Madame Web (2024)

Regie: S.J. Clarkson | 116 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Dakota Johnson, Sydney Sweeney, Isabela Merced, Celeste O’Connor, Tahar Rahim, Mike Epps, Emma Roberts, Adam Scott, Kerry Bishé, Zosia Mamet, José María Yazpik, Kathy-Ann Hart, Josh Drennen, Yuma Feldman, Miranda Adekoje, Deirdre McCourt, Naheem Garcia, Jill Hennessy, Rosemary Crimp, Brian Faherty, Shaun Bedgood, Mike Bash, Cilda Shaur, Jennifer Ellis, Kris Sidberry, Erica Souza, Rena Maliszewski, Michael Malvesti, Gopal Lalwani, Shawnna Thibodeau, Dominique Washington

Wat zou je doen als je drie onschuldige tieners zou moeten beschermen tegen een kwaadaardige versie van Spider-Man? Een interessante premisse die centraal staat in het nieuwste hoofdstuk van Sony’s Spider-Man Universum. Ondanks de oneindige potentie van die premisse, zeker in combinatie met de unieke superkrachten van de nieuwste arachide superheld, weet ‘Madame Web’ (2024) de belofte van actie, avontuur en een creatief verhaal, niet waar te maken.

‘Madame Web’ volgt het verhaal van Cassandra Webb (Dakota Johnson). Cassandra werkt als ambulanceverpleegkundige in New York, maar komt er na een ongeluk achter dat zij speciale krachten heeft. Nadat zij uit het water is getrokken door haar collega Ben Parker (Adam Scott), ziet ze flitsen van de toekomst. Als zij kort na haar ongeluk flarden opvangt van drie tieners (Sydney Sweeney, Isabel Merced en Celeste O’Conner) die op brute wijze worden vermoord door een man in een sinister spinnenpak (Tahar Rahim), neemt Webb het schoorvoetend op zich om de drie meiden te redden. Bovendien moet dat allemaal terwijl ze haar nieuwe zesde zintuig leert beheersen.

Het idee is sterk, de uitvoering gebrekkig. Na de ‘Spider-Man’- films uit het Marvel Cinematic Universe met Tom Holland (2016 – 2021) en de geanimeerde Spider-Verse films met Shameik Moore (2018 – 2023) ligt de lat voor een Spider-Man film tamelijk hoog. ‘Madame Web’ heeft gewoonweg niet genoeg in haar mars om die hoogte te bereiken. Dat komt mede doordat de kijker dit verhaal eerder heeft gezien. Iedereen weet waar Spider-Man vandaan komt, net zoals dat iedereen weet dat Batman een butler heeft die Alfred heet en Superman niet tegen kryptonite kan. Het is niet voor niets dat de Tom Holland Spider-Man de eerste hoofdstukken van zijn karakter achterwege liet en de Spider-Verse films er de draak mee steken (en op creatieve wijze op z’n kop zetten) dat alle Spider-Men dezelfde oorsprongsmythe hebben. Maar ja, Madame Web is geen Spider-Man, dus deze inleidende hoofdstukken moeten toch verteld worden. De film balanceert daarmee op de messcherpe rand tussen het bekende en onbekende, maar uiteindelijk snijdt het helaas geen hout.

Desondanks voelt de film wel aan als een knipselkrant. Het lijkt alsof het definitieve verhaal van Madame Web pas vast werd gelegd toen het filmen al klaar was, waardoor alle losse delen allemaal maar aan elkaar moesten worden gelijmd. Sommige scènes gaan daardoor te snel, andere te langzaam, de actiescènes zijn aan gort geknipt en de humor ontbreekt het aan ritme. Door de rommelige montage is de film zo af en toe een desoriënterende ervaring. Op sommige momenten brengt dat de gevoelens van de personages goed over, op andere momenten is het overbodig of zelfs een beetje lachwekkend. Visioenen krijgen van de toekomst is best vreemd, maar een actiescène waarin de slechterik op willekeurige plekken verschijnt en verdwijnt ook. Door dat rommelige knutselwerk heeft de film soms wat weg van de vorige poging van Sony om een nieuw personage op de kaart te zetten, de beruchte ‘Morbius’ (2022). Maar waar ‘Morbius’ nog een bepaalde ‘zo slecht dat het goed is’-kwaliteit heeft, is ‘Madame Web’ gewoon een flauwe film met een versnipperd plot.

Dat onbevredigende gevoel komt ook terug bij de cast. Dakota Johnson lijkt haar rol van muurbloempje niet te zijn ontgroeid sinds de ‘Fifty Shades’-dagen (2015-2018) en dat terwijl ze hier een superheld zou moeten zijn. Het trio van Sydney Sweeney, Isabel Merced en Celeste O’Connor heeft een leuke chemie, waar de film jammer genoeg niet voldoende tijd aan besteedt. Zeker Celeste O’Connor valt op als komisch lichtpunt in de cast, omdat zij met een natuurlijke flair lekker bijdehand kan zijn. Ook Adam Scott als Ben Parker springt van het scherm als een jonge versie van de warme en zorgzame oom Ben die hij later moet worden. Het echte dieptepunt zit hem helaas in de grote antagonist, de moorddadige Spider-Man gespeeld door Tahar Rahim. De arme man heeft geen enkele scène waarin zijn achteraf opgenomen tekst met de bewegingen van zijn mond gesynchroniseerd is.

Er is zoveel van ‘Madame Web’ op de montagetafel blijven liggen dat het niet in één film of recensie gepropt kan worden. Het kijken van de film resulteert daarom vooral in vragen over wat het wél had kunnen worden. Misschien is er een versie van de film waar de motivaties van personages wel besproken worden, misschien is er wel een versie waarin het trio meer doet dan wegrennen, en misschien is er zelfs een versie van ‘Madame Web’ die vermakelijk is. Helaas voor fans van het Sony Spider-Man Universe heeft regisseur S.J. Clarkson dat allemaal achterwege gelaten, terwijl er vier schrijvers aan hebben gewerkt. De enige vraag die echt overblijft na het kijken van deze film is deze: als Sony niets geeft om wat voor eindproduct het aflevert, waarom zou het publiek dat dan wel doen?

Sam van Zuilen

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 15 februari 2024