Love Sick – Legaturi bolnavicioase (2006)

Regie: Tudor Giurgiu | 85 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Maria Popistasu, Ioana Barbu, Tudor Chirila, Catalina Murgea, Mircea Diaconu, Virginia Mirea, Tora Vasilescu, Valentin Popescu, Mihai Dinvale, Carmen Tanase, Mihaela Radulescu, Puya, Robert Paschall Jr.

‘Love Sick’ is een moedige film. In Roemenië anno 2006 is homoseksualiteit nog lang niet algemeen maatschappelijk geaccepteerd, en dus is het best gewaagd dat Tudor Giurgiu deze film laat gaan over twee jonge vrouwen die een relatie hebben met elkaar. Voeg hieraan toe dat een van deze vrouwen, Christina (‘Kiki’), ook nog een hartstochtelijke haat-liefdeverhouding heeft met haar broer Sandu, en de controverse lijkt compleet.

Toch is ‘Love Sick’ helemaal niet zo’n controversiële film. Sterker nog, de film heeft een dromerige en gevoelige sfeer. Het dromerige is vooral goed te merken in het begin, als de film enkele lange, rustige shots laat zien, ondersteund door mooie en al even dromerige muziek. Op die manier worden de drie hoofdpersonen geïntroduceerd zonder dat op dat moment al de precieze onderlinge verhoudingen duidelijk worden.

Daarna ontvouwt zich een verhaal dat vooral draait om de verhouding tussen Kiki en Alexandra (Alex). Beiden studeren ze in Boekarest. Kiki is een typische stadse jonge vrouw: extravert, mooi, levendig, met een gezonde generatiekloof tussen haar en haar ouders. Alex is rustig en bedeesd, afkomstig van het platteland, en komt uit een liefdevolle en hechte familie. En zoals bekend: ‘opposites attract’. Het is jammer dat ‘Love Sick’ niet verder duidelijk maakt waarom de twee studentes voor elkaar vallen, of wat hen nu zo aantrekt bij elkaar. Wel wordt in woord en beeld uitvoerig duidelijk dát dit het geval is. Iets té uitvoerig zelfs. De regelmatige terugkerende voice-over van Kiki en het regelmatige gefriemel van Kike en Alex (én van Kiki en Sandu) verwoorden en verbeelden op soms wel erg melodramatische en ronkende wijze de liefde en het verlangen van de betrokkenen.

Tegenover die grote woorden staan de vrij kleine, nietszeggende situaties die de scènes vormgeven: Kiki en Alex op hun kamers, aan tafel bij Kiki’s familie, met Sandu winkelend. Het gaat vooral om de gesprekken die gevoerd worden. Het maakt van ‘Love Sick’ een nogal onevenwichtige film: aan de ene kant voortkabbelend van het ene uitvoerige gesprek naar het andere; aan de andere kant de vaak wel erg grootse woorden die contrasteren met de nogal saaie situaties en vooral met de eendimensionale personages. De dialogen zijn weliswaar knap en intelligent geschreven, maar vallen nauwelijks samen met de personages. Alles blijft daardoor, ondanks de uitgesproken diepgang, te oppervlakkig.

Wat ook niet echt helpt om de film wat frisser te maken is het onvermijdelijke einde van de relatie tussen Kiki en Alex. Vooral Alex houdt het niet vol om zichzelf voor de gek te houden. Zonder dat ze Kiki dwingt een keuze te maken tussen haar of Sandu, komt ze tot de dramatische beslissing om haar eigen weg te gaan. Als kijker laat het je helaas koud: ondanks de tranen en de zichtbare pijn, die overigens knap wordt geacteerd door beide actrices, blijven de woorden en de gebeurtenissen niet hangen.

De conclusie is dan ook dat ‘Love Sick’ een moedige film is, maar dat de interessante thematiek teveel blijft hangen in navelstaarderij en te dik aangezette romantiek. De échte diepgang blijft uit doordat zowel de karakters van de personages als de maatschappelijke gevolgen van hun relatie te veel onderbelicht blijven.

Daniël Brandsema