Longing (2024)

Recensie Longing CinemagazineRegie: Savi Gabizon | 112 minuten | drama | Acteurs: Richard Gere, Suzanne Clément, Diane Kruger, Wayne Burns, Stuart Hughes, Larry Day, Tomaso Sanelli, Jessica Clement, Christina Song, Kevin Hanchard, Marnie McPhail-Diamond

‘Longing’ is een dramatische zoektocht naar antwoorden gebaseerd op de Israëlische prijswinnende film ‘Ga’agua’ (2017), beide geschreven en geregisseerd door Savi Gabizon. Zonder de trailer te bekijken is het goed mogelijk dat deze film aangenaam verrast met zijn wendingen. De trailer suggereert echter dat het hoofdpersonage, een vader onbewust over zijn nageslacht, het leven van zijn recent overleden zoon moet ontrafelen. Maar ergens halverwege de film houdt deze vertelling op te bestaan en als de kijker juist voor dat mysterie is gekomen, dan zal de tweede helft van de film frustreren. Het dient deze film daarnaast op geen enkele manier dat de trailer letterlijk zegt dat de waarheid aan het licht zal komen, want ‘Longing’ presenteert vrijwel niets als definitief of absoluut. Enkel zonder trailer, zonder nadruk op het mysterie, pleziert mogelijk de innerlijke ontdekkingstocht over nalatenschap van een carrièregerichte man die hoort dat hij al twintig jaar vader is van een zoon. Een zoon die hij helaas nooit meer zal ontmoeten.

In ‘Longing’ ontmoet zakenman Daniel (Richard Gere) zijn oude liefde Rachel (Suzanne Clément). Tijdens deze ontmoeting vertelt Rachel hem dat zij twintig jaar geleden zwanger van hem werd en besloot het kind te houden. Maar hun zoon, Allen (Tomaso Sanelli), is twee maanden geleden door een auto-ongeluk plots om het leven gekomen. Wanneer Daniel afreist naar de woonplaats van Rachel en Allen om zijn deelneming te betuigen, ontmoet hij verschillende mensen die Allen hebben gekend. Allen was getalenteerd, werd gewaardeerd, maar liet ook zijn sporen na. Die sporen leiden mensen nu naar Daniel. Daniel besluit langer te blijven, om zo meer te weten te komen over zijn zoon. Langzaamaan vertellen zij meer over hun leven met Allen.

Deze film trekt een rookgordijn op door de rappe opeenvolging van gebrekkige informatie, maar houdt in nevelen wat de kijker precies met deze informatie moet. Daniel leert bijvoorbeeld dat Allen wiet wilde verkopen, tijdelijk niet meer thuis woonde en een onbeantwoorde liefde voor zijn docente koesterde. Deze informatie komt respectievelijk tot Daniel door Allens vriend die met hem dealde, het meisje dat verliefd was op Allen en waar hij bij inwoonde en de gevleide docente die Allens concert bezocht. Met andere woorden, deze personages hebben skin in the game en dat doet logischerwijs vermoeden dat zij niet meteen het achterste van hun tong laten zien. Bovendien focust de trailer zich voor zeker driekwart op deze ontmoetingen tussen Daniel en de mensen die iets over Allen weten. De keuze om in het begin van de film het rookgordijn op te trekken, én de trailer daar zo goed als volledig op te focussen, suggereert dat er mogelijk meer speelt rond de dood van Allen en dat het aan Daniel is om te ontdekken wat er daadwerkelijk met zijn zoon is gebeurd. Maar als Daniel stopt met navraag doen en er ook geen vernietigende gevolgen blijken te zijn voor de andere betrokkenen, wordt duidelijk dat er geen mysterie is om te ontrafelen. Daardoor blijf je als kijker met een hoop informatie zonder functie zitten.

De opzet van ‘Ga’agua’ uit 2017 blijft interessant in de Engelstalige remake ‘Longing’, maar de bedoeling van deze film verdwijnt volledig in de rook van een misleidende trailer. Een trailer die één ding juist heeft: “Nothing is what it seems”.

Jannick Engel

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 10 oktober 2024