Mange tes morts (2014)

Regie: Jean-Charles Hue | 94 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Frédéric Dorkel, Jason François, Michael Dauber, Moïse Dorkel, Philippe Martin, Elie ‘Kiki’ Dauber, Joseph Dorkel, Violette Dorkel, Max Honre, Maud Le Fur Camensuli, Stéphane Macalou, Christian Milia-Darmezin, Sagamore Stévenin

Ronkende motoren, gierende banden, opwaaiend stof, schaars geklede dames, gespierde chauffeurs die het niet zo nauw nemen met de wet… Nee, dit is geen recensie van het zoveelste deel in de ‘Fast & Furious’ franchise. ‘Mange tes morts’ van de Franse filmmaker Jean-Charles Hue (1968) gaat over de Noordfranse familie Dorkel, van wie voor sommige familieleden de adrenalinekick van snelle auto’s onderdeel uitmaakt van de dagelijkse routine. In het bijzonder gaat ‘Mange tes morts’ over de jongste zoon, Jason. Met de vrijlating van zijn oudste (half)broer Fred, die vijftien jaar gevangen heeft gezeten wegens moord op een agent bij een overval, ziet zijn enigszins vooruit gestippelde toekomst er ineens heel anders uit. Of toch niet?

Jason is achttien jaar en wordt zeer binnenkort gedoopt. De groep kampers waartoe hij behoort zijn Yeniche, het op twee na grootste nomadenvolk in Europa. Ze wonen in een woonwagenkamp ergens in Noord-Frankrijk. Jasons neef Moïse heeft de jongen min of meer onder zijn hoede genomen, hij wil voorkomen dat het joch dezelfde verkeerde keuzes maakt als Fred. Toch heeft Jason moeite met zijn aanstaande doping, want als Christen slechts één biertje kunnen drinken, wat is daar nou voor leuks aan?

Wanneer de uit de gevangenis vrijgelaten Fred na 15 minuten in de film zijn opwachting maakt, wordt de spanning direct verhoogd. De manier waarop hij het kamp binnenkomt is bijna episch te nomen. Daarna verslapt de spanningsboog weer een beetje, maar dat lijkt absoluut een bewuste keuze te zijn. Vooral de tweede helft van de film weet Hue de aandacht van de kijker vast te houden. Hue houdt het verloop van ‘Mange tes morts’ lange tijd onvoorspelbaar. Deels is het een sociaal drama, bijna in documentaire vorm, maar elementen van een misdaadthriller, film noir en een roadmovie sluipen ook stilaan binnen.

De regisseur castte leden uit het Yeniche-kamp om zijn fictieve verhaal te vertellen. De cast is dan ook zeer naturel en de onderlinge strubbelingen worden in geloofwaardige dialogen kenbaar gemaakt. De camera zit de jongens dicht op de huid, waardoor je de testosteron bijna kunt snuiven  en je de opspelende emoties goed kunt voelen. Over het gebruik van licht en kleur is goed nagedacht, vooral bij de nachtelijke scènes levert dat een unieke sfeer op. Hoewel Hue met ‘Mange tes morts’ verre van een perfecte film heeft afgeleverd, kruipen de personages wel onder je huid en blijft deze enerverende film nog lang na spoken.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 2 april 2015