Los suicidas (2005)
Regie: Juan Villegas | 80 minuten | drama | Acteurs: Leonora Balcarce, Daniël Hendler, Camila Toker, Elvira Villarino
‘Los suicidas’ is een verfilming van het gelijknamige boek van Antonio di Benedetto. De hoofdrol wordt vertolkt door Daniël Hendler, bekend geworden door de sfeervolle films ‘El abrazo partido’ en het nog mooiere ‘Whisky’. In ‘Los suicidas’ speelt hij de rol van Daniël, een jonge journalist, die opdracht krijgt een overlijdensgeval te onderzoeken. Daniël veronderstelt vanuit zijn persoonlijke ervaringen direct een zaak van zelfmoord. Deze opdracht laat hem niet onberoerd, hij is min of meer geobsedeerd door zelfmoordkwesties en denkt voortdurend over de beweegredenen voor het plegen van zelfmoord. Hij vraagt zich voortdurend af of het plegen daarvan een erfelijke kwestie is. De onderzoeksopdracht naar de achtergronden bij dit sterfgeval krijgt hij van zijn chef bij de krant exact op de datum waarop zijn vader 25 jaar eerder zelfmoord heeft gepleegd. Tegen zijn zin krijgt hij de opdracht een vrouwelijke collega en fotografe bij dit onderzoek te betrekken, de ontoegankelijke en geheimzinnige Marcela. Zelf heeft hij de zelfmoord van zijn vader altijd naar de achtergrond gedrukt, maar tegelijkertijd is het, zonder dat hij zich dat bewust is, een obsessie voor hem geworden.
Marcela heeft haar eigen levensproblemen, maar die worden door Daniël niet herkend. Hij is immers veel te veel met zijn eigen problemen bezig. Daniël raakt toch verliefd op haar en er ontstaat een band tussen de twee. Tegelijkertijd zweeft er een grote gevoelsafstand tussen Daniël en Marcela. Ze ontmoeten elkaar, zijn met elkaar samen, maar het ontbreekt aan elke emotionele gevoelsband. Voortdurend zijn er tekenen van genegenheid over en weer, maar een sfeer van onvolledig vertrouwen en een bepaalde spanning blijft voortdurend broeien.
In de verdere ontwikkeling van de verhaallijn wreekt dit zich. Een waas van mysterie en geheimzinnigheid over gedachten en beweegredenen van Daniël en Marcela blijft voortdurend over hen hangen. Het wordt niet duidelijk wat de regisseur met deze sfeer van afstandelijkheid en treurigheid uiteindelijk tot doel heeft en het blijft daarom gissen naar wat regisseur Juan Villegas met deze film heeft willen bereiken.
Gaat het om bespreekbaar maken van de dood en wat daar voor de zelfdoder aan eventuele beweegredenen al dan niet aan voorafgaat? Gaat het om de vraag of een aankomende zelfmoord herkend en voorkomen had kunnen worden? Uit de verhaallijn en bijna apathie van Daniël kan het niet afgeleid worden. Het kan geen verrassing zijn hier al vast te onthullen dat Marcela uiteindelijk zelfmoord pleegt, maar om welke reden blijft volstrekt onduidelijk. Ontbrak het haar gewoonweg aan de wil om te leven? De film maakt het niet duidelijk en dit einde komt zeer geforceerd over. Op zich zou dat geen gemis zijn geweest, als dat was gecompenseerd door overtuigend spel van de acteurs, een inhoudelijk in balans zijnd scenario of andere zaken die een film interessant kunnen maken. Hier ontbreekt het echter in voldoende mate aan, met de zelfmoord van Marcela zakt het toch al niet zo overtuigende verhaal aan het einde min of meer in.
Rob Veerman