Lotte op zoek naar de draken – Lotte ja kadunud lohed (2019)

Regie: Heiki Ernits, Janno Põldma | 71 minuten | animatie | Nederlandse stemmencast: Dennis Willekens, Huub Dikstaal, Nathalie Haneveld, Ida Verspaandonk

Na een afwezigheid van zo’n zeven jaar (de vorige ‘Lotte’-film verscheen in 2012 in de Nederlandse bioscoop) is het Estse meisjeshondje Lotte terug voor een nieuw animatieavontuur: ‘Lotte op zoek naar de draken’. Dit keer heeft ze een bijzondere taak erbij gekregen: die van grote zus!

Vrijwel direct na de geboorte – waar ‘Lotte op zoek naar de draken’ mee begint – neemt Lotte haar zusje Roosi mee naar buiten, Uitvindersdorp in. Gelukkig voor Lotte is Roosi geen onzelfstandige baby, maar ze is net zo nieuwsgierig en leergierig als haar grote zus. Ze ontmoeten twee professoren, Karl (een wasbeer) en Viktor (een vis, die in Karls’ borstzakje leeft). Zij hebben zichzelf ten doel gesteld de oudste volksliedjes op te nemen. Er is een wedstrijd, waarbij degene die het lukt het volkslied op te nemen van de oudste diersoort ter wereld – draken – wint! Maar niemand gelooft dat die draken nog bestaan. Lotte heeft echter zo haar middeltjes. De titel verklapt het al wat er dan gebeurt.

De in Tallinn geboren Heiki Ernits (1953) timmert al sinds de jaren tachtig aan de weg in animatieland. Talloze prijzen mocht hij al in ontvangst nemen, maar de twee ‘Lotte’-films (‘ Lotte van Uitvindersdorp’, 2006 en ’Lotte en de maansteen’, 2011), die hij samen met Janno Põldma maakt, zijn verreweg het meest onderscheiden. Deze derde animatiefilm brak in zijn thuisland al een record: na het openingsweekend werd het de derde beste opening voor een Estse film ooit. Lotte is een waar fenomeen in de Baltische staten; zo zijn er musicals, boeken, uiteenlopende merchandise en zelfs een pretpark. Dat is niet zo vreemd, want het is een aansprekend figuurtje, dat in kindvriendelijke, maar toch spannende situaties terecht komt.

Net als zijn voorgangers bestaat ‘Lotte op zoek naar de draken’ uit fantasierijke en onconventionele tekeningen. De figuurtjes zien er minder gelikt uit dan in de gemiddelde animatiefilm, wat voor kinderen die juist die mainstreamfilms gewoon zijn even wennen zal zijn. Maar het verhaal is vlot en voor je het weet zijn Lotte en Roosi verwikkeld in hun avontuur (met een enigszins Dora the Explorer-achtig route die gevolgd moet worden). Met een speelduur van net 70 minuten is dit ook nog eens goed vol te houden voor de jonge kijkers. Kennis van de vorige twee films is overigens niet noodzakelijk.

De animatie mag dan onconventioneel zijn, er is wel heel veel aandacht aan geschonken. Niet alles is getekend, soms zien we elementen die met behulp van CGI erin verwerkt zijn (bijvoorbeeld het houten bed van Lotte’s moeder, of een stenen muurtje). Dat laatste stoort soms een beetje. Je zult echter hard moeten zoeken naar een film waarin meer bloemen zitten dan in deze. Dat zorgt voor veel vrolijke kleuren. Het eenvoudige verhaal heeft een positief tintje, het omarmt het idee van verschillende culturen en tradities, wat in deze tijd natuurlijk een prettige boodschap is om aan je kinderen mee te geven. Daarnaast laat de film zien dat het beter is om nieuwe situaties met een open blik tegemoet te treden. Als Lotte over de regenboogbrug moet, verwacht niemand dat de brug er uit ziet zoals Ernits en Põldma deze bedacht hebben. ’Lotte op zoek naar de draken’ is een veilige keuze voor peuters en kleuters, want nergens wordt het eng of gevaarlijk. Een film om je ogen bij uit te kijken.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 9 oktober 2019
DVD-release: 6 februari 2020