Marie Baie des Anges (1997)
Regie: Manuel Pradal | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Frédéric Malgras, Vahina Giocante, Nicolas Welbers, Amira Casar, Swan Carpio, Jamie Harris, Andrew Clover, Roxane Mesquida, Aurelie Morardet, John Dowling, Patrick Serray, Serge Merlin, Brigitte Roüan, Marc Brunet, Aladin Reibel
‘Baie des Anges’, ‘de Engelenbaai’. Dit is de plek waar de debuutfilm van Manuel Pradal zich afspeelt. De legende vertelt dat het eilandje in de baai door haaien, ‘engelen’ genaamd, beschermd werd. Aan deze bloeddorstige haaien heeft de baai haar naam te danken.
De veertienjarige hoofdrolspeelster Marie, Vahina Giocante, is ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Deze Lolita van de jaren negentig lijkt geen andere bezigheid te hebben dan menig mannenhart sneller te doen kloppen. De Amerikaanse mariniers, die in de Engelenbaai gevestigd zijn, kunnen geen genoeg van haar krijgen. Net als de jongens uit de omgeving. Met haar verleidingstrucs speelt Marie een gevaarlijk spelletje. Dat ze daarbij menigmaal haar vingers brandt is niet verrassend. Dan kruist de zeventienjarige zwerver Orso haar pad en wordt Marie aangetrokken door zijn eigenzinnige en dwarse gedrag. Hun passionele levenshouding brengt hen samen.
Een duidelijke verhaallijn is in deze film niet te vinden. Sterker nog, er is zelfs geen sprake van een reeks van opeenvolgende scènes. Pradal laat een aaneenschakeling van op zichzelf staande shots zien en roept hiermee een ongemakkelijke sfeer op. De personages maken geen enkele psychologische ontwikkeling door. Dit maakt identificatie met één van de personages vrijwel onmogelijk. Het zijn de beelden en de atmosfeer die de emoties oproepen en de plot voortduwen.
Pradal weet gedurende de hele film een beklemmende atmosfeer vast te houden. Het gebruik van muziek en geluid is hierbij een onmisbare kracht. Zelfs het ritmisch voortbewegen van een trein brengt een onbehaaglijk gevoel met zich mee. Beelden van de gelukkige Marie en Orso die samen dansen op een feest, worden afgewisseld met carnavalsbeelden waar knallende geluiden klinken. Het vermoeden dat het pistool waar Orso en Marie vaak mee spelen een keer af zal gaan, wordt hierdoor zeer versterkt.
De prachtige shots van de Franse Rivièra doen denken aan een museum vol adembenemende schilderijen. Allen zijn ze uniek en vertellen een eigen verhaal. Deze idyllische achtergronden vormen een mooi contrast met het kansloze en ongelukkige bestaan van de twee jeugdigen. Op de verkeerde wijze proberen deze verliefde en ontspoorde jongeren hun geluk na te jagen.
Ook al verdient Pradal voor de fotografie een tien, zijn verhaal blijft steken bij een slap aftreksel van Bonnie en Clyde.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 3
Bioscooprelease: 20 mei 1998