March of the Wooden Soldiers – Babes in Toyland (1934)
Regie: Gus Meins, Charley Rogers | 77 minuten | komedie, familie, fantasie, musical | Acteurs: Stan Laurel, Oliver Hardy, Charlotte Henry, Felix Knight, Harry Kleinbach, Florence Roberts, Virginia Karns, Marie Wilson, Johnny Downs
De schapenhoedster Little Bo-Peep (Charlotte Henry) woont met haar oude moeder (Florence Roberts) in ‘Toyland’ in een schoen die ze huren van de harde zakenman Silas Barnaby. Little Bo-Peep is verliefd op Tom-Tom Piper (Felix Knight) en tot woede van Barnaby verloven ze zich met elkaar. Hij wil namelijk zelf met het lieftallige meisje trouwen. De moeder van Little Bo-Peep heeft moeite om de huur te betalen en Barnaby dreigt ze het huis uit te zetten, tenzij ze dezelfde dag nog het bedrag op tafel weet te leggen of dat Little Bo-Peep instemt met hem te trouwen.
Ollie zegt dat Little Bo-Peep en haar moeder zich geen zorgen hoeven te maken. Hij staat immers op goede voet met de baas van de speelgoedfabriek waarin hij en Stan werken en zal hem om een voorschot vragen. Maar er gaat die dag natuurlijk van alles mis in de fabriek door toedoen van Stan en op het moment dat de huur tot chagrijn van Barnaby betaald zal worden, blijkt Ollie niet over het beloofde bedrag te beschikken. Er volgen nog meer complicaties en het enige wat nog redding kan bieden is een huwelijk van Little Bo-Peep met Barnaby. Als dit door een list van Stan en Ollie spaak loopt, zoekt Barnaby hulp bij de ‘Bogeymen’ om zo ‘ Toyland’ zijn wil op te leggen.
Het blijft een klein wonder hoe grappig met name Stan Laurel is. Hij hoeft zo weinig te doen om een lach op te wekken. Met een bijna laconieke vanzelfsprekendheid laat hij de boel in het honderd lopen zonder dat dit ooit de bedoeling is. Hij en Ollie hebben een list à la het Trojaanse paard bedacht. Alles gaat goed en Barnaby heeft uit hebzucht de grote doos waarin Ollie zich verschuilt geaccepteerd. als een belachelijk vroeg kerstcadeau. Ollie kan er dan ’s nachts uit klimmen en het verschuldige huurbedrag bij Barnaby stelen. Maar Stan is zo aardig om Ollie vanuit de deuropening welterusten te wensen en dat is natuurlijk niet zo handig, want Ollie wenst hem even vriendelijk een goede nachtrust toe…
De decors, de inwoners van ‘Toyland’, het levende speelgoed en de liedjes zijn prachtig in de stijl van een lief sprookje. Een aparte vermelding verdient de levende speelgoedmuis die beeldje voor beeldje in beweging is gezet en kleine avonturen beleeft temidden van het groter geheel. En ook het optreden van Harry Kleinbach. Hij is door de schmink, zijn kostuum en zijn hoekerige, toneelmatige acteren op en top de slechterik die het paradijselijke ‘Toyland’ bedreigt. Een heerlijke familiefilm.
Diana Tjin-A Cheong