Leto (2018)

Recensie Leto CinemagazineRegie: Kirill Serebrennikov | 126 minuten | biografie, drama, muziek | Acteurs: Teo Yoo, Irina Starshenbaum, Roman Bilyk, Anton Adasinsky, Liya Akhedzhakova, Yuliya Aug, Filipp Avdeev, Aleksandr Bashirov, S. Berdichevsky, Nikita Efremov

Opgroeien in de jaren tachtig was zeker niet gemakkelijk, leuk was het ook. Cassetterecorders die je met twee vingers moest bedienen om krakerige elpees van oudere vrienden op te nemen, en die met gevaar voor vinyl en fiets weer terugbrengen. Ouders gingen door je jaszakken op zoek naar bewijs van ongehoorzaamheid. Je plukte wat aan een gitaar en het klonk beroerd. Zo erg was het allemaal niet.

In de Sovjet Unie anno 1981 een bandje starten behoorde tot de mogelijkheden, maar zal zeker niet eenvoudiger zijn geweest. Onmogelijk ook niet, toont ons ‘Leto’ – een sfeerrijke film vol getokkel en geklets, veel drank en nicotine. Soms oogt ‘Leto’ als een festivalverslag op Super 8, soms als een Nouvelle Vague-productie, vlot is hij zeker; niet in het minst dankzij het charismatische trio hoofdrolspelers.

Meisjes cirkelen rond bandleden, vaak meer dan dat en soms hebben ze twee kandidaten. Zo oud als de weg naar Rome, en dat vrouwen Keulen en Aken op één dag kunnen laten donderen weet de kijker, zeker als hij Natasha (Irina Starshenbaum) heeft ontwaard. Deze jonge vrouw vindt het helemaal niet erg dat echtgenoot Mayk (Roma Zver) vrouwen bezingt als ‘stuk stront’ terwijl zij staat toe te kijken. De kijker weet waarom: zij kan zo een ander krijgen.

Kirill Serebrennikov doet weinig moeite een romantisch verhaal op te tuigen. De jeugdige energie van deze film doet zijn werk wel. Mayk tekent Bowie na aan een bureau vol platen, terwijl Natasha voor de baby zorgt. Het leven heeft zijn loop, de toekomst lijkt onbegrensd. En daar gaan we weer met een liedje, soms zelfs een volle stadsbus die spontaan ‘The Passenger’ van Iggy Pop begint te zingen.

Waar is de Koude Oorlog? Weinig van dat, op een exemplarisch knullig KGB-ingrijpen na; wel mislukte hard rock-kapsels en veel geruzie en gerook, en liedjes over vreemdgaan – een self-fulfilling prophecy in het rockersbestaan. Model voor ‘Leto’ staat de band Kino van Viktor Tsoy. Een Aziatisch getinte Viktor (Teo Yoo) speelt dan ook een grote rol als schaduwminnaar.

Natuurlijk wordt Natasha verliefd, en speelt dat uit bij Mayk als kalverliefde. De grofgebekte rocker smelt, wanneer hij dit aanhoort. Denkt de kijker te weten, maar Serebrennikov (‘The Student’) wil helemaal niet duiden, zelfs niet romantiseren – al is zijn film vol van liederlijk beschonken, Russische pathos. Het leven is één grote, mislukte ontsnappingspoging; ondertussen leven wij.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 april 2019
DVD-release: 18 juni 2019