Loose Change, The Truth About 9/11 (2006)

Regie: Dylan Avery | 78 minuten | documentaire

‘Loose Change’ is een geruchtmakende documentaire die gemaakt is door Dylan Avery, een jongen van 22 uit de buurt van New York. De pretentieuze subtitel ‘The Truth About 9/11′ maakt al duidelijk dat we hier te maken hebben met een film die in de Verenigde Staten nogal wat stof heeft doen opwaaien. Deze documentaire gaat in op een aantal vragen die in de officiële overheidsverklaringen rond een van de ergste rampen uit de Amerikaanse geschiedenis niet of nauwelijks beantwoord worden. Waarom is er bijvoorbeeld geen enkele foto of videoband vrijgegeven van de Boeing 757 die op het Pentagon afvliegt? Waarom zijn er zelfs geen beelden beschikbaar van vliegtuigonderdelen die de ramp overleefd zouden moeten hebben? Hoe konden de Twin Towers in New York in een dergelijk rap tempo instorten? Na deze, en nog de nodige andere vragen onder de loep te hebben genomen, komen de makers van ‘Loose Change’ uiteindelijk tot de conclusie dat 9/11 een grote samenzwering was waarbij de Amerikaanse regeringstop, de geheime diensten en de ‘corporate bosses’ betrokken waren. De belangrijkste redenen voor deze samenzwering volgens Avery en consorten: het ontvreemden van de enorme goudvoorraden die onder het WTC opgeslagen waren, een motief creëren voor de aanvallen op Afghanistan en Irak en de mogelijkheid scheppen om de overheidscontrole over de burgers te vergroten.

Wat nu te denken van de diepgravende onderzoeksarbeid die ten grondslag ligt aan de totstandkoming van ‘Loose Change’? Op het eerste gezicht lijkt het allemaal erg overtuigend en geloofwaardig wat deze film beweert. De makers maken hierbij gebruik van een heel slim trucje. Ze vuren in relatief korte tijd een spervuur van gedetailleerde informatie, “feiten” en meningen van experts op de kijker af zodat die op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet. Ook wordt op die manier handig voorkomen dat de kijker veel tijd krijgt om over de gedane beweringen na te denken en deze op waarheidsgehalte en logica te testen. Eigen onderzoek leert echter al snel dat veel van de geboden informatie niet juist is, veel ooggetuigenverslagen zonder of buiten de originele context gepresenteerd worden en de gekozen informatie nogal selectief en willekeurig is. Alleen informatie die toegesneden is op de boodschap die de film wil uitdragen wordt gepresenteerd en zaken die niet aansluiten bij de door de makers geconstrueerde samenzweringstheorie worden weggelaten of komen slechts uiterst marginaal aan bod.

De vele bouwkundigen die verklaard hebben dat de instorting van de twee torens duidelijk zichtbaar een gevolg was van de inslag van de vliegtuigen, komen niet aan het woord, terwijl wel de mening van enkele experts, die de theorie ondersteunen dat de torens van het WTC van binnenuit opgeblazen zijn, geciteerd en zelfs als feit gepresenteerd wordt. Bronverwijzingen of een bredere context waarbinnen deze uitspraken wellicht zijn gedaan, ontbreken meestal. Belangrijke claims die de film maakt, zoals de onmogelijkheid dat de Twin Towers ingestort zijn door de impact van de vliegtuigen, de beperkte schade aan het Pentagon en de “onmogelijke” manoeuvre die nodig geweest moet zijn om met een vliegtuig het Pentagon te raken, zijn door diverse experts (onder meer docenten en studenten van de TU in Delft) onderuit gehaald en bepaalde beweringen (de kapers zouden helemaal niet in de vliegtuigen gezeten hebben, maar leven in werkelijkheid nog, de telefoontjes vanuit de vluchten waren allemaal gesimuleerd, de vliegtuigen waren in werkelijkheid allemaal onbemand en de passagiers van de lijndiensten in kwestie zijn op de een of andere manier gewoon verdwenen etc.) doen zelfs een beetje ridicuul aan en worden nauwelijks met harde bewijzen of serieuze onderzoeksresultaten onderbouwd.

Veel vragen die ‘Loose Change’ stelt zijn zeker plausibel, want ook de officiële lezing is dubieus en allesbehalve waterdicht. Probleem is alleen dat deze documentaire te subjectief is en niet berust op zorgvuldig en deugdzaam onderzoek. Wat rest is een aardig en redelijk vakkundig samengesteld propagandafilmpje dat echter de pretentieuze subtitel ‘The Truth About 9/11′ niet waar kan maken.

Frank Heinen