Marjorie Prime (2017)

Recensie Marjorie Prime CinemagazineRegie: Michael Almereyda | 99 minuten | drama | Acteurs: Lois Smith, Jon Hamm, Geena Davis, Tim Robbins, Stephanie Andujar, Hana Colley, Hannah Gross, India Reed Kotis, Leslie Lyles, Cashus Muse, Azumi Tsutsui, Bill Walters

In een afgelegen huisje aan een prachtig uitgerekt strand woont de 86-jarige Marjorie (Lois Smith). In dit afgelegen huisje lijken tijd en contact met de buitenwereld niet te bestaan. Alles draait om Marjorie en de herinneringen die ze door haar dementie langzaam vergeet. Iemand (of iets) die haar daar aan helpt herinneren is een holografische verschijning van een jongere versie van haar overleden man. Deze “prime,” zoals de technologie genoemd wordt, leert door verhalen over zichzelf en zijn naasten en wordt zo steeds realistischer.

Klinkt als een scifi-synopsis? Begrijpelijk, maar ‘Marjorie Prime’ is ondanks een futuristische technologie een prachtig uitgemeten drama. Het verhaal dat zijn oorsprong kent als theatertekst van Jordan Harrison is door regisseur Michael Almereyda naar een intiem filmscript vertaald. Je blijft door de setting en manier van het vertellen van het verhaal voelen dat het ooit een toneeltekst is geweest. Dit geeft de film juist dat vreemde en bijzondere sfeertje dat zorgt dat het bij blijft. Het stelt intelligente vragen over hoe wij mensen ons leven herinneren of willen herinneren. De “primes” zijn namelijk te manipuleren door de verhalen die de mens hem vertelt. Dit houdt het zowel voor de personages als voor de kijker spannend hoe de geschiedenis zich nou echt heeft afgespeeld. Door slimme flashbacks en het vertellen vanuit verschillende perspectieven vallen de puzzel stukjes langzaam meer op hun plek.

Lois Smith die de rol van Marjorie ook in de theaterversie vertolkte zet een gelaagde en ontwapenende dementerende vrouw neer. Vooral de gesprekken tussen haar en de “prime” van haar man zijn erg puur en licht surrealistisch. Interessant is ook dat de “prime” aan de ene kant iets kouds heeft door zijn kunstmatigheid. Tegelijkertijd vraag je je de hele film af of de “primes” echt zo koel zijn of ondertussen juist gevoel hebben. Het is alsof je letterlijk door kleine raampjes van een (kunstmatige) ziel kunt kijken.

Toch roepen de “primes” niet alleen maar nostalgie op of bieden ze volledig toereikend gezelschap. Als Marjories dochter (Geena Davis) en haar man (Tim Robbins) in beeld komen blijkt dat niet iedereen zich zomaar over kan geven aan het kunstmatige gezelschap. Ook blijft de eenzaamheid van de personages en een laatste levensfase erg voelbaar tijdens de film. Een mooie tegenkleur bij de oplossing die technologie probeert te bieden.

‘Marjorie Prime’ is een intiem en theatraal drama met een kleine, maar ijzersterke cast. Een prachtig intiem en zorgvuldig ontvouwen plot met sterk geschreven teksten. De film stelt vragen zonder deze onder je neus te duwen en laat je voelen zonder dit uit je te trekken.

Marit Golstein

Waardering: 4

Bioscooprelease: 10 mei 2018
DVD-release: 13 september 2018