Manny (2014)

Regie: Leon Gast, Ryan Moore | 88 minuten | documentaire, drama, sport | Met: Manny Pacquiao, Jimmy Kimmel, Liam Neeson, Jinkee Pacquiao, Jeremy Piven, Freddie Roach, Mark Wahlberg

De mate van waardering die de kijker zal kunnen opbrengen voor de documentaire ‘Manny’, over de legendarische Filipijnse bokser Manny Pacquiao (spreek uit als ‘Pakjouw’), valt of staat met de al aanwezige bekendheid met de prestaties van deze bokser; naast (natuurlijk) de interesse voor de bokssport zelf. Als je eigenlijk nog nooit van deze sympathieke bokser had gehoord – zoals ondergetekende – is het verhaal van zijn professionele (boks)carrière, dus puur kijkend naar zijn behaalde overwinningen en weg naar de top, fascinerend. Wat deze kleine grote man heeft klaargespeeld in zijn leven is ongeëvenaard. Wie echter al bekend is met de figuur van Pacquiao en juist nieuwe onthullingen, diepgang, scherpe randjes of interessante achtergronden hoopt tegen te komen, moet zich opmaken voor een teleurstelling.

Één van de regisseurs van ‘Manny’ is, naast Ryan Moore, Leon Gast, beroemd voor zijn klassieke, prijswinnende documentaire ‘When We Were Kings’, over de grootste bokser aller tijden: Mohammed Ali. Zo intrigerend en uitgebalanceerd als die legendarische film is ‘Manny’ niet geworden, maar de kijker wordt wel op tamelijk meeslepende wijze meegenomen met Manny Pacquiao op zijn reis naar grootsheid. Iedereen die er ‘blanco’ ingaat zal vaak met open mond naar het scherm kijken, vanwege de schijnbaar moeiteloze wijze waarop Pacquiao overwinning na overwinning behaalt, en zich verbazen hoe deze sporter zo lang onder de radar heeft weten te blijven bij het Nederlandse publiek. Iedereen kent Mohammed Ali, Mike Tyson, en dan misschien nog (vooral als hun tegenstanders) Joe Frazier en Evander Holyfield, maar dan houdt het wel zo’n beetje op. Manny Pacquiao hoort echter absoluut in dit rijtje thuis. Alleen al vanwege de ongeëvenaarde prestatie waarbij hij kampioen werd in maar liefst, houd je vast, acht verschillende gewichtsklassen! Opponent na opponent sloeg hij tegen het canvas. Grote, en letterlijke grotere, tegenstanders als Oscar de La Hoya en Ricky Hatton overmeesterde hij gemakkelijk (nederlagen waar beide boksers overigens nooit meer bovenop zijn gekomen, want ze besloten spontaan met pensioen te gaan).

Hoogtepunten van vele bokswedstrijden zijn in ‘Manny’ achter elkaar gezet, waarin de superioriteit van de sympathieke Pacquiao keer op keer duidelijk wordt. Deze onbekende Filippijnse vechter, die zijn geluk in Amerika kwam beproeven, verraste vriend en vijand. Ontspannen, en meestal met een innemende lach op zijn gezicht, kwam hij richting de ring gelopen, en als een wervelwind blies hij zijn tegenstanders omver. ‘Pacman’ werd zijn bijnaam, ongetwijfeld vanwege de wijze waarop hij iedereen – als de vele stipjes en spookjes in het spel – op zijn pad verslond.

Het was leuk geweest als er wat meer ingegaan was op zijn specifieke kwaliteiten. Wat maakt hem nu zo goed? Ja, hij is snel, beweeglijk, en heeft een krachtige linkse, maar is dat alles? Veel experts komen er niet aan het woord. Zijn trainer Freddie Roach deelt wel wat inzichten, en de trainingssessies zijn interessant om getuige van te zijn, maar een poging om zijn bokstalent te doorgronden wordt niet gedaan. Veel experts komen niet aan het woord. Wel acteurs Mark Wahlberg en Jeremy Pivens, maar hun bijdragen komen neer op gedweep van fans. Maar misschien moet er ook niet geprobeerd worden, en is het onmogelijk, om tot de kern door te dringen van zo’n talent.

