Looking Forward (2007)

Regie: Roberta Marques | 8 minuten | korte film

Een man in een grijs pak en met hoed loopt door het bos richting camera, naar de kijker toe. Nog niets aan de hand, al lijkt de man wat houterig te lopen, en vraag je je als kijker af waar dit naartoe gaat en of er nog iets interessants getoond gaat worden. Maar dan, na een minuut rustig wandelen, loopt er plotseling een andere man met hond van voren het beeld in. Op zich niet bijzonder, ware het niet dat zowel de man als zijn Collie achteruit lopen! En hij is niet de enige. Iedereen die de man in pak tegenkomt, of het nu hardlopers zijn of Nordic walkers, rustige wandelaars, mannen, vrouwen, oud of jong: iedereen behalve de man loopt achteruit. En ze kijken de man in pak, die voortdurend een normale looprichting heeft, steevast vreemd of lachend aan. Het is de wereld op zijn kop!

Natuurlijk loopt niet iedereen achteruit, maar alleen de man en wordt dit achterstevoren vertoond op film. Het is gewoon een gimmick, maar wel een die een kleine tien minuten lang blijft intrigeren. Het blijft een leuk en vreemd gezicht om honden achteruit te zien huppelen en de man in het pak droog zijn voorbijgangers zien te passeren, die hem vrijwel allemaal uitgebreid gadeslaan. En als kijker ben je ook constant de film aan het reconstrueren, en probeer je te visualiseren hoe het er “in het echt” moet hebben uitgezien. De man in pak moet dan ook behoedzaam en steeds met het oog op de latere afspeelmethode naar achteren hebben gelopen om het er zo overtuigend uit te laten zien. Aan het einde van de film doet hij zelfs nog een amusant dansje, dat er achteruit geacteerd ongetwijfeld ook geinig uitzag.

‘Looking Forward’ zou wellicht niet zo lang moeten werken als hij doet, maar gek genoeg blijft de film toch voortdurend boeien. Dit heeft wellicht ook deels te maken met de houding van het hoofdpersonage, dat zo rustig en vrolijk langs alle mensen loopt, af en toe aantekeningen makend in zijn notitieboekje. Wat zou er precies in zijn hoofd omgaan? Ook de begeleidende pianomuziek geeft de film een licht dramatische, droomachtige lading dat voor meerwaarde zorgt. Het is alleen de vraag of de overige twee delen van de trilogie, waar deze film de opening van was, op eenzelfde manier weten te fascineren. Nieuwsgierigheid naar die films wekt ‘Looking Forward’ in ieder geval zeker op.

Bart Rietvink