Lost in the Night – Perdidos en la noche (2023)

Recensie Lost in the Night CinemagazineRegie: Amat Escalante | 123 minuten | drama | Acteurs: Juan Daniel Garcia Treviño, Ester Expósito, Bárbara Mori, Fernando Bonilla, Maria Fernanda Osio, Jero Medina, Mayra Hermosillo, Vicky Araico, Antonio Becerril

Autodidact Amat Escalante (1979) won zijn eerste filmprijs in Cannes in 2005 en sindsdien komt hij daar regelmatig terug. Ook in 2023 was hij in Cannes met de film ‘Lost in the Night’ die daar zelfs in première ging. Als de kijker hem daar niet van kent, kent hij hem vast wel van de Netflix-serie “Narcos: Mexico” (2018-2021). ‘Lost in the Night’ past in het genre van films waarin personen vermist raken door toedoen van een corrupte overheid. Denk aan Costa-Gavras’ ‘Z’ (1969, over de Griekse Junta) of ’Missing’ (1982, over de Chileense staatsgreep van 1973).

De hoofdpersoon Emiliano (Juan Daniel Garci Treviño) in ‘Lost in the Night’ wordt gedreven door de wil om zijn verdwenen moeder terug te vinden. Zij verzette zich tegen de komst van een vervuilende mijn en moest dat bekopen met haar kidnapping en haar dood. De spanning in dit drama wordt mede veroorzaakt doordat in het land waar dit allemaal gebeurt, het corrupte Mexico, dit soort gebeurtenissen op elk moment weer straffeloos kan plaatsvinden. De spanning wordt opgewekt door elke persoon met een wapen omdat je weet dat dat wapen zomaar kan worden gebruikt zonder gevolgen voor degenen die de trekker overhaalt.

In ‘Lost in the Night’ spelen de gebeurtenissen zich af in chronologische volgorde. Al aan het begin van de film beleven we de kidnapping van de moeder van Emiliano. Daardoor kan de film zich volledig concentreren op de zoektocht van de zoon naar het lichaam van zijn moeder. Tijdens die onderneming komt hij terecht bij de artistieke familie Aldama. Rigoberta Aldama (Fernando Bonilla) zit in een zware artistieke dip en grijpt elke mogelijkheid aan om inspiratie op te doen. Hij is daarbij in concurrentie met zijn vrouw Carmen (Bárbara Mori) en met zijn dochter Mónica (Ester Expósito). Die laatste is een influencer gespecialiseerd in zelfmoordfilmpjes. Emiliano gaat met haar een band aan en krijgt zo een goed inzicht in de zaken van de familie. Ook wordt hij zo permanent geconfronteerd met zijn nederige afkomst als boerenjongen ten opzichte van de elitaire familie Aldama. Elite tegen arbeider is de boodschap hier, maar niet per sé een hoofdrol spelend.

De film ontwikkelt zich in een stevig tempo zodat ‘Lost in the Night’ geen moment verveelt. De angstaanjagende spanning waarmee de film begint wordt (gelukkig) niet permanent vastgehouden, maar is wel daar als het nodig is. Dat is het voordeel van een beginscène die de toon goed zet. Er is weinig voor nodig om de actie weer op spanning te brengen. Die spanning is ook de directe lijn naar de maatschappelijke Mexicaanse context, waar intense verbanden liggen tussen overheid, politie en criminaliteit. Economische belangen gaan voor andere maatschappelijke belangen als een gezond milieu of sociale arbeidsverbanden. Diezelfde economische belangen zijn ook in ‘Lost in the Night’ een belangrijke drijfveer zoals later in de film zal blijken. Vanwege die economische belangen zal ook blijken dat men maar al te graag bereid is een ander uit de weg te ruimen als dat in het economische plaatje nodig is.

Wat zeker toevoegt aan de sfeer in de film is het desolate landschap waar de film wordt gedraaid, namelijk Guanajuato, de regio waar Amat Escalante zelf woonachtig is. Trouwens ook een regio die bekend is vanwege de keiharde gangsterpraktijken die we ook uit andere gebieden in Mexico kennen. Misschien dat een zekere losse sexuele moraal daarbij hoort, een van de kenmerken van het werk van Amat Escalante. Dit is ook wel terug te vinden in de film, maar de erotische scènes zullen voor de doorgewinterde bioscoopbezoeker geen bron van onrust zijn.

Ton IJlstra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 mei 2024