Love Actually (2003)

Recensie Love Actually CinemagazineRegie: Richard Curtis | 134 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Hugh Grant, Alan Rickman, Emma Thompson, Laura Linney, Colin Firth, Liam Neeson, January Jones, Martin Freeman, Rowan Atkinson, Martine McCutcheon, Andrew Lincoln, Bill Nighy, Chris Marshall, Keira Knightley, Rodrigo Santoro, Billy Bob Thornton, Chiwetel Ejiofor, Denise Richards, Elisha Cuthbert, Ivana Milicevic, Shannon Elizabeth, Thomas Sangster, William Wadham

Liefde is er in alle soorten en maten. Ware liefde, stille liefde, onmogelijke liefde, oude liefde, buitenechtelijke liefde, platonische liefde. Liefde tussen broer en zus, liefde tussen ouder en kind. Juist vanwege zijn verscheidenheid is de liefde een dankbaar onderwerp voor kunstenaars (en zeker niet alleen voor de romantici onder hen). Filmmaker Richard Curtis – schrijver van oer-Britse komedies als ‘Four Weddings and a Funeral’ (1994) en ‘Notting Hill’ (1999) – brengt met ‘Love Actually’ (2003) een ode aan de liefde en toont haar in al haar facetten. In deze romantische komedie, die ook de dramatische kant van de liefde niet schuwt, wordt een groep Londenaars gevolgd in de aanloop naar de ultieme tijd om met je geliefde door te brengen: Kerstmis. De verschillende verhaallijnen kruisen elkaar hier en daar en komen aan het einde samen. Het ene verhaaltje is suikerzoet, het andere juist bitterzoet en het derde ronduit cynisch. Van de roze wolk donderen we echter nooit af, want ‘Love Actually’ is een feelgoodmovie van het zuiverste water.

Een verhaal met zo veel verschillende personages en verhaallijnen is lastig samen te vatten. Bovendien verklap je al gauw te veel, als je te breed uitwijdt over de gebeurtenissen. Een korte introductie geven van de belangrijkste personages is dan ook geen sinecure. Het kerstfeest nadert en de vroegere rockster Billy Mack (Bill Nighy) probeert met een draak van een kerstplaat zijn carrière nieuw leven in te blazen.  Billy’s opstandige gedrag tijdens promotionele activiteiten werkt echter niet in zijn voordeel. Terwijl hij weinig op lijkt te hebben met Kerstmis, zijn er anderen die deze tijd van het jaar juist aangrijpen voor bijzondere gelegenheden. Juliet (Keira Knightley) en Peter (Chiwetel Ejiofor) bijvoorbeeld, die besloten hebben om juist nu te trouwen. Een kerstfeestje op het werk biedt voor de uitdagende Mia (Heike Makatsch) gelegenheid om haar baas (Alan Rickman) te versieren. Voor anderen is het een stuk lastiger om de feestdagen door te brengen met hun grote liefde: Sarah (Laura Linney) en John (Martin Freeman) worstelen beiden op hun eigen manier met de vraag hoe ze hun collega, op wie ze heimelijk verliefd zijn, te benaderen. En zelfs de kersverse premier van Groot-Brittannië (Hugh Grant) laat zich door de charmante theedame Natalie (Martine McCutcheon) afleiden van een belangrijke ontmoeting met de Amerikaanse president (Billy Bob Thornton).

Anderen worden in deze tijd van het jaar juist herinnerd aan oud zeer. Schrijver Jamie (Colin Firth) betrapte zijn vriendin in bed met zijn broer en vlucht naar Zuid-Frankrijk om zich op zijn werk te storten. De Portugese huishoudster Aurelia (Lucia Moniz) biedt al gauw afleiding. De vrouw van Daniel (Liam Neeson) is kort geleden overleden en hij moet het nu alleen zien te redden met zijn stiefzoon Sam (Thomas Sangster). De twee groeien nader tot elkaar, maar niet op de manier die Daniel verwacht. Het huwelijk van Juliet en Peter is niet voor iedereen een even blije gebeurtenis. Vooral Peters beste vriend Mark (Andrew Lincoln) heeft het er moeilijk mee. Karen (Emma Thompson), doorgaans een baken van rust voor de mensen om haar heen, doet een verontrustende ontdekking en voelt haar vertrouwde, huiselijke omgeving langzaam onder zich vandaan glijden. Desondanks blijft Kerstmis voor velen vooral een tijd van hoop. Bijvoorbeeld voor Colin (Kris Marshall), een nerveuze dromer die niet zo veel succes heeft bij Britse vrouwen en daarom maar besluit om de feestdagen in Amerika door te brengen. Daar zijn ze vast dol op zijn grappige accent!

De levens van al deze mensen zullen in de aanloop naar Kerstmis drastisch veranderen. Richard Curtis weet alle personages op een natuurlijke manier met elkaar in contact te brengen en de verhaallijnen op vloeiende wijze in elkaar over te laten gaan. De grote kracht van ‘Love Actually’ is het feit dat hij zoveel verschillende personages tot leven laat komen. Hoewel er verhaaltjes bij zijn die het glazuur van je tanden laten springen, zo zoet als ze zijn, Curtis brengt de balans terug door af te wisselen met een cynische noot. Grootste leverancier van die geestige, typische Britse oneliners is Bill Nighy. Humoristische momenten worden ook geleverd door Hugh Grant, Martin Freeman, Joanna Page en Rowan Atkinson, die tot tweemaal toe opduikt voor een cameo. De dramatische verhaallijnen werken over het algemeen effectiever, omdat ze meer tot de verbeelding van de kijker spreken. Iedereen kan zich voorstellen hoe iemand zich voelt als die erachter komt dat zijn partner vreemdgaat. Een stille liefde hebben we ook allemaal wel gehad. Curtis kan zeker in het dramatische segment bouwen op zijn fantastische cast, die gedragen wordt door veteranen als Emma Thompson, Alan Rickman en Liam Neeson. Ook Laura Linney en Andrew Lincoln zorgen voor emotionele hoogtepunten, waarin we bijna zelf voelen hoe hun harten breken. Hun personages zijn ontroerend, onzeker en kwetsbaar en proberen zich sterk te houden. Ze zijn realistisch bovendien: ze zouden zo bij je in de straat kunnen wonen.

De cinematografie in ‘Love Actually’ is warm en sfeervol, zoals je bij een kerstfilm kunt verwachten. Niet spectaculair, maar zeker degelijk. Craig Armstrongs prachtige score wordt hier en daar overstemd door een wat al te aanwezige soundtrack. Gelukkig wordt er passend afgesloten met het werkelijk schitterende ‘God Only Knows’ van The Beach Boys. De muziek draagt bij aan het optimisme en de warmte die deze film uitstraalt. Richard Curtis smeedt zo veel mogelijk aspecten van de liefde samen in tot een kaleidoscopisch geheel, waarin realiteit en fantasie pal naast elkaar staan. Een wonderlijke combinatie die verrassenderwijs uitstekend uitpakt. ‘Love Actually’ is de ideale film om te kijken als je je miserabel voelt, omdat hij je eraan herinnert dat – zelfs wanneer je in de greep gehouden wordt van pijn en onzekerheid – er altijd liefde om je heen is. Zolang je je ogen maar goed openhoudt. Alleen al dat besef zorgt ervoor dat je je een stuk beter voelt nadat je deze film gezien hebt!

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 20 november 2003
Bioscooprelease: 30 november 2023 (20th anniversary)