Lucky Luke (1991)
Regie: Terence Hill | 83 minuten | komedie, western, avontuur | Acteurs: Terence Hill, Nancy Morgan, Fritz Sperberg, Dominic Barto, Bo Greigh, Arsenio Trinidad, Mark Hardwick, Neil Summers, Ron Carey, Buff Douthitt, Sky Fabin, Marc Mouchet, Radha Delamarter, Robin Westphal, Deborah Mansy
Lucky Luke is een man die vecht tegen onrecht en zich inzet voor rust en vrede, aldus zijn sprekende paard Jolly Jumper, die de voice-over verzorgt. Luke is de snelste schutter van het Wilde Westen en als sheriff van Daisytown verantwoordelijk voor een ordelijke gang van zaken. Natuurlijk wordt hij gedwarsboomd door de Daltons, de vier boevenbroers, die proberen hem zoveel mogelijk te storen in zijn werk.
Lucky Luke wordt vertolkt door Terence Hill (tevens de regisseur), normaal enthousiast en charismatisch, maar hier nogal suf met zijn hoogblonde lokken en opmerkelijk witte outfit. Hij spreekt weinig en wordt bijna volledig geabsorbeerd door de uitbundige en flink gemêleerde omgeving, die vooral lijkt te dienen om de slapstickhumor te ondersteunen. Flauwe grapjes worden afgewisseld met onschuldige vechtpartijen, gebroken ruiten, kogels die je om de oren vliegen, het ene na het andere anachronisme en een hele reeks aan cartooneske figuren. Rare animaties en een reeks stijlbreuken passeren de revue. Zo zien we in een getekend wolkje wat Jolly Jumper aan het dromen is, vinden beelden ondersteuning in een grappig bedoeld onderschrift en zijn gekunstelde rooksignalen van indianen onhandig ingemonteerd. De film is een rommeltje maar schijnt daar zelf totaal niet mee te zitten.
En dat de film nogal rommelig is maakt eigenlijk ook niet zo gek veel uit. Het lijkt een bewuste keuze te zijn geweest van de makers en bovendien zijn alle rare fratsen soms nog wel vermakelijk. Storend is echter het gebrek aan een fatsoenlijke spanningsboog. Er wordt wat lafjes naar een confrontatie tussen Lucky Luke en de Daltons toegeleefd, maar dit zorgt vooral voor een anti-climax. Ook de beoogde romance tussen Luke en Lotta Legs komt nogal doelloos over. De spanning ontbreekt hierdoor en daardoor kakt het geheel soms wat in. En alles is uiteraard zo onschuldig als wat. Want natuurlijk gaat er niemand dood of is er ook maar een spatje bloed te zien. Kogels doen geen pijn in ‘Lucky Luke’ en échte vijandigheid bestaat er niet. Zelfs niet tussen Luke en de Daltons, toch de grote tegenpolen in de strips.
De film is, met het gebrek aan duidelijke spanningsopbouw, vooral een opeenstapeling van weinig – tot nietszeggende voorvallen. Een niets beduidend visuitje met Jolly Jumper, een dorpsfeest, een tripje de woestijn in, een vechtpartij of shootout hier en daar; voor hetzelfde geld wordt het vervangen door een volstrekt andere gebeurtenis en niemand die het merkt. Ach, en met de juiste instelling hoef je je bij deze 83 minuten durende film niet compleet te vervelen. ‘Lucky Luke’ is een film die zichzelf niet al te serieus neemt en vooral niet te serieus moet worden genomen.
David Croese