Mama Weed – La daronne (2020)

Recensie La daronne CinemagazineRegie: Jean-Paul Salomé | 104 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Isabelle Huppert, Hippolyte Girardot, Farida Ouchani, Liliane Rovère, Iris Bry, Nadja Nguyen, Rebecca Marder, Rachid Guellaz, Mourad Boudaoud, Abbes Zahmani, Yann Sundberg

De politie in Parijs is ten einde raad als een nieuwe, grote speelster opduikt in de hoofdstedelijke drugshandel. De nieuwe mysterieuze “Madame” (‘La daronne’ betekent de moeder – en in het Engels vreselijk vertaald als ‘Mama Weed’) met hoofddoek weet binnen de kortste keren haar gezag te vestigen – en de politie, onder leiding van teamhoofd Philippe (Hippolyte Girardot) heeft geen idee dat ze wel eens heel dichtbij zouden moeten zoeken.

Het nieuwe criminele genie is namelijk hun eigen tolk-vertaalster Arabisch – en Philippe’s vriendin Patience Portefeux. Zij wordt gespeeld door de koningin van de Franse cinema Isabelle Huppert in een voor haar doen behoorlijk luchtige rol. Patience heeft bij aanvang een overzichtelijk leven: ze gaat mee bij politie-invallen bij de “Arabieren” om de communicatie tussen politie en arrestanten te versoepelen en besteedt veel tijd aan haar oude moeder (Liliane Rovère) die in een (te) duur verzorgingstehuis is opgenomen. Haar man Martin is jong overleden in Oman. Gaandeweg de film kom je meer over hem en Patience’ familie te weten en dan wordt haar omschakeling duidelijker en geloofwaardiger. Ze woont als enige oorspronkelijke Française in een buurt met alleen maar Chinezen. Als ze een afgetapt telefoongesprek tussen criminelen luistert, hoort ze één van de drugsdealers praten met zijn moeder – en ze herkent daarin Kadidja (Farida Ouchani), de verzorgster van haar moeder. Patience besluit om die informatie voor zich te houden en dat zet haar op het pad van de misdaad.

‘Mama Weed’ (‘La daronne’) is gebaseerd op de gelijknamige roman van Hannelore Cayre, een strafrechtadvocaat in Parijs, die later ook schrijfster en filmmaakster werd. Het boek “La Daronne” won een Europese thrillerprijs en werd door haar als mede-scenarist ook bewerkt voor de film.

Regisseur Jean-Paul Salomé serveert een vlotte en typisch Franse misdaadkomedie met een ironische kwinkslag en een licht maatschappijkritische toon. Hier en daar laveert de film wat ongemakkelijk, maar behendig langs allerlei stereotypen rond de Chinese gemeenschap en wat voor het gemak maar als de “Arabische” bendes kan worden genoemd. Huppert stapt moeiteloos over van uitgebluste politiehulp naar geraffineerde drugscrimineel en de twinkeling in haar ogen werkt aanstekelijk. Het is ook helemaal haar film, die ze van begin tot einde draagt en waarbij ze zo’n beetje in elke scène zit. De obstakels en gevaren die Patience tegenkomt, worden vrij eenvoudig opgelost, waardoor er nooit echte spanning ontstaat en de film vrij ontspannen naar een solide einde toe gaat.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Tapis Rouge 2020
Bioscooprelease: 30 september 2021