Love in the Afternoon (1957)
Regie: Billy Wilder | 130 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Gary Cooper, Audrey Hepburn, Maurice Chevalier, John McGiver, Van Doude, Lise Bourdin, Olga Valéry
Ariane Chavasse (Audrey Hepburn) een jong en romantisch meisje. Ze leidt een eenvoudig leven en besteedt een groot deel van de dag aan het spelen op haar cello. Voor de spanning neust ze in het geheim rond in de dossiers van haar vader, die privédetective is. Frank Flannagan (Gary Cooper) is al wat ouder maar nog altijd een doorgewinterde casanova. Hij lijkt niet veel productiefs te doen en geeft vooral een hoop geld uit in het gezelschap van mooie dames. Ariane en Frank vormen in eerste instantie niet het meest logische stel. Maar in de wereld van de bijna altijd hoopvolle en optimistische regisseur Billy Wilder blijkt niets onmogelijk.
Ariane en Frank ontmoeten elkaar in een hotelsuite. Frank heeft er een ontspannend middagje met een getrouwde vrouw, wiens furieuze man voor de deur staat met een wapen. Ariane, per toeval op de hoogte van het gevaar, klimt via het balkon de kamer in en redt Frank van een vroegtijdige dood. Zij en Frank raken snel van elkaar gecharmeerd. Maar als Ariane na een paar afspraakjes al meer gevoelens voor hem begint te krijgen blijken deze niet wederzijds. Frank blijft een gevoelloze hartenjager. Of toch niet?
‘Love in the Afternoon’ is lichte kost. Onwaarschijnlijke toevalligheden en eenvoudige personages doen lijken alsof de film uiteindelijk weinig om het lijf heeft. Maar Billy Wilder is Billy Wilder en achter alle simpelheid in ‘Love in the Afternoon’ gaan warme en sympathieke betekenissen schuil, die in hun eenvoud nergens drammerig overkomen. Bovendien acteren Hepburn en Cooper prima en zijn de dialogen uitstekend. De humor is, zoals we van Wilder gewend zijn, scherp. Verveling is geen optie.
De ontmoetingen tussen Ariane en Frank, die altijd in de namiddag plaatsvinden omdat zij in de avond cellorepetities heeft, worden standaard bijgestaan door een zigeunerkwartetje. Of het stel nou in de hotelsuite zit of een stukje gaat varen, de muziek gaat mee. En als de wals van ‘fascination’ aanzwelt weet iedereen dat het tijd is voor wat ‘Love in the Afternoon’. Het is allemaal zo ongedwongen en ontspannen dat het in het Parijs van de jaren 50 eigenlijk toch bijzonder aangenaam toeven lijkt. Weg met alle zware problemen en nog even romantisch wegdromen met Hepburn en Cooper. Daar valt wel een rustige namiddag voor vrij te maken.
David Croese
Waardering: 3.5