Liefdesbekentenissen – Confessions of Loving Couples (1967)

Regie: Wim Verstappen | 80 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Ramses Shaffy, Kitty Courbois, Michael York, Shireen Strooker, Marina Schaper, Marianne van Wijnkoop, Sophie van Kleef, Johnny Lion, Rob Stolk, Vicka Wust, Conny Tavenier, Janni de Knegt, Henny Deul, Anouchka Bonnema, Ineke van Zelm

Na het sterke, door de nouvelle vague geïnspireerde, debuut van regisseur Wim Verstappen en producent Pim de la Parra, ‘De minder gelukkige terugkeer van Joszef Katus naar het land van Rembrandt’, valt het een jaar later uitgebrachte ‘Liefdesbekentenissen’ nogal tegen. Aan het budget kan het niet gelegen hebben, dat groeide van een magere 7000 gulden (1966) uit tot 85.000 gulden (1967). Op zich enigszins ironisch dat ook deze film toch bekend staat als ‘lowbudget’ productie en dat zelfs een meer dan vertienvoudiging van het productiebudget niet altijd hoeft te leiden tot een betere film.

Het verhaal is simpel en maar weinig opzienbarend. Ramses Shaffy is de journalist Frank Jansen, die zojuist zijn debuut heeft gemaakt. Vanwege een achterstallige belastingschuld heeft hij op het financiële vlak echter bitter weinig aan zijn literaire debuut. Hij heeft een soort van knipperlichtrelatie met zijn vriendin Mascha (Shireen Stoker). Als het weer uit is gegaan, ontmoet hij boetiekhoudster Marina (Kitty Courbois, die op de aantiteling als “Kittie Courbois” staat vermeld), met wie hij aanvankelijk vooral een briefwisseling heeft.

Dan komt ook nog de Engelse fotograaf Peter (Michael York) naar Amsterdam, wat complicaties geeft als Mascha wel erg veel interesse in hem blijkt te hebben. York is hier nog piepjong (25) en stond nog aan het begin van zijn internationale carrière als filmster.

De ster van deze film is echter Ramses Shaffy. Toen de film werd gemaakt, stond de zanger en acteur op het hoogtepunt van zijn populariteit. De in Frankrijk geboren zoon van een Egyptische diplomaat en een Poolse gravin had furore gemaakt op het toneel en op televisie en was in 1960 gedebuteerd in Bert Haanstra’s ‘De zaak M.P.’ in een bijrol. ‘Liefdesbekentenissen’ was echter zijn eerste hoofdrol. En Shaffy laat hier zien dat hij een charismatische en dragende rol makkelijk aankan. Met zijn nonchalante oogopslag en zijn prachtige stem geeft hij Frank Jansen (saaie naam voor een mannelijke hoofdrolspeler) een zekere “schwung” mee, die – in de film althans – voor veel vrouwen onweerstaanbaar is en waar hij zich zelf graag aan overgeeft. Wel zo handig als je van plan bent om je volgende boek over de “erotiek in Nederland” te schrijven.

De blootscènes zorgden destijds voor veel ophef, maar zouden tegenwoordig bij het grote publiek nauwelijks nog tot een opgetrokken wenkbrauw leiden, hetzij alleen nog vanwege de frequentie waarmee een aantal van de dames in de film hun bovenlijf ontbloten. Verder kent de film alleen wat onschuldig en onhandig gestoei in bed, dat bijna aandoenlijk overkomt. Maar het zou Verstappen alvast voorbereiden op de veel heftiger reacties op zijn toekomstige film ‘Blue Movie’ (1971), die ook veel explicieter was.

Het tijdsbeeld wordt aardig geschetst: net als in ‘Joszef Katús’ geeft het de kijker een blik in het verleden, in een heel ander en toch ook herkenbaar Amsterdam. Het zwart-wit van de film is haarscherp en kraakhelder, al is de geluidskwaliteit soms zeer matig. Sommige dialogen zijn nauwelijks te verstaan, maar de indringende voice-over van Shaffy zelf maakt indruk. Zijn sonore en melodieuze stem leidt de kijker door de film heen en helpt ook meermalen over dode punten heen. Gelukkig krijgt Shaffy ook de kans om te zingen, als is de film verder absoluut geen musical te noemen. Ook in deze film is Verstappen trouwens nog schatplichtig aan de nouvelle vague, als hij halverwege de film minutenlang uittrekt voor een surrealistische haremscène.

Uiteindelijk is ‘Liefdesbekentenissen’ een minder interessante film in het oeuvre van Verstappen geworden, maar zeker voor fans van het werk van Shaffy is een onmisbare kijkervaring.

Hans Geurts

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 16 februari 1967