Love Sick – Lovesick: Sick Love (2004)

Regie: Wolfgang Büld | 90 minuten | drama, thriller, erotiek | Acteurs: Fiona Horsey, Paul Conway, William Rowsey, Jessica Barnes

De “sex and sin”-trilogie van Wolfgang Büld is geenszins hoogstaand, maar is toch zeker de moeite waard te noemen. Niet in de laatste plaats is het interessant om de progressie van regisseur/schrijver/producent Büld te zien, die steeds dezelfde acteurs voor zijn hoofdrollen gebruikt en ook qua thematiek een zekere continuïteit laat zien. Juist hierom is het verschil in kwaliteit goed waarneembaar.

Bülds trilogie begon met een film genaamd ‘Penetration Angst’ een rommelig werkje waarin de regisseur zoveel mogelijk bizarre verhaaltjes leek te willen stoppen zonder daarbij erg op samenhang, logica, en dramatische ontwikkeling te letten. Het centrale idee van de vrouw die bang is voor seks raakte goeddeels ondergesneeuwd en verstrengeld met andere verhaallijnen, en het geheel was uiteindelijk niet veel meer dan een filmisch rariteitenkabinet.

‘Love Sick’, deel twee uit de trilogie, laat op verschillende gebieden een vooruitgang zien. Nog steeds is het acteerwerk ondermaats – al weet hoofdrolspeelster Fiona Horsey gelukkig meestal best te overtuigen – vinden er wel erg veel toevalligheden in de film plaats, gedragen de personages zich zelden consistent of geloofwaardig, en zijn de bijverhalen amper uitgewerkt, maar er is wel een betere focus op het hoofdverhaal en een technisch kundiger uitgewerkte spanningsboog. De zijlijntjes die er zijn dienen er ook echt (meestal) toe om het hoofdverhaal toe te lichten of te versterken. Zo moet voor de kijker duidelijk worden dat Michael een moederskindje zonder ruggengraat is, zodat hij in het verloop van de film dit juk van zich af kan gooien en totaal naar de andere kant doorslaat. Dus heeft Büld hem een zeurderige oude moeder gegeven die zich gedraagt als de moeder van Norman Bates in ‘Psycho’.

Het is interessant dat de machtsrollen gedurende de film veranderen, van vrouw naar man en weer terug naar de vrouw, en dat niemand vies is van een stevig potje manipulatie of emotionele (of seksuele) chantage. En elk van deze episodes is op zichzelf redelijk boeiend. Het probleem is alleen dat personages zich vaak ongeloofwaardig gedragen. Het ene moment zijn Michael en Julia vijanden van elkaar en vervolgens zitten ze liefdevol met elkaar aan tafel. En soms zijn Istvan en Julia zo klef als een willekeurig pas verliefd stel, maar even later kunnen ze elkaar niet luchten.

Maar filmisch is er tenminste vooruitgang, met bijvoorbeeld spannende parallelle montage wanneer Julia gevangen zit en probeert te ontsnappen en Michael tegelijkertijd de politie op een afstand probeert te houden. En Horsey lijkt zich als actrice beter op haar gemak te voelen wanneer ze een rol heeft waar enige filosofie achter zit en een personage speelt dat ergens naartoe gaat in het verhaal. Daarnaast is het nog steeds geen straf om haar lange tijd op het netvlies te moeten hebben. ‘Love Sick’ is dus nog steeds geen volwassen film te noemen, maar het begint al ergens op te lijken in Bülds trilogie.

Bart Rietvink