Magnum Force (1973)

Regie: Ted Post | 124 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Clint Eastwood, Hal Holbrook, Mitch Ryan, David Soul, Tim Matheson, Kip Niven, Robert Urich, Felton Perry, Maurice Argent, Margaret Avery, Richard Devon, Tony Giorgio, Jack Kosslyn, Bob March, Bob McClurg, John Mitchum, Russ Moro, Clifford A. Pellow, Albert Popwell, Christine White, Adele Yoshioka

Vanaf minuut één is duidelijk dat het vervolg op het kassucces ‘Dirty Harry’ van regisseur Don Siegel voortborduurt op de sterke elementen van deel één, zodat je ook deze keer over de schouder meekijkt van de recalcitrante, aimabele en cynische Harry Callahan (Eastwood). Gedurende de titelrollen zie je minutenlang de gigantische loop in beeld van zijn 357. Magnum, begeleid door de rauwe soundtrack van muziekvirtuoos Lalo Shifrin: magnifiek begin!  De rol van inspecteur Callahan past perfect bij Eastwood. Hij is een doorn in het oog van zijn superieuren, rekent keihard af met criminelen en is, tegelijkertijd, goudeerlijk naar zijn collega’s en ligt goed in de markt bij de dames. De rest van de cast staat in de schaduw van de hoofdrolspeler, maar is geenszins van matig niveau. Holbrook (‘All the President’s Men’) biedt goed partij aan de overheersende Eastwood in een rol als rotzak-van-een-chef, Briggs. De chemie tussen Holbrook en Eastwood is onmiskenbaar en leidt tot een aantal aantrekkelijke dialogen, waarin cynisme tot kunst wordt verheven. Daarnaast zie je David Soul (‘Salem’s Lot’) in een mooie, ingetogen rol als groentje bij de politie. De rol van Eastwood’s zwarte politiepartner (Perry) is opvallend beperkt, vooral wat betreft zijn teksten.

Daarnaast is ‘Force’ een typische politiefilm van begin zeventiger jaren. Eastwood is het rechtlijnige antwoord op de lossere moraal en zeden van na de woelige jaren zestig. De overheid kan het allemaal niet meer aan en is onbetrouwbaar, terwijl criminelen vrij spel lijken te hebben in de ogen van Jan met de Pet. Wanneer de ene na de andere crimineel in en rond San Francisco het loodje legt, zou je zeggen dat iemand als Eastwood het allemaal wel best vindt. Opgeruimd staat immers netjes! Maar hij voelt dat het zaakje stinkt en gaat op geheel eigen wijze op onderzoek uit. Het verhaal zit vervolgens goed in elkaar, zodat de spanning over de ontknoping lang bewaard blijft. Meest interessant, maar ook moreel problematisch, is dat de vermeende moordenaars geen standaard criminelen zijn, maar figuren die doorgaans aan de goede kant van de wet staan.

Regisseur Post (‘Hang ‘Em High’) levert een mooi staaltje werk. Noemenswaardig zijn de talrijke shots van onderen, die ten eerste zorgen voor een verwrongen beeld van de werkelijkheid en ten tweede Eastwood fysiek groter doen lijken dan hij is. Bovendien maken de dikwijls geweldige muziek, overdadige make-up, bakkebaarden, afro’s, sigaretten, grote wagens, achtervolgingsscènes en brute moorden er een alleraardigste trip van in de tijdmachine. Jammer dat Hollywood dit soort films niet meer maakt.  ‘Force’ houdt tred met het eerste deel uit de ‘Dirty Harry’-reeks. De film is een logisch vervolg op het eerdere succes met een sterke hoofdrolspeler, plaatsjes van San Francisco en een verhaal dat stevig in elkaar zit. Wie zit er achter de afrekeningen en waarom krijgt Eastwood zo weinig bewegingsruimte van zijn superieuren om de zaak op te lossen? Zak onderuit en geniet van een lekkere film met een verrassende ontknoping.

Robbert Bitter