Mansfield Park (1999)

Regie: Patricia Rozema | 112 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Hannah Taylor-Gordon, Talya Gordon, Lindsay Duncan, Bruce Byron, James Purefoy, Sheila Gish, Harold Pinter, Elizabeth Eaton, Elizabeth Earl, Philip Sarson, Amelia Warner, Frances O’Connor, Jonny Lee Miller, Victoria Hamilton, Hugh Bonneville, Justine Waddell, Embeth Davidtz, Alessandro Nivola, Charles Edwards, Sophia Myles, Hilton McRae, Anna Popplewell

De heldinnen van Jane Austen spreken nog steeds tot de verbeelding van vele vrouwen en meisjes. Het boek “Mansfield Park”, dat met zijn teller op drie verfilmingen staat (1983, 1999 en 2007) loopt toch flink achter op andere Austen films (samen met ‘Northanger Abbey’ overigens, die ook niet echt populair lijkt te zijn).

De tien jaar jonge en arme Fanny Price (op latere leeftijd gespeeld door Frances O’Connor) komt te wonen bij haar oom (Harold Pinter) en tante Bertram (Lindsay Duncan) op Mansfield Park. Ze is bijzonder slim en intelligent en ontwikkelt zich tot een mooie jonge vrouw. Dit gaat niet aan de aandacht van de buurman, Henry Crawford (Alessandro Nivola), voorbij. Haar oom ziet de match wel zitten, maar helaas voor hem denkt Fanny er toch anders over. Haar voorkeur gaat uit naar Edmund (John Lee Miller), Bertrams zoon, die als enige altijd goed voor haar is geweest. Maar die is onbereikbaar…

Dat Harold Pinter meespeelt zal voor menigeen een verrassing zijn. Deze man staat namelijk vooral bekend om zijn (korte) toneelstukken en wat minder om zijn acteren. Toch doet Pinter het niet gek en laat goed zien wat hij waard is als acteur. John Lee Miller had al ervaring met “Mansfield Park”, aangezien hij in 1983 Charles Price, het jongere broertje van Fanny speelde. Nu heeft hij als Edmund Bertram toch een hele andere relatie met Price… Miller doet het redelijk en is ook nog eens niet onaardig om naar te kijken. De heldin, Frances O’Connor, is fijn ondanks dat haar personage niet altijd even likeable is. Over het algemeen biedt ‘Mansfield Park’ qua acteurs wat er van films als deze te verwachten is: kwaliteit.

Vele Austen puristen en fans hebben echter veel kritiek op deze Rozema adaptatie, die enorm veel erbij heeft verzonnen en veel heeft weggelaten zoals Fanny’s broer die een best belangrijke rol heeft in het origineel. Als Austen-verfilming is het dus een absolute mislukking. Maar zelfs wanneer je zonder enige voorkennis van het boek naar ‘Mansfield Park’ zou kijken rammelt het verhaal op vele gebieden. Het is een wirwar aan plotlijnen en men blijft zich afvragen waarom Fanny’s familie haar nog steeds behandelt alsof ze er net is, terwijl ze er al jaren woont. Fanny zelf is te feministisch voor die tijd – zelfs voor Austen – maar de grootste misser is nog wel de (bijna) expliciete seksscène. Als er iets niet thuishoort in films uit deze tijd is het dat wel, het zoveelste teken dat Rozema niet weet waar ze mee bezig is, en al helemáál geen weet heeft van Austens materiaal.

De acteurs en actrices maken ‘Mansfield Park’ toch kijkbaar, ondanks het vreselijke verhaal dat Patricia Rozema ervan gemaakt heeft. En leuk om Pinter eens zelf aan het werk te zien.

Tessa Obbens

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 mei 2000