Mafia Mamma (2023)

Regie: Catherine Hardwicke | 101 minuten | komedie | Acteurs: Monica Bellucci, Toni Collette, Alessandro Bressanello, Eduardo Scarpetta, Tommy Rodger, Tim Daish, Jay Natelle, Yonv Joseph, Mitch Salm, Claire Palazzo, Sophia Nomvete, Maddalena Vallecchi Williams, Dora Romano, Giulio Corso, Francesco Mastroianni, Alfonso Perugini, Stefano Militi, Bruno Bilotta, Giuseppe Zeno, Riccardo Martini, Gianpiero Zaino, Vincenzo Pirrotta, Lana Gorianoy, Alessandro Cremona, Michelangelo Dalisi, Livia De Paolis, Duska Bisconti

Vrouwelijke regisseurs met succes zijn in Hollywood nog altijd schaars. Alleen al daarom zouden we elke film die door een vrouw gedraaid is moeten omarmen. Als je als vrouwelijke regisseur een film maakt waar reikhalzend naar wordt uitgekeken, dan heb je het aardig voor elkaar. Kathryn Bigelow, Jane Campion, Jodie Foster en Sofia Coppola behoren al jaren tot die categorie. De laatste jaren zijn de sterren van Greta Gerwig, Marielle Heller, Ava DuVernay en Sarah Polley rijzende. En we vergeten vast nog een aantal interessante namen. Een vrouw die haar sporen inmiddels ook verdiend heeft, is Catherine Hardwicke. Van huis uit een architect, die zich omschoolde tot production designer alvorens ze zich waagde aan regisseren. Al in 2003 deed ze van zich spreken met haar regiedebuut ‘Thirteen’, met afstand haar meest gelauwerde film (ze won er onder meer de Directing Award (Drama) op het prestigieuze Sundance Festival mee). Skatebiografie ‘Lords of Dogtown’ (2005) en bijbelverhaal ‘The Nativity Story’ (2006) volgden, waarna Hardwicke met de eerste ‘Twilight’-film (2008) haar grootste commerciële succes boekte. Om haar veelzijdigheid te benadrukken volgden daarna onder meer een horrorromance (‘Red Riding Hood’, 2011), een erotische thriller (‘Plush’, 2013), een romkom (‘Miss You Already’, 2015) en een actiethriller (‘Miss Bala’, 2019). 2022 was een productief jaar, met een gevangenisdrama ‘Prisoner’s Daughter’ en het psychologische drama ‘Don’t Worry Darling’.

Het lijkt erop dat Hardwicke wil laten zien dat ze álle genres aankan. Dus toen het verhaal ‘Mafia Mamma’ van schrijfster Amanda Sthers voorbijkwam, zag ze een ultieme kans om een maffiafilm aan haar palmares toe te voegen. Michael J. Feldman en Debbie Jhoon verwerkten het verhaal tot een scenario en voor de hoofdrol trommelde Hardwicke Toni Collette op, met wie ze eerder al ‘Miss You Already’ maakte. Sinds haar doorbraak met ‘Muriel’s Wedding’ (1994) heeft de sympathieke Australische actrice zichzelf bewezen als veelzijdig, betrouwbaar en toegewijd. In ‘Mafia Mamma’ kruipt Collette in de huid van Kristin Balbano, typisch zo’n kleurloze vrouw van middelbare leeftijd die zichzelf compleet wegcijfert voor de mannen in haar omgeving. Op papier heeft ze het mooi voor elkaar; een leuke baan in de reclamewereld, een vlotte muzikant als echtgenoot (Tim Daish) en een zoon (Tommy Rodger) en oogappel die op het punt staat te gaan studeren. Ze houdt zich dan ook altijd voor dat ze niet mag klagen. De werkelijkheid is echter heel wat minder rooskleurig: haar collega’s zijn vrouwonvriendelijke bullebakken die haar campagne-ideeën bij voorbaat afschieten en haar echtgenoot is een nietsnut die al jaren geen fatsoenlijke hit meer heeft gescoord en haar bedriegt met een piepjonge groupie. Het uitvliegen van haar zoon maakt haar vooral verdrietig; op wie moet ze haar goede zorgen nu richten? Vriendin Jenny (Sophia Nomvete) weet de oplossing: Kristin is toe aan een dosis ‘Eat, Pray, Love’ en vindt dat ze maar eens met een knappe vreemdeling het bed in zou moeten duiken. Nu mag het wel eens een keertje om háár draaien.

