Mademoiselle de Joncquières (2018)

Recensie Mademoiselle de Joncquières CinemagazineRegie: Emmanuel Mouret | 109 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Cécile de France, Edouard Baer, Alice Isaaz, Natalia Dontcheva, Laure Calamy, Manon Kneusé, Arnaud Dupont, Juliette Laurent, Corinne Valancogne, Edith Proust, Gabrielle Atger, Jean-Michel Lahmi, Emilie Aubertot, Alban Casterman, Pierre Giraud, Antoine Delaroche, Franck Guérin, Charlotte Boillot, Chloé Boutron, Sébastien Laudenbach, Stéphane Roquet, Catherine Roberti, Iakovos Pappas

Ondanks alle waarschuwingen en haar eigen voorzichtigheid valt de (zowel financieel als uiterlijk) aantrekkelijke jonge weduwe Madame de la Pommeraye (Cécile de France) voor de aanhoudende charmes van playboy Markies des Arcis (Édouard Baer). Na een gemoedelijke romance moet ze echter toch toegeven dat haar vriendin Lucienne gelijk heeft gekregen: de liefde tussen haar en de markies is gedoofd en ze blijft met niets over dan een gebroken hart. Én wraakgevoelens, blijkt later. In ‘Mademoiselle de Joncquières’, een van fraaie dialogen en schitterende kostuums overlopende zwartkomisch drama van Emmanuel Mouret, is het wachten op wie de deksel nu precies op de neus krijgt.

Frankrijk, achttiende eeuw. Aan geld geen gebrek voor de hoofdpersonages, maar niet voor de onfortuinlijke Madame en Mademoiselle de Joncquières (respectievelijk Natalia Dontcheva en Alice Isaaz). Madame – zelf een buitenechtelijk kind – heeft het ongeluk gehad een oneerlijk man te treffen die slechts op een schijnhuwelijk uit was. Een paar maanden en een zwangerschap later en ze staat – met dochter inmiddels – op straat. Er rest in dat soort situaties niets anders dan je heil zoeken in een bordeel, waar zowel zij als haar vijftienjarige dochter genoeg klandizie trekt. Via via komt Madame de la Pommeraye in contact met deze twee dames, die ondanks hun ongelukkige leefomstandigheden nog niets aan schoonheid hebben ingeboet. Ze bedenkt een plan om haar ex-geliefde een loer te draaien.

Er is een fijnzinnige ondertoon in het verhaal, waaruit blijkt dat leugens en bedrog nooit en te nimmer het gewenste resultaat hebben. Dat begint al met de gesprekken tussen Madame de la Pommeraye en haar vriendin Lucienne. Er wordt continu om de waarheid heen gedraaid, terwijl van meet af aan al duidelijk is dat die toch aan het licht komt. Maar alles onder de schijn van mededogen voor de ander. Ook de wijze waarop Madame de la Pommeraye haar geliefde op slinkse wijze laat bekennen dat hun relatie doodgebloed is, is fantastisch, juist dankzij de onuitgesproken woorden en achtergehouden verwijten.

Mademoiselle de la Pommeraye mag haar wraakactie dan naar eigen zeggen op zijn gestart om alle vrouwen eer aan te doen, deze interessante, zelfs feministische, invalshoek krijgt verder niet echt een vervolg. De belangrijkste moraal van het verhaal is dat waarheid de belangrijkste factor is in het slagen van een relatie en, zoals het vaker gezegd is, het langst duurt.

‘Mademoiselle de Joncquières’ is gebaseerd op Denis Diderots Jacques le fataliste (1796), dat ook al door Robert Bresson geadapteerd werd voor het witte doek (‘Les dames du Bois du Boulogne’, 1945). De film ziet er uit om door een ringetje te halen, de interieurs en kostuums zijn erg fraai. De acteurs genieten zichtbaar van hun scherpe dialogen en zijn erg overtuigend. Hoewel het verhaal misschien ietsje sleept in het middendeel, is deze Franse kostuumfilm een lust voor het oog én het oor, zeker als je van klavecimbel houdt.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 mei 2019
DVD-release: 25 september 2019