London River (2009)

Regie: Rachid Bouchareb | 87 minuten | drama | Acteurs: Brenda Blethyn, Sotigui Kouyaté, Roschdy Zem, Sami Bouajila, Marc Baylis, Bernard Blancan, Gurdepak Chaggar, Aurélie Eltvedt, Diveen Henry, Francis Magee

‘London River’ speelt zich af tegen de achtergrond van de bomaanslagen in Londen op 5 juli 2005. De film begint in Guernsey, waar weduwe Elizabeth Sommers (Brenda Blethyn) een kerkdienst bezoekt, en de boodschap krijgt dat men vooral zijn naaste lief moet hebben. Thuis hoort zij op de TV over de bomaanslagen in Londen en probeert ze met haar dochter Jane – die in Londen woont – contact op te nemen. Zij krijgt slechts haar antwoordapparaat en spreekt een boodschap in. Sinds haar dochter naar Londen verhuisde, heeft zij haar niet bezocht en haar alleen telefonisch gesproken. Dan gaat het beeld naar Ousmane (Sotigui Kouyaté), een Afrikaan, die al vele jaren als boswachter in Frankrijk werkt. Ousmane heeft zijn zoon Ali sinds zijn zesde niet meer gezien, maar is gebeld door Ousmane’s echtgenote die in Afrika is blijven wonen. Ook zij heeft geen contact met Ali kunnen krijgen en vraagt aan Ousmane naar hem op zoek te gaan. Afzonderlijk van elkaar gaan zij op reis naar Londen.

Elizabeth heeft alleen een adres van Jane; Ousmane kan slechts op zoek gaan naar een naam en heeft alleen een hele oude jeugdfoto. Hij spreekt geen Engels en zoekt hulp in een Franstalige moslimomgeving. Jane blijkt te wonen in een wijk waar buitenlanders in de meerderheid zijn. De onthutsing van Elizabeth, die vanuit het rustige en veilige, maar vooral ook blanke en welvarende Guernsey, terechtkomt in een geheel andere kosmopolitische samenleving is sterk getroffen en goed door Brenda Blethyn verbeeld. Eenmaal in de woning van haar dochter komt Elizabeth er al snel achter dat deze een kennelijk buitenlandse vriend had. Zij begint posters op diverse plekken op te hangen met foto’s van dochter Jane. Ousmane is eveneens op zoek en komt met de hulp van een imam toch aan een foto en het adres van zijn zoon. Gewapend met een groepsfoto van een opleiding die Ali volgde gaat hij op weg, maar ziet onderweg een foto van een vermist meisje dat hij herkent van de groepsfoto met zijn zoon. Achter het telefoonnummer schuilt Elizabeth. Het toeval laat hen elkaar zo ontmoeten. Bij een eerste ontmoeting is zij verbijsterd dat haar dochter kennelijk een gekleurde vriend had. Haar gedrag ten opzichte van Ousmane is bot en afwijzend. Jane en Ali blijken echter een innige vriendschapsband te hebben.

Ousmane en Elizabeth delen nu samen de vermissing van hun kind. Hierna ontwikkelt zich een dramatische zoektocht die Elizabeth in contact brengt met de multiculturele samenleving die voorheen ver van haar af stond. Stukje bij beetje brokkelen de vooroordelen van Elizabeth tegenover Ali en Ousmane af. De verbazing van Elizabeth is oprecht en geloofwaardig. Later volgen wij hen in hun onvermijdelijke gang langs politiebureaus, de lijsten met vermiste personen en ziekenhuizen met gewonden.

Regisseur Bouchareb weet zorgvuldig de voor de hand liggende te makkelijke clichés te vermijden. De dramatiek is alleszins geloofwaardig, Elizabeths vooroordelen zijn eerder provinciaal naïef dan raciaal van aard. Licht punt van kritiek is dat het scenario de twee ouders elkaar enkele keren wel erg toevallig laat ontmoeten in een wereldstad als Londen. Overtuigend vertolkt is dat de zo uiteenlopende karakters en persoonlijkheden van Elizabeth en Ousmane tijdens de zoektocht steeds meer inzicht krijgen in dat wat hen bindt, ondanks die grote verschillen. ‘London River’ doet qua stijl enigszins denken aan de films van Ken Loach, die veel sociaalrealisme als ondertoon in zijn films verpakt. H

Hoewel het om een dramatische gebeurtenis gaat, is het filmverhaal bewust klein gehouden en houdt daarmee goed de menselijke maat vast zonder melodrama te bevatten. Op te merken valt dat Elizabeth in deze moderne tijden bijna wereldvreemd te noemen is ten opzichte van de multiculturele samenleving van een metropool als Londen.  De locaties zijn uitermate sfeervol, de levendigheid van dergelijke wijken is goed getroffen. De mengeling van het scenario met Tv-beelden over de aanslag geeft de film een extra lading en dimensie. Brenda Blethyn, maar vooral ook Sotigui Kouyaté spelen hun rol ingetogen en sterk overtuigend en geloofwaardig. Hun samenspel is magnifiek, de ingehouden emoties overtuigend. Zij tillen het op zich kleine filmverhaal subliem acterend op. Een overtuigend, realistisch en sterk geacteerd menselijk drama.

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 8 oktober 2009