Die kans doet is al snel voor, wanneer Kristin benaderd wordt door Bianca (Monica Bellucci), een mysterieuze vrouw die haar vertelt dat haar opa in Italië is overleden en dat ze verwacht wordt op zijn begrafenis. Ja, ze weet dat ze Italiaanse roots heeft, maar ze is nog nooit in het land geweest en met het oog op ‘Eat, Pray, Love’ is er geen ander land denkbaar dan Italië. Dus vliegt Kristin naar Rome, waar ze op het vliegveld de knappe Lorenzo (Giulio Corso) ontmoet, die haar ook wel lijkt te zien zitten. Ze wisselen telefoonnummers uit, waarna Kristin met twee ‘zware jongens’ – van wie zij denkt dat het haar neven zijn – meegaat naar de begrafenis. Wat een sereen afscheid had moeten worden in een idyllisch Italiaans dorpje, mondt uit in een massale schietpartij. Don Balbano blijkt een maffiabaas te zijn geweest en de geheimzinnige Bianca is zijn consiglière. Opa blijkt in testament te hebben gezet dat Kristin zijn erfgename is en dat zij de Balbano-familie nu moet leiden in hun strijd tegen de rivaliserende Romano’s. Logischerwijs raakt ze direct in paniek – daar gáát haar zorgeloze vakantie… – maar ze besluit het toch te proberen en gaat het gesprek aan met Carlo (Giuseppe Zeno), de aalgladde nieuwe baas van de Romano’s. Dat Kristin niet gemaakt lijkt voor het keiharde mafialeven, blijkt al na een paar wijntjes en een verrukkelijke Italiaanse pasta. Ze kijkt een keer diep in Carlo’s ogen en wil al met hem het bed induiken. Moet dit losgeslagen projectiel de machtige Don Balbano vervangen? Toch blijkt Kristin meer in haar mars te hebben dan ze zelf ooit voor mogelijk had gehouden.

Er is iets merkwaardigs aan de hand met ‘Mafia Mamma’. Enerzijds wil deze film een luchtige komedie zijn over een vrouw die als een vis op het droge zich moet zien te redden in een wereld die ze totaal niet kent. Anderzijds kent deze film behoorlijk stevige actiescènes, waar het nodige bloed vergoten wordt, ledematen in de rondte vliegen en naaldhakken voor doeleinden gebruikt worden waar ze eigenlijk niet voor bedoeld zijn (maar verrassend effectief blijken te werken). Verwacht je een vrolijke komedie, dan zit je waarschijnlijk niet te wachten op die bloederige toestanden. De film hinkt teveel op twee gedachten, waardoor het onevenwichtig wordt. Daar komt nog bij dat de grappen niet allemaal even sterk zijn (al zitten er zeker wel wat momenten in waarbij je een glimlach niet kunt onderdrukken). Het meest vervelende is nog dat er zoveel clichés voorbijkomen (het ontbreekt slechts nog aan een paardenhoofd…). Over Italianen, over de mafia, over mannen. Dat maakt de film er niet beter op. Overigens treft Collette geen enkele blaam. Zij zet zich onverdroten in om nog iets te maken van deze film en slaagt er wonderwel in dat we Kristin, ondanks de nodige ongeloofwaardige gebeurtenissen, tóch in ons hart sluiten. Bellucci is steady, maar doet weinig extra’s met haar rol en de andere acteurs zijn te onbekend om ons voor hen te laten warmlopen. Met uitzondering van Nomvete, die de smeuïgste oneliners heeft en lekker over de top haar vriendin mag aanmoedigen eindelijk eens uit haar schulp te kruipen.

‘Mafia Mamma’ is geen film die je lang bij zal blijven. Sterker nog, veel kijkers zullen zich ergeren aan de belegen grappen, de clichés en de disbalans in toon en genre. Het is dan Toni Collette ons door de film heen sleept en ons voor zich weet te winnen, puur op talent, sympathie en charme alleen. Die twee sterren komen dan ook geheel op haar conto!

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 20 april 2023
VOD-release: 17 augustus 2023 (Pathé Thuis)