Madre (2019)

Regie: Rodrigo Sorogoyen | 129 minuten | drama | Acteurs: Marta Nieto, Jules Porier, Alex Brendemühl, Anne Consigny, Frédéric Pierrot, Guillaume Arnault, Blanca Apilánez, Álvaro Balas, Pablo Cobo, Raúl Prieto

De korte film ‘Madre’ (2017) was in 2019 genomineerd voor een Oscar in de categorie Best Live Action Short Film. In deze short zien we hoe Elena in haar Spaanse appartement gebeld wordt door haar zesjarige zoontje Iván. Hij is op vakantie met zijn vader (Elena’s ex) en is door hem achtergelaten op het strand. De spanning is nagelbijtend, want de batterij van de mobiel waar Iván mee belt is bijna op, het jochie kan niet aangeven wáar hij zich in Frankrijk bevindt, het strand is leeg op één man na, die dreigend op Iván afkomt. Gek van ongerustheid vertrekt Elena – op zoek naar haar zoontje zonder te weten waar aan de Franse kust ze precies moet zijn…

Vaak vraag je je bij films met een open eind als dit af hoe het afloopt. Rodrigo Sorogoyen geeft met speelfilm ‘Madre’ antwoord op de vraag hoe zijn korte film eindigt. Of eigenlijk ook niet. De film start met de volledige korte film en maakt daarna een sprong naar tien jaar verder. We zien Elena in haar nieuwe omgeving op het strand. Ze werkt er in een strandtentje en woont in een eenvoudig appartementje. Dat Iván nog altijd vermist is, maak je op uit haar lichaamstaal. Hier staat een gebroken vrouw, getekend door het leven. Als Iván nog geleefd had, was hij ongetwijfeld bij haar geweest.

Elena blijkt de tien jaar dat haar zoontje vermist is doorgebracht te hebben aan deze Franse badplaats – die in de zomer overspoeld wordt door toeristen en waar het ’s winters koud en eenzaam is. Ze heeft een nieuwe vriend, met wie ze gelukkig lijkt te zijn, maar het stigma van ‘die gekke vrouw op het strand die haar zoontje kwijt is geraakt’ raakt ze niet kwijt. In Jean, een zestienjarige jongen die met zijn ouders vakantie viert in Vieux-Boucau-les-Bains, waar ‘Madre’ zich afspeelt, herkent Elena iets. Zonder woorden begrijpen we dat ze het idee heeft dat dit misschien haar zoon zou kunnen zijn. In een opwelling achtervolgt ze hem naar zijn vakantie-adres. Een dag later komt Jean haar opzoeken in het strandcafé en langzaam ontwikkelt hun relatie zich.

Die relatie – dat is waar ‘Madre’ een beetje de mist mee ingaat. Want de motieven van Jean zijn duidelijk; Elena is ondanks dat ze bijna 25 jaar ouder is dan de puberende jongen – erg aantrekkelijk en de tiener voelt zich gevleid door haar aandacht. Jean lijkt zich verheven te voelen boven zijn leeftijdsgenoten en zijn vriendschap met Elena verschaft hem een interessante edge. Hij beseft bovendien heel goed dat hij hiermee zijn ouders uitdaagt. Maar waarom Elena vast blijft houden aan de ontmoetingen met Jean, dat geeft Sorogoyen niet helemaal prijs. Zijn het moedergevoelens die ze voor de krullenbol voelt of wil ze het liefst meegaan in zijn puppyliefde? Iets minder verfijning had de film niet misstaan, want als kijker is het daardoor moeilijker om mee te gaan met Elena’s, soms irrationele, handelingen.

‘Madre’ is wel beeldschoon gefilmd én ijzersterk geacteerd. Je kunt je ogen niet van het koppel afhouden. De strandscènes staan symbool voor het leven: je kunt het tij niet stoppen, maar tegelijkertijd lijkt de geschiedenis zich soms te herhalen (wat in een late scène nogal opzichtig wordt aangegeven). De onderhuidse spanning in de film belooft meer dan uiteindelijk wordt waargemaakt – maar tegelijkertijd voel je dat elke andere uitkomst ook niet had gekund. Kijk ‘Madre’ voor dat weergaloze begin en de geweldige Marta Nieto. Rodrigo Sorogoyen (‘El reino’, ‘Que Dios nos perdone’) blijft sowieso een regisseur om in de gaten te houden.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 juli 2020
DVD-release: 2 december 2020