March of the Penguins 2 – L’empereur (2017)

Recensie March of the Penguins 2 CinemagazineRegie: Luc Jacquet | 81 minuten | documentaire | Originele verteller: Lambert Wilson | Nederlandse verteller: Thomas Acda

In 2005 verrijkte de Franse regisseur Luc Jaquet de filmwereld met het bijzonder fraaie epos ‘March of the Penguins’. De documentaire gaf ons een fraai inkijkje in de ijskoude, Antarctische leefwereld van de grootste pinguïnsoort ter wereld, de statige en majestueuze keizerspinguïn. De topdocumentaire werd volkomen terecht bekroond met een Oscar en trok wereldwijd volle bioscoopzalen. De opbouw en het gekozen narratief maakten ‘March of the Penguins’ bovendien tot meer dan een gewone documentaire; de film doet aan als een speelfilm met gevederde hoofdrolspelers, compleet met momenten van romantiek en intense dramatiek.

Voor ‘March of the Penguins 2’ trok Jaquet opnieuw naar de Zuidpool, dit keer gewapend met een keur aan hypermoderne apparatuur zoals drones, speciale onderwatercamera’s en ultra-hd-camera’s. Het resultaat mag er zijn. Verrassende camerastandpunten, extreem gedetailleerde close-ups van donzige pinguïnbaby’s, spectaculaire onderwaterbeelden van volwassen vogels die als gevleugelde torpedo’s door het onderwaterlandschap schieten en fenomenale panorama’s van de vijandige en troosteloos ogende Antarctische ijswoestijn; het zijn zomaar een paar voorbeelden van de cinematografische lekkernijen die Jaquet en zijn team ons voorschotelen.

Het onderwerp en de gekozen verhaallijn komen grotendeels overeen met die van het eerste deel. Opnieuw ligt de nadruk op de uitdagende en uitputtende tocht die de pinguïns vanuit zee moeten ondernemen om hun gezamenlijke voortplantingsplek te bereiken. Het geheel is dit keer wel in een wat meer gefragmenteerde vorm – compleet met flashbacks – gegoten, zodat het verhaal meer vaart krijgt. Net als in de eerste film worden de getoonde pinguïns al snel echte characters, hoofdpersonen met wie de dierenliefhebbers onder ons snel een empathische band zullen krijgen.

Op de visuele presentatie van ‘March of the Penguins 2’ kan zelfs de meest kritische beeldcriticus dus weinig aanmerken. Toch teert de film wel heel erg op de kracht van herhaling. Er is (wat te) veel overlap met het origineel, waardoor de film soms het karakter krijgt van een verkapte remake en inboet aan urgentie. Die indruk wordt nog extra versterkt door het feit dat er de laatste jaren meer fraaie producties over pinguïns (denk bijvoorbeeld aan de driedelige BBC-serie ‘Penguins: Spy in the Huddle’) zijn verschenen. Ook de vertellers Lambert Wilson (Engelse versie) en Thomas Acda (Nederlandse) van dit tweede deel blijven kwalitatief wat achter bij Morgan Freeman en Urbanus, het duo dat in het origineel nog de voice-overs verzorgde.

Het eindresultaat is een film die visueel zonder meer tot de absolute buitencategorie behoort, maar vaak wel aanvoelt als een herhaling van zetten. Op zich is dat ook niet geheel onlogisch, want keizerspinguïns zijn nu eenmaal geen dieren met een ongelooflijk breed spectrum aan verschillende gedragingen. Het is ook een beetje jammer dat Jaquet het probleem van de door klimaatverandering in aantal teruglopende pinguïnpopulaties onberoerd laat. Dat had de film nog wat extra relevantie kunnen meegeven. Toch kan iedereen die van het eerste deel heeft genoten ook ‘March of the Penguins 2’ blindelings aan zijn of haar lijstje met te kijken films toevoegen.

Frank Heinen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 april 2017
VOD-release: 23 augustus 2017
DVD-release: 23 augustus 2017