Manolete (2008)
Regie: Menno Meyjes | 92 minuten | drama, romantiek, biografie | Acteurs: Adrien Brody, Penélope Cruz, Santiago Segura, Juan Echanove, Ann Mitchell, Josep Lineusa, Nacho Aldeguer, Pedro Casablanc
De Nederlander Menno Meyjes (1954) besloot in de jaren zeventig naar Hollywood te verhuizen om het daar te maken als scenarioschrijver. Het duurde lang voor zijn talent opgemerkt werd, maar toen was het dan ook meteen raak: hij maakte van het boek “The Color Purple” van Alice Walker een scenario, Steven Spielberg verfilmde het en het leverde Meyjes in 1986 een Oscarnominatie op. Daarna volgden scripts voor ‘Indiana Jones and the Last Crusade’ en ‘Richochet’. In de jaren negentig keerde Meyjes terug naar Europa en in 2002 verfilmde hij voor het eerst zelf zijn eigen scenario, ‘Max’, waarin Adolf Hitler een carrière in de kunsten van de grond probeert te krijgen. Met John Cusack, die in ‘Max‘ de titelrol speelt, maakte Meyjes vijf jaar later ‘Martian Child‘ (2007), de eerste film waarvoor hij zelf niet het scenario schreef. Voor het zich in de jaren veertig van de vorige eeuw afspelende ‘Manolete’ deed hij dat weer wel. Met de film reconstrueert hij de laatste jaren van het leven van de legendarische Spaanse matador Manuel Rodriguez Sanchez, bekend onder de artiestennaam Manolete.
In de hoofdrol zien we Adrien Brody, die behoorlijk blijkt te lijken op de echte stierenvechter. Zijn aantrekkelijke tegenspeelster is Penélope Cruz, die de rol speelt van Manolete’s minnares, de actrice Lupe Sino. Die relatie vormt het zwaartepunt in de film. Brody zet Manolete neer als een ziek van verliefdheid zijnde man, die als een hondje achter de sensuele en onafhankelijke Lupe aanloopt. De opbloeiende romance wordt met argusogen bekeken door Manolete’s manager en de rest van zijn team. Zij lijken van mening te zijn dat Lupe het einde van Manolete’s carrière betekent.
Jammer is dat de film in flashbacks verteld wordt. De gekozen structuur komt de duidelijkheid niet ten goede. Waarom zou de filmmaker voor deze aanpak geopteerd hebben? Een chronologische vertelling had de betrokkenheid met de personages waarschijnlijk vergroot, want daar ontbreekt het nu een beetje aan. We zien twee gepassioneerde mensen die om elkaar heen draaien, elkaar liefhebben en met elkaar (bek)vechten, maar het is vaak moeilijk te plaatsen in de context. We weten nauwelijks iets van de achtergrond van beide personages, weten niet hoe Manolete was voor hij Lupe ontmoette en omgekeerd. Ook de reden waarom Manolete’s entourage zo tegen zijn relatie met haar was, komt niet helemaal uit de verf. Het zal vanuit politieke overwegingen zijn, maar zeker weten doe je dat niet.
De plaatjes die de kijker voorgeschoteld krijgt zijn wel de moeite waard. De warme, felle kleuren, de mooie shots in de arena, de close ups van de matador in actie maken de film wel een kijkbeurt waard. De acteerprestaties zijn voldoende, maar beide acteurs hebben beter werk laten zien.
‘Manolete’ werd al in 2006 gefilmd, maar wegens financiële problemen (het budget van de film werd ver overschreden) en de controverse van het onderwerp (dierenrechtenactivisten in Frankrijk en Spanje probeerden de film geboycot te krijgen) kreeg het uiteindelijk pas in 2010 een Europese bioscooprelease. In Nederland durfde de distributeur het niet aan en werd besloten de film rechtstreeks op DVD uit te brengen.
Monica Meijer