Malavita – The Family (2013)

Regie: Luc Besson | 111 minuten | komedie, misdaad, thriller | Acteurs: Robert De Niro, Michelle Pfeiffer, Dianna Agron, John D’Leo, Tommy Lee Jones, Jimmy Palumbo, Domenick Lombardozzi, Stan Carp, Vincent Pastore, Jon Freda, Michael J. Panichelli Jr., Paul Borghese, Anthony Desio, Ted Arcidi, David Belle, Raymond Franza, Barbara Bolotner, Jan Hammenecker, Paulette Frantz, Claudine Acs, Christopher Craig

In de klassieke filmopbouw wordt in de meeste gevallen gebruik gemaakt van de volgende formalistische driedeling: begin (evenwicht), midden (verstoring van dat evenwicht) en einde (het herstel van de status quo). Luc Bessons nieuwste film, ‘Malavita’ (‘The Family’), wijkt daar echter vanaf en introduceert de kijker in een wereld waarin het evenwicht al verstoord is, de oorspronkelijke harmonie door middel van flashbacks en voice-overs wordt uiteengezet en uiteindelijk een nieuwe balans weet te vinden.

‘Malavita’ vangt aan wanneer de Amerikaanse familie Blake zijn intrek neemt in een verlaten bouwval in een typisch pittoresk dorpje van het Franse Normandië. De familie is luxe en welvaart gewend en de tekortkomingen van hun nieuwe woonplaats worden dan ook met argwaan en gefrons bekeken. Geleidelijk volgt het waarom van hun ongewenste verhuizing naar dit desolate oord. Vader Fred (Robert De Niro) blijkt in een vorig leven maffiabaas in New York te zijn geweest en na zijn naasten verraden te hebben bij de politie is de man opgenomen in de getuigenbescherming van de FBI. Zodoende reizen de vier gezinsleden de wereld over om henzelf te beschermen tegen de wraak van zijn oude criminele verwanten. Familieoudste Fred besluit zijn memoires te schrijven om zijn geschiedenis eens goed op een rijtje te zetten en neemt de toeschouwer mee zijn verhaal in. Uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan en belanden ze in een vrij maniakale disharmonie met de rest van de wereld.

Doordat ‘Malavita’ in medias res begint, neemt de film het risico dat de structuur problemen kan opleveren. Helaas ontsnapt de film niet aan deze problemen. Besson neemt zo veel tijd om een beeld te schetsen van de situatie waarin het gezin is gekomen, dat de plot zelf achterwege blijft. Daarbij heeft hij geprobeerd elk karakter genoeg achtergrond mee te geven, maar in de zoektocht naar die balans blijven de personages oppervlakkig en zonder persoonlijke groei. Kortweg gezegd gebeurt er gewoon te weinig en is de spanningsboog tot een flauwe kromming gereduceerd. Het narratieve begin komt er bovendien te makkelijk vanaf met de flashbacks naar het verleden  en de bijpassende voice-over van vader Fred die bij het schrijven van zijn herinneringen te horen zijn. Eén en al ongemakkelijke kunstgreep. Bovendien worden de verhaallijnen op zo’n onwaarschijnlijke en ongeloofwaardige manier aan elkaar geknoopt dat het de film geenszins ten goede komt. En dat allemaal in een Frans gehucht waarin alle inwoners nog bekwaam Engels spreken ook.

De acteurs maken het er nog het beste van. Vooral de oudere spelers zijn goed op dreef en tentoonspreiden hun kunsten met enthousiasme. De dichotomieën tussen de Franse kleinburgerlijkheid en de mondaine familie Blake zorgen zo nu en dan voor een glimlach, al schiet de film wat betreft de humor merendeels tekort. Uiteindelijk blijft ‘Malavita’ te veel steken in goede bedoelingen, maar komt het nergens tot volle glorie.

Na een hoop films als producer gemaakt te hebben, betekent ‘Malavita’ zijn terugkeer aan het regiefront. Besson heeft eerder bewezen met films als ‘The Fifth Element’ en ‘Leon’ het vak te beheersen, maar met een slecht (mede door hemzelf) geschreven scenario valt er voor hem als regisseur weinig eer te behalen.

Wouter Los

Waardering: 2

Bioscooprelease: 31 oktober 2013
VOD-release: 12 maart 2014
DVD- en blu-ray-release: 12 maart 2014