teemu (Jarkko Niemi), is hij naar Finland verhuisd. Samen wonen ze in een idyllisch hutje aan een meer. Zijn studie ‘saunaculturen’ heeft de verwende Rueben nooit afgemaakt; inmiddels werkt hij als postbezorger in het nabijgelegen, lieflijke dorpje dat vol staat met felgekleurde huisjes. Een dubieus pakketje met bijna 200.000 euro erin en de dode man van wie hij het gekregen heeft, zetten de boel op z’n kop. Teemu vertrouwt het zaakje niet en zet Rueben, die het geld wil houden, zonder pardon op straat. Noodgedwongen keert hij terug naar zijn Joodse familie in Parijs. Al snel blijkt dat Rueben niet voor niets ‘gevlucht’ is naar het hoge noorden, want eenmaal thuis belandt hij in een totale chaos.
De kluchtige komedie ‘Let My People Go’ (2011) is de debuutfilm van de Fransman Mikael Buch. Het script schreef hij samen met Christophe Honoré (‘Les chansons d’amour’, 2007). De film brengt de vooroordelen rond Joodse stereotypen en de homocultuur op een bijzondere wijze samen. Ruebens familie, die al decennialang een wasserette runt, bestaat uit een stel chaoten. Moeder des huizes, een rol van Carmen Maura, hoopt dat de homoseksualiteit van haar jongste zoon slechts een bevlieging is en dat hij teruggekeerd is omdat hij eindelijk tot zichzelf is gekomen. Zijn vader (Jean-François Stévénin) houdt er al twintig jaar een affaire op na en wil zijn minnares aan zijn kinderen voorstellen. Broer Samuel (Clément Sibony) heeft een nogal kort lontje en zus Irène (Amira Casar) ligt middenin een scheiding. De nerveuze, onzekere Rueben met zijn hoge falsetstemmetje haalt het niet in zijn hoofd zijn problemen voor te leggen aan zijn familie. Zijn onhandige optreden zorgt echter wel voor verder oplopende onderlinge spanningen. Als hij dan ook nog wordt lastiggevallen door een vriend van de familie, de alom gerespecteerde advocaat Maurice Goldberg (een hilarische Jean-Luc Bideau), zijn de rapen gaar. Zal Rueben ooit weer herenigd worden met de liefde van zijn leven?
In sneltreinvaart scheren de talloze ontwikkelingen waar Buch zijn personages aan blootstelt voorbij. Het stempel ‘langdradig’ is dan ook zeker niet van toepassing op ‘Let My People Go’. Maar echt boeiend wordt deze knotsgekke klucht eigenlijk ook niet. Dat is vooral te danken aan het feit dat de personages nooit tot leven komen, laat staan dat we ze sympathiek gaan vinden. Enige uitzondering hierop is Teemu’s überliberale moeder, gespeeld door Outi Mäenpää (bekend uit films van Aki Kaurismäki). Ze zit slechts in twee scènes, maar steelt ze wel allebei. Zoals zo vaak met kluchten als deze, wil de film maar zelden grappig worden. Hooguit ‘gemaakt grappig’. Alleen Bideau heeft de lachers op zijn hand. Ook een commercial voor een product waarmee je in een mum van tijd echt Joods wordt (‘Jewish in a jiffy’), blijkt een leuke vondst. Nicolas Maury werkt echter vooral op de zenuwen, met zijn overdadige performance. Zijn klunzige gedoe is slechts sporadisch grappig. Hij verdient echter wel een pluim voor zijn beheersing van het Fins, niet de gemakkelijkste taal om aan te leren; Maury kreeg het in slechts vier maanden onder de knie.
‘Let My People Go’ kijkt dankzij zijn rappe tempo lekker weg. Bovendien is de vormgeving van de film de moeite waard. Het production-design is van een hoog niveau. De film oogt gestileerd, warm en kleurrijk en is overgoten met een retrosausje. Theatraal en over the top, daar is niets mis mee. Al zouden we de volgende keer wél wat beter uitgewerkte personages willen zien, zodat we met hen kunnen meeleven. De humor mag ook wel wat gelaagder. Maar Mikael Buch is absoluut iemand om in de gaten te houden, want talent heeft hij zeker.
Patricia Smagge