De persoon Pacquiao zelf wordt feitelijk op eenzelfde schetsmatige wijze belicht, maar wat we krijgen is op zich boeiend genoeg. We leren over zijn jeugd in de door oorlog geteisterde Filipijnen, waar zijn familie moeilijk rond kon komen en hij zijn eerste baantje kreeg als hulpje van een visser. Op een dag ging hij in zijn eentje en onaangekondigd naar Manilla om zijn geluk te beproeven, waar hij al snel de eigenaar van een sportzaal ontmoette, die erachter kwam dat hij een bokstalent was en hem trainde en onderdak gaf. Toen ging het snel. Hij werd ingeschreven voor bokswedstrijden en won keer op keer. Tot het moment dat de Filipijnen te klein voor hem waren geworden. De rest is, zoals men zegt, geschiedenis.

Toen Pacquiao zijn grote successen in Amerika beleefde, zou je misschien denken dat hij zich non-stop op zijn bokscarrière stortte, maar niets is minder waar. Hij speelde een heuse superheld in actiefilm ‘Wapakman’ – wellicht om in de voetsporen te treden van zijn idool Bruce Lee – en had een grote liefde voor het zingen van ballads en liefdesliedjes. Het levert komische fragmenten op, met als uitschieter een ‘duet’ met Will Ferrell in de talkshow van Jimmy Kimmel. Hij bleek ook politieke aspiraties te hebben en stelde zich in 2007 verkiesbaar voor een zetel in het Filipijns Huis van Afgevaardigden. Ondanks zijn populariteit – hij wordt in zijn thuisland begrijpelijkerwijs op handen gedragen – werd hij echter verslagen. Zijn tegenkandidaat komt ook aan het woord in de documentaire, en laat tenminste een kritische noot horen. Dat hij dan wel een grootse bokser is, maar van politiek weinig kaas heeft gegeten. Of in ieder geval dat hij er te weinig tijd in heeft gestoken.

Voor een dergelijke kritische noot, of scherp randje, is nauwelijks ruimte in ‘Manny’. Zo blijkt Manny het met de huwelijkse trouw niet altijd even nauw te hebben genomen, maar in de film wordt dit gegeven goeddeels onder het tapijt gemoffeld. Alleen op het moment dat hij, en plein public, zijn zondes opbiecht en zegt alleen nog maar oog voor zijn eigen vrouw, en God, te zullen hebben, worden hier uitlatingen over gedaan (al liet zijn vrouw eerder al wel wat doorschemeren in de film).

Het is nog redelijk verrassend dat er tamelijk veel aandacht is voor de twijfelachtige manier waarop managers en promotors de belangen van Manny behartigen. Kortom, hoe ze vooral hun eigen zakken vullen. De diepte wordt hier niet erg gezocht, en het zal waarschijnlijk voor weinigen als een verrassing komen, maar de behandeling van dit onderwerp is op zijn minst welkom.

Al met al is ‘Manny’ een interessante kennismaking met de grote Manny Pacquiao, een grootse bokser, die inmiddels tien wereldtitels op zijn naam heeft staan en nog steeds niet te stoppen is. Zaterdag 2 mei 2015 heeft hij een grote, lang verwachte wedstrijd op het programma staan, tegen Floyd Mayweather. En wat verder de tekortkomingen van de documentaire ‘Manny’ ook zijn, vrijwel iedereen die hem heeft gezien, zal enthousiast zijn geworden over deze sympathieke vechter en zal willen weten hoe die wedstrijd gaat aflopen. De bookmakers geven zijn tegenstander de meeste kansen maar wat wel duidelijk is geworden: tegen Pacman in topvorm is niemand opgewassen.

Bart Rietvink

Waardering: 3

DVD- en blu-ray-release: 29 april 2015