Ma part du gâteau (2011)
Regie: Cédric Klapisch | 109 minuten | drama, komedie | Acteurs: Karin Viard, Gilles Lellouche, Audrey Lamy, Jean-Pierre Martins, Raphaële Godin, Fred Ulysse, Kevin Bishop, Marine Vacth, Flavie Bataille, Tim Pigott-Smith, Philippe Lefebvre, Lunis Sakji
Cedric Klapisch werd bekend met ensemblefilms vol kleurrijke personages, zoals ‘L’auberge espagnole’ (2001) en ‘Les poupées russes’ (2004); op het oog luchtige films waar een zweem melancholie omheen hangt. Ook in ‘Ma part du gâteau’ (2011) balanceert hij op het dunne lijntje tussen komedie en drama, met dit verschil dat hij zich hier focust op slechts twee centrale personages. Hun karakters hadden niet meer van elkaar kunnen verschillen. France (Karin Viard) is een alleenstaande moeder van drie opgroeiende dochters, woonachtig in een volkse buurt in Duinkerken en al twintig jaar werkzaam in dezelfde fabriek. Althans, dat was ze, want aan het begin van de film – nota bene tijdens het verjaardagsfeestje van een van haar meiden – onderneemt ze een zelfmoordpoging nadat ze haar baan is kwijtgeraakt.
Nadat ze haar rug gerecht heeft, en met wat hulp van een vriend, vertrekt France naar Parijs, Ze is bereid om elk baantje aan te nemen en belandt in een schoonmaakploeg die voornamelijk uit allochtone vrouwen bestaat. Ze mag aan de slag in het immense appartement van Stéphane ‘Steve’ Delarue (Gilles Lellouche), een gehaaide beurshandelaar met een onuitstaanbaar karakter. Hij is in alles France’s tegenpool: waar zij menslievend is, is hij een misantroop. Het draait in zijn leven uitsluitend om winst maken, ongeacht de brokken die hij onderweg maakt. Relaties onderhouden kan hij niet. Wanneer een van zijn exen ineens op de stoep staat met hun vierjarig zoontje en de mededeling dat ze voor een maand naar Thailand vertrekt, is hij op France’s goedheid aangewezen. Omdat ze er stevig voor betaald wordt, gaat ze op zijn verzoek om vier weken zijn fulltime-babysitter te zijn in.
De rijke stinkerd en de working class girl: het verhaal doet denken aan ‘Pretty Woman’ (1987). Zo voorspelbaar als die romantische komedie is ‘Ma part du gâteau’ gelukkig niet, daarvoor zit er ook te veel ironie in de film. Subtiliteit is helaas ver te zoeken, daarvoor schildert Klapisch de werelden van zijn twee hoofdrolspelers veel te zwart-wit af. Hij komt daar nog mee weg zolang de film luchtig blijft, maar in het laatste kwart van ‘Ma part du gâteau’ slaat de sfeer ineens om en wordt het opeens grimmiger. En dan gaat het ineens wringen. Gelukkig heeft de film met Karin Viard een geweldige blikvanger. Als France (een naam die niet geheel uit de lucht is gegrepen – we zeiden toch al dat de subtiliteit ver te zoeken is…) is ze voor haar hele omgeving een rots in de branding, al wordt ze daar maar weinig voor gewaardeerd. Viard levert een sterke performance, net als Lellouche trouwens, maar zijn rol is veel karikaturaler om echt tot de verbeelding te kunnen spreken.
Doordat Klapisch de nodige maatschappijkritiek wil leveren (en bijvoorbeeld klasse-ongelijkheid wil aankaarten) en tegelijkertijd zijn verhaal zo luchtig mogelijk wil brengen, raakt de balans zoek. Het laatste half uur is daardoor compleet anders van toon dan de rest van de film. Wat veelbelovend begint, verzandt al snel in clichés en voorspelbaarheid. Dat ‘Ma part du gâteau’ toch nog redelijk overeind blijft is te danken aan het uitstekende acteerwerk van met name Karin Viard, die niet alleen een sympathieke maar zeker ook geloofwaardige volkse heldin neerzet.”
Patricia Smagge