Let’s Make Love (1960)

Regie: George Cukor | 109 minuten | komedie, romantiek, musical | Acteurs: Marilyn Monroe, Yves Montand, Tony Randall, Frankie Vaughan, Wilfrid Hyde-White, David Burns, Michael David, Mara Lynn, Dennis King Jr., Joe Besser, Oscar Beregi Jr., Milton Berle, Leonard Bremen, Harry Cheshire, Richard Collier, John Craven, Bing Crosby, Dick Dale, Ray Foster, Richard Fowler, Michael Fox, Jerry Hausner, Gene Kelly, Madge Kennedy, Marian Manners, Mike Mason, Bill McLean, Byron Morrow, Larry Thor, Geraldine Wall

‘About as funny as pushing grandma down the stairs in a wheelchair.’ Zo grappig vond Gregory Peck de romantische komedie ‘Let’s Make Love’ (1960). Peck was aanvankelijk gecast als hoofdrolspeler tegenover Marilyn Monroe. Maar toneelschrijver Arthur Miller, die toentertijd met de legendarische actrice getrouwd was, vond dat zijn vrouw te weinig screentime kreeg en besloot het script van Norman Krasna onder handen te nemen. Peck vond het maar niets dat zijn rol naar de achtergrond werd gedrukt om Monroe te laten floreren en had ook geen zin om elke dag uren te wachten tot zijn tegenspeelster – die bekendstond als een notoire laatkomer – eindelijk op zou komen dagen. Dus Peck stapte op. Een handvol andere populaire acteurs, onder wie Cary Grant, Charlton Heston, Rock Hudson, James Stewart en Yul Brynner, werd benaderd voor de mannelijke hoofdrol, maar om uiteenlopende redenen sloegen ze de rol af. De redding voor producent Jerry Wald kwam uit Europa. De Franse ster Yves Montand had wel oren naar een doorbraak in de Verenigde Staten en na een stoomcursus Engels kon hij aan de slag.

‘Let’s Make Love’ is een luchtige romantische komedie waarin Montand de steenrijke Jean-Marc Clement speelt. Hij staat bekend als de ultieme playboy en juist die reputatie maakt hem het mikpunt van spot. Hij verneemt van zijn persagent Alexander Coffman (Tony Randall) dat er een Off-Broadway-productie in de maak is waarin bekende personen – naast hijzelf onder anderen Elvis Presley en Maria Callas – geparodieerd worden. De ijdele Jean-Marc wil er alles aan doen om de show uit productie te nemen en brengt een bezoek aan de repetities. Daar is net de bevallige Amanda Dell (Marilyn Monroe) bezig haar solo te oefenen. Jean-Marc valt direct als een blok voor haar. Door een misverstand wordt hij echter aangezien voor een acteur die auditie doet voor de rol van… hemzelf! Hij besluit het spel mee te spelen omdat hij denkt daardoor zijn kansen te kunnen vergroten bij Amanda, die zich in niet al te vleiende woorden uitlaat over de echte Jean-Marc. Het spelen van een werkeloze arme sloeber gaat hem vrij gemakkelijk af, maar op het gebied van zingen, dansen en acteren moet hij duidelijk nog veel leren!

De regie van ‘Let’s Make Love’ is in handen van George Cukor, die wel eens betere films heeft gemaakt. Dat deze romantische komedie niet werkt, heeft verschillende redenen. Ten eerste hebben Marilyn Monroe en Yves Montand totaal geen chemie met elkaar. Dat komt met name doordat de stijve Montand totaal niet op zijn plaats is in deze film. De rol van Amanda is Monroe weliswaar op het lijf geschreven maar ook zij lijkt er met haar hoofd niet helemaal bij te zijn. Cukor werkte eerder met het magistrale duo Spencer Tracy-Katharine Hepburn (onder meer ‘Adam’s Rib’, 1949) en had wellicht gehoopt dat Monroe en Montand dezelfde chemie zouden hebben. Helaas… ‘Let’s Make Love’ werkt ook niet omdat het een onevenwichtig geheel is. De film – die zeker twintig minuten te lang doorgaat – wisselt verhaalopbouw af met interessant gechoreografeerde maar muzikaal weinig pakkende liedjes. Alleen Monroes spectaculaire introductie ‘My Heart Belongs to Daddy’ (geschreven door Cole Porter) voegt daadwerkelijk iets toe. Behalve romantiek ontbreekt verder ook de humor in deze romantische komedie. Het zegt genoeg dat de grappigste momenten afkomstig zijn van de bekende acteurs in cameo’s.

Want hoewel de film in zijn geheel teleurstelt is de cast bijzonder interessant te noemen. Komiek Milton Berle, dansgrootheid Gene Kelly en de legendarische crooner Bing Crosby treden aan als zichzelf en leveren meteen de leukste scènes van de hele film af als ze Montand ‘bijles’ geven. Verder zien we ook de Britse zanger Frankie Vaughan (met wie Monroe overigens een pak meer chemie heeft dan met Montand!) als Amanda’s tegenspeler Tony Danton en karakteracteur Wilfrid Hyde-White als Clements sarcastische zakenpartner George Welch. Groot pluspunt aan ‘Let’s Make Love’ is bovendien het uiterlijk van de film. De prachtige sets en decors en de kleurige kostuums komen nog beter tot hun recht door het gebruik van Cinemascope (de zogenaamde muur-tot-muurprojectie).  ‘Let’s Make Love’ is een niemendalletje. Hoewel er veel talent gemoeid is geweest bij de productie, kan deze film de verwachtingen niet waarmaken. De belangrijkste reden om deze romantische komedie te bekijken is Marilyn Monroe, die na deze film alleen nog ‘The Misfits’ (1961) zou maken alvorens ze op tragische wijze op haar zesendertigste zou komen te overlijden. Monroe is zeker niet op haar best in deze film, maar beschikt over een zeldzame uitstraling die zelfs de meest fletse film nog weet op te lichten. Voor fans van de legendarische seksbom is ‘Let’s Make Love’ dan ook meer dan de moeite waard.

Patricia Smagge