Machuca (2004)

Regie: Andrés Wood | 121 minuten | drama, biografie | Acteurs: Matías Quer, Ariel Mateluna, Manuela Martelli, Ernesto Malbran, Aline  Küppenheim, Federico Luppi, Francisco Reyes, Luis Dubó, Tamara Acosta, Maria Olga Matte, Gabriela Medina, Tiago Correa, Alejandro Trejo, Andrea García-Huidobro, Pablo Krögh,  Sebastian Trautmann    

‘Machuca’ heeft veel, héél veel: een ontroerende verhaallijn, goede acteurs en fraaie muziek. De twee hoofdrolspelers, de rijke Gonzalo Infante (Matías Quer) en de arme Pedro Machuca (Ariel Mateluna) leren elkaar kennen als pater McEnroe (Ernesto Malbran) besluit om op zijn Engelse jongensschool beursscholieren toe te laten.

Malbran beeldt de idealist McEnroe met kracht en passie uit: het is een man om van te houden. In werkelijkheid heet McEnroe, Gerardo Whelan. Deze pater was van 1969 tot 1973 directeur van het St. Georges College in Santiago waar hij, net zoals McEnroe in de film, twee werelden met elkaar probeerde te verenigen.

Behalve Malbran spelen ook de piepjonge hoofdrolspelers de sterren van de hemel. Het is prachtig om te zien hoe hun vriendschap zich ontwikkelt. Hun samenspel en belevenissen roepen uiteenlopende emoties op: van verbijstering, woede en verdriet tot ontroering. Ontroerend is bijvoorbeeld de blik van Gonzalo na zijn eerste kus. Memorabel is ook de scène waarin Pedro zichtbaar zit te genieten op het verjaardagsfeestje van Gonzalos’ zus. Hij deint mee op de discomuziek, doet zich te goed aan cola en hapjes en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Nog mooier wordt het wanneer de twee samen aan de alcohol gaan: de heertjes worden er helemaal giechelig van.

De twee acteurs overtuigen zowel tijdens gelukzalige momenten als in verdrietige situaties. Zoals bijvoorbeeld na afloop van het verjaardagsfeestje. Gonzalo en Pedro horen dan een ruzie tussen Gonzalos ouders. Beschaamd slaat Gonzalo zijn ogen neer. Je zou hem zó willen troosten. Net zoals je Pedro zou willen omarmen na de confrontatie met zijn dronken vader. In deze scène wrijft hij de twee jongens in dat de kloof tussen hen onoverbrugbaar is; dat Gonzalo zal eindigen als directeur en Pedro hoogstens als schoonmaker.

Hoe ver hun werelden uit elkaar liggen, wordt duidelijk op de ouderavond. Tijdens deze meeting botsen de ideeën van Gonzalos snobistische moeder met die van Pedros strijdlustige moeder. Op heldere en indringende wijze laat regisseur Andrés Wood ‘(La Fiebre del Loco’, ‘El Desquite’) in ‘Machuca’ zien welke onvrede er bij de rijken heerste ten tijde van het Allende-bewind, in de aanloop naar de staatsgreep die Pinochet aan de macht bracht.

Even indrukwekkend is de manier waarop hij de chaos en angst in de eerste dagen na de machtsovername in beeld brengt. Vervolgens gaat de camera uit. Helaas. Door slechts een zeer korte periode  minder dan één jaar uit het leven van de twee jongens te beschrijven, laat Wood iets te veel vragen over hun ontwikkeling in de periode daarná onbeantwoord. Hierdoor heeft deze fraaie film iets onafs.

Patricia Jacob