Love, Simon (2018)

Recensie Love, Simon CinemagazineRegie: Greg Berlanti | 110 minuten | komedie, drama | Acteurs: Nick Robinson, Jennifer Garner, Josh Duhamel, Katherine Langford, Alexandra Shipp, Logan Miller, Keiynan Lonsdale, Jorge Lendeborg Jr., Talitha Eliana Bateman, Tony Hale, Natasha Rothwell, Miles Heizer, Joey Pollari, Clark Moore, Drew Starkey, Mackenzie Lintz, Cassady McClincy, Alex Sgambati, Jamila Thompson, Emily Jordan, Patrick Donohue

Hoe vooruitstrevend Hollywood ook pretendeert te zijn, met homoseksualiteit wordt nog altijd erg geforceerd omgesprongen. Hoewel er in kleinere, onafhankelijke producties zoals ‘Milk’ (2008), ‘Moonlight’ (2016) en ‘Call Me by Your Name’ (2017) godzijdank al een duidelijke verschuiving te zien is, zijn homo’s en lesbiennes in grote Hollywoodproducties nog altijd veroordeeld tot rolletjes in de marge. Als de excentrieke paradijsvogel, de gay best friend of de valse nicht bijvoorbeeld. En als ze al eens een grote rol spelen, dan wordt van hun seksualiteit een enorm issue gemaakt. In tienerfilms zie je zelden tot nooit een LHBTQI-personage voorbijkomen, terwijl we inmiddels toch echt niet meer opkijken van mensen met een seksuele voorkeur die afwijkt van het gemiddelde. Regisseur Greg Berlanti vond het hoog tijd dat er een film kwam die zich in eerste instantie richt op tieners en jongvolwassenen, waarin een homoseksueel personage kennismaakt met de liefde, zonder dat er een big deal gemaakt wordt van zijn geaardheid. Toen hij Becky Albertalli’s roman ‘Simon vs. The Homo Sapiens Agenda’ onder ogen kreeg, was dat precies het verhaal dat hij nodig had. En zo werd ‘Love, Simon’ (2018) de eerste grote tienerfilm waarin een homoseksueel personage de hoofdrol speelt.

Simon Spier (Nick Robinson) is een jongen zoals er zoveel zijn. De zeventienjarige scholier heeft veel vrienden, een liefdevolle familie en alles wat zijn hartje begeert. Hij heeft echter één groot geheim: hij heeft nog niemand op de hoogte gebracht van het feit dat hij op jongens valt. Dan valt zijn oog op een anonieme blog op de website van zijn school, waarin een jongen die zich ‘Blue’ noemt uit de kast komt. Simon voelt zich verbonden met deze jongen en besluit hem, onder het pseudoniem ‘Jacques’, een bericht terug te sturen om te vertellen dat hij zich herkent in Blue’s verhaal. De twee ontwikkelen een openhartig en intensief mailcontact en Simon vraagt zich intussen af wie van zijn schoolgenoten achter dat mysterieuze pseudoniem zit. Zijn online romance houdt hij angstvallig verborgen voor zijn vrienden Leah (Katherine Langford), Nick (Jorge Lendeborg Jr.) en Abbey (Alexandra Shipp). Maar als hij op een dag zijn computer onbeheerd achterlaat, zonder zijn mailbox af te sluiten, ontdekt klasgenoot Martin (Logan Miller) het clandestiene mailverkeer met Blue en besluit die kennis als chantagemiddel te gebruiken. Simon is bereid alles te doen om zijn geheim maar voor zich te kunnen houden.

Alleen al vanwege die eerder genoemde primeur is ‘Love, Simon’ een baanbrekende film. Maar Berlanti’s film is veel meer dan dat. De film sprankelt dankzij een flinke dosis warmte en humor, zonder daarbij de emotionele impact die een eerste liefde heeft op een tiener als Simon, te verliezen. Van het feit dat hij homoseksueel is, wordt gelukkig niet echt een probleem gemaakt; zijn ouders (Josh Duhamel en Jennifer Garner) en vrienden blijven hoe dan ook als één blok achter hem staan. De wereld waarin Simon opgroeit is sowieso een heel warm nest, met lieve tieners die niet bang hoeven te zijn uitgekotst te worden door hun schoolgenootjes. Waarom houdt Simon zijn gevoelens dan zo angstvallig geheim, vraag je je af? Hij is vooral bang voor veranderingen in zijn leven en dat is een universele angst, zeker onder tieners. Omdat hij het liefste wil dat het altijd zo blijft zoals nu, blijft hij zijn coming-out maar voor zich uitschuiven. De jonge Nick Robinson zet op geloofwaardige wijze Simon neer, enerzijds opgewonden van alle spanning rond die opbloeiende virtuele romance, anderzijds kwetsbaar en onzeker. Het kost hem geen enkele moeite om ons kijkers met hem te laten meeleven. Ook de andere rollen worden uitstekend ingevuld, met Katherine Langford, Jennifer Garner en Natasha Rothwell als Simons uitgesproken muziekdocente Ms. Albright voorop.

Waar ‘Love, Simon’ tevens in uitblinkt, is zijn spel met perspectief. Berlanti neemt de uitgangssituatie van homo’s als uitgangspunt en draait het om: waarom hoeven hetero’s niet uit de kast te komen, vraagt Simon zich verwonderd af. Hij beeldt zich daarna in hoe zijn vrienden schoorvoetend aan hun ouders toegeven dat ze op de andere sekse vallen. ‘Love, Simon’ zit vol met dat soort perspectiefwisselingen en grappige details. Ja, soms is het allemaal wat klef, maar in dit genre ontkom je daar vaak niet aan. Maar in de uitvoering overstijgt deze film met gemak zijn ‘concurrenten’. De film is oprecht hartverwarmend en dankzij de levensechte en sympathieke personages wordt elke welwillende filmkijker zonder enige moeite het verhaal en Simons leefwereld ingezogen. Een avondje ouderwets mee zwijmelen met een straalverliefde jongen, wie wil dat nou niet?

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 14 juni 2018
Digital HD-release: 24 september 2018
DVD- en blu-ray-release: 17 oktober 2018