Love Lies Bleeding (2024)

Recensie Love Lies Bleeding CinemagazineRegie: Rose Glass | 104 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Kristen Stewart, Katy O’Brian, Ed Harris, Dave Franco, Jena Malone, Anna Baryshnikov, Eldon Jones, Catherine Haun, Orion Carrington, Matthew Blood-Smyth, Keith Jardine, Jerry G. Angelo, Tait Fletcher, Jamie Javier Guerreo, Roger Ivens, Kim S. Monti, David DeLao, Mikandrew, Hilary Fleming, Lontrell Anderson

‘Love Lies Bleeding’ is een romantisch misdaadflick met een kleurrijk palet aan invloeden uit onder andere zwarte komedie, queer cinema, familiedrama en wraakthriller. De overheersende toon is echter zwoele pulp, getypeerd door de ophitsende muziek en het sensuele, onverhulde liefdesverhaal. Deze liefde ontstaat tussen een vagebond en een teruggetrokken sportschoolmedewerker in de wereld van het ‘80s bodybuilding te New Mexico. Regisseur en schrijver Rose Glass koos voor deze tijd, omdat het “het ultieme decennium van overdaad” was. De overdaad aan filmische invloeden maakt het voor de kijker echter haast ondoenlijk om rustig achterover te leunen, want het blijft gissen waar we precies naar kijken. Maar in een tijdperk gedomineerd door remakes, bewerkte scenario’s en biopics, weet Glass, in samenwerking met studio A24, daardoor ook iets buitengewoon origineels neer te zetten. Illustratief daarin is bijvoorbeeld hoe het thema en de hoofdpersonages worden geïntroduceerd.

Wanneer de rondzwervende, ambitieuze bodybuilder Jackie (Katy O’Brian) neerstrijkt in het landelijke New Mexico om te trainen voor een belangrijke wedstrijd in Las Vegas, krijgt de eenzame sportschoolmedewerker Lou (Kristen Stewart) het stevig te pakken. Door hun opbloeiende liefde treedt de gewelddadigheid echter ook hun leven binnen. Niet alleen krijgen ze te maken met de agressieve mannen in het bodybuildingwereldje, maar ze raken ook verstrikt in het misbruik van de familie van Lou. Want tot Lou’s grote verrassing blijkt Jackie ondertussen bij de schietbaan van haar vader Lou Sr. (Ed Harris) en zwager JJ (Dave Franco) te werken. En Lou Sr. en JJ weten precies hoe ze dáár gebruik van moeten maken.

‘Love Lies Bleeding’ maakt korte metten met bodybuilding als overwegend een mannenwereld en dat begint al met de openingsscène. Zo ziet de kijker luttele seconden na de begintitels de zwetende, opgepompte mannenlichamen aan zware gewichten trekken en duwen. Kort daarna wordt Lou geïntroduceerd. Weliswaar een wc schoonmakend en enigszins afgezonderd, maar bij de eerste interacties met anderen bijt ze makkelijk van zich af. En hoe. Ze “staat haar mannetje”, maar dan als sterke vrouw die niet over haar heen laat lopen. Glass confronteert ons dus gelijk met de opvatting dat bodybuilding niets voor vrouwen is. En doordat Kristen Stewart Lou zo bestemd in deze omgeving neerzet, wordt die opvatting naar de prullenbak verwezen.

De introductie van Jackie zorgt echter voor wat vraagtekens bij de opbloeiende liefde met Lou en dat schuurt. In haar eerste scène gebruikt Jackie namelijk seks om te krijgen wat ze wil: een baan. Daarna ziet de kijker hoe zij veroordeeld is tot slapen op straat. Wanneer Jackie vervolgens in de late avonduren Lou ontmoet in haar sportschool, is het lastig voor te stellen dat zij voornamelijk ingaat op Lou’s avances vanuit liefde of lust. Maar met een seksscène die naar een climax werkt en de erotische, begeleidende muziek wordt de suggestie gewekt dat dit wel aan de hand is en dat voelt ongeloofwaardig.

Die ongeloofwaardigheid echoot na in dialoog en spel en de overdaad aan filmische invloeden stuurt weinig bij. Zo lijkt de dialoog bij tijd en wijle een expositie van mensen die praten over liefde, maar weinig echt laten zien van die liefde. Zijn dat dan misschien de leugens? Omdat Glass ons ook nog eens in sneltreinvaart, zij het wel op wonderschone wijze, door Coen-achtige suspense, Tarantino-achtige buitensporigheid, Lynch-achtige eigenaardigheid en Aranofsky-achtige verontrusting haalt, weet je als kijker niet meer wat wat is.

‘Love Lies Bleeding’ is een kleurrijke en smakelijke cocktail in een bar waar de muziek nét iets te hard staat. En als iemand aan je vraagt waar het naar smaakt, zal je waarschijnlijk zeggen dat dit alleen zelf ervaren kan worden.

Jannick Engel

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 april 2024