Man Push Cart (2005)

Regie: Ramin Bahrani | 87 minuten | drama | Acteurs: Ahmad Razvi, Leticia Dolera, Charles Daniel Sandoval, Ali Reza, Farooq ‘Duke’ Muhammad, Upendran K. Panicker, Arun Lal, Razia Mujahid, Hassan Razvi, Mustafa Razvi, Altaf Houssein, Bill Lewis, Abdelrahma Abdelaziz, Ronak Ricky Patel, Shaana Diya, Bhavna Toor, Adrian Quezada, Atif Muhammad Mirza, R.N. Rao, Issam Abdelkader

Bij New York City in films denk je aan de ironische observaties van Woody Allen of de glamour en het jachtige leven van mensen op die proberen de top te bereiken. ‘Man Push Cart’ is hiervan mijlenver verwijderd en geldt zelfs min of meer als de ultieme tegenhanger van zulk soort films. Hier gaat het niet op de ratrace voor de coolste baan of kwesties als: heb ik de juiste kleren of de zoektocht naar Mr. Right.

Voor Ahmad (Ahmad Razvi) gaat het puur om overleven aan de onderste sporten van de ladder, min of meer in het onderbewustzijn van de stad. Hij verkoopt koffie en bagels in een karretje op straat. In reguliere films zou je een persoon als Ahmad alleen tegenkomen als figurant, wanneer de jonge, aantrekkelijke hoofdrolspelers hem en zijn kar op straat passeren of met hun ontluikende romance of beste vriend(in) de liefde bespreken bij een snelle koffie op straat.

Hier heeft zo’n straatverkoper echter een hele film aan zich gewijd. Iedere nacht staat Ahmad op om zijn karretje door de straten van Manhattan te trekken en zijn waar te verkopen. Zijn wereld is beperkt: hij heeft geen vrienden en geen sociaal leven. Ooit was hij een popster in zijn geboorteland Pakistan. Na de dood van zijn vrouw ziet hij zijn zoontje, dat wordt opgevoed door zijn schoonouders, amper meer. Zijn schoonouders moeten hem niet en zo slijt Ahmad zijn dagen. Het is een treurig bestaan, dat zich zonder een noemenswaardig begin of einde, aftekent in de marges van de stad. Een leven geleid zonder hoop of vooruitzichten. En zo die er al zijn, of het nu de mogelijkheid is tot liefde voor het Spaanse verkoopstertje Noemi (Letitia Dolera) of de zorg voor een piepjong, in de steek gelaten katje, eigenlijk is alles gedoemd te mislukken.  Een conventionele film met een zich ontwikkelend plot en personages die aan het einde van de film wezenlijk veranderd zijn, is ‘Man Push Cart’ niet. Een optimistische film met een happy ending is het ook niet. Wat het wel is, is een indrukwekkende schets van een troosteloos leven.

Volgens regisseur Bahrani is de film deels gebaseerd op het boek ‘Le Mythe de Sisyphe’ van de Franse schrijver Albert Camus. De naam komt uit de Griekse mythologie, waar Sisyphus, een koning, voor straf in de onderwereld een rotsblok een heuvel op moet rollen. Telkens als hij boven komt, rolt het rotsblok weer naar beneden en moet hij opnieuw beginnen. De symboliek is duidelijk aanwezig. Razvi speelt de uitgebluste Ahmad, ondanks zijn gebrek aan ervaring, tot in de perfectie. In de beperkte tijd dat ze te zien is, laat Dolera ook zien wat ze kan. Voor de rest is het acteerwerk niet bijzonder, maar gezien het feit dat er ook gewoon op straat is gedraaid en sommige mensen die Ahmad tegenkomt niet eens wisten dat ze in een film meespeelden (achteraf is toestemming gevraagd) is dat niet verwonderlijk. Het camerawerk is er niet op uit om de lelijke kant van New York te filmen, maar laat gewoon rauw en realistisch zien hoe het is. De straatbeelden zouden zo gefilmd kunnen zijn door een toerist, ware het niet dat de toeristische trekpleisters buiten beeld blijven. Een kleine, bijzondere film met een origineel uitgangspunt, die zeker tot nadenken stemt. ‘Man Push Cart’ ging in 2005 in première op het Sundance-festival en ontving daar lovende kritieken. In het “independent” circuit won de film een aantal internationale prijzen.

Hans Geurts