Martian Child (2007)

Regie: Menno Meyjes | 106 minuten | drama, science fiction | Acteurs: John Cusack, Bobby Coleman, Amanda Peet, Oliver Platt, Joan Cusack, Sophie Okonedo, Richard Schiff, Taya Calicetto, David Kaye, Braxton Bonneville, Samuel Charles, Zak Ludwig, Howard Hesseman, Carmen Moore, Beverley Breuer, David Lewis, Edmond Kato Wong, Suzy Joachim, Anjelica Huston

Iedere ouder zal het beamen: kinderen komen van Mars. Net als mannen overigens, als we de literatuur mogen geloven. Bij Warner Bros vonden ze dat een leuk uitgangspunt voor een film. Men neme een weduwnaar met latente vadergevoelens en een ouderloos jochie dat niet wil aarden in de maatschappij. Geen etter die hamsters martelt natuurlijk, maar een ontwapenend knulletje met een warrige haardos en leuke problemen. Zo eentje die beweert dat hij van Mars komt, dagenlang in een kartonnen doos bivakkeert en alleen maar ontbijtgranen eet van een bepaald merk (waarmee je dan als filmproducent een lucratieve deal kunt sluiten).

Uiteraard heeft de jonge hoofdpersoon een trauma nodig. Dat is zo gepiept. Alle potentiële pleegouders laten het kind in de steek. Waarschijnlijk vanwege die ontbijtgranen. Wat een ellende! Gelukkig is daar John Cusack, die hunkert naar iemand om van te houden. Ook hij was ooit een buitenbeentje, maar nu schrijft hij sciencefiction. Als dat geen bewijs is dat alles vanzelf goed komt! En warempel, ondanks de bedenkingen van zijn omgeving dringt Cusack langzaam tot het kind door. Hoe? Door veel te honkballen en volwassen wijsheden op hem los te laten. Nu nog wat gevoelige synthesizerklanken op strategische momenten en klaar is je romantische drama met SciFi-sausje.

‘Martian Child’ wil diepe dingen zeggen over het ouderschap en de universele behoefte om erbij te horen, maar doet dat op een oppervlakkige manier. Dat het niet erg is om excentriek te zijn weten we allemaal wel. Maar wat als een kind echt onaangepast gedrag vertoont? Hoeveel accepteer je en waar trek je de grens? Wanneer wordt excentriek asociaal? Dat is een veel interessantere vraag, die in de film niet aan de orde komt. Het concept van ‘Martian Child’ biedt veel mogelijkheden, maar verzandt in goedkoop sentiment. John Cusack heeft ooit in een interview gezegd dat actiefilms leugens verkopen over geweld en romantische komedies liegen over de liefde. Je zou kunnen zeggen dat deze film leugens verkoopt over adoptie. Dat betekent niet dat de film geen enkele mooie observatie bevat of nooit ontroert. Leugens slik je nou eenmaal makkelijker als er een suikerlaagje omheen zit.

Is er verder iets positiefs te melden over ‘Martian Child’? Jawel hoor. John Cusack voelt zich thuis in zijn vaderrol en de wisselwerking tussen hem en zijn zus Joan sprankelt als vanouds. Dat geldt niet voor de chemie tussen Cusack en romantic interest Amanda Peet. Peet kan stralen, weten we uit andere films, maar brengt het hier niet verder dan knusse huisvriendin. En het kind van Mars? Die doet het niet onaardig. Bobby Coleman is in de lacune gesprongen die ontstond toen Macaulay Culkin volwassen werd. Dat betekent dat je hem óf aandoenlijk óf onuitstaanbaar vindt. En soms allebei tegelijk, net als een echt kind.

Paula Koopmans

Waardering: 2