Martin (1977)

Regie: George A. Romero | 95 minuten | drama, horror, thriller, misdaad | Acteurs: John Amplas, Lincoln Maazel, Christine Forrest, Elyane Nadeau, Tom Savini, Sara Venable, Francine Middleton, Roger Caine, George A. Romero, James Roy, J. Clifford Forrest Jr., Robert Ogden, Donaldo Soviero, Donna Siegel, Albert J. Schmaus, Lilian Schmaus, Frances Mazzoni, Vincent D. Survinski, Tony Buba, Pasquale Buba, Clayton McKinnon, Regis J. Survinski, Tony Pantanella, Ingeborg Forrest, Carol McClosky

De vampier. Een van de oudste en meeste bekende filmschurken. Vereeuwigd in ons geheugen (als graaf Dracula) door die Hongaar met dat rare accent, Bela Lugosi, en door tal van andere acteurs. Oorspronkelijk ontsproten aan het literaire brein van auteur Bram Stoker, heeft Dracula/de vampier zich als karakter ontwikkeld van een man met een cape tot de getormenteerde bron van tienerfantasieën in films als ‘Interview with a Vampire’ en ‘Twilight’. Je zou kunnen zeggen dat de vampier door de jaren heen een aantal keren een “upgrade” heeft gekregen.

Een van die upgrades kwam met de film ‘Martin’ van George A. Romero. Romero had natuurlijk al bekendheid vergaard met de zombieklassieker ‘Night Of The Living Dead’ uit 1968. Maar de zombie was niet het enige filmmonster waar Romero mee aan de slag wilde. Hij schreef het verhaal voor ‘Martin’ als een moderne en licht satirische kijk op de aloude vampier/Dracula mythe. In het begin van de film zien we hoe Martin bij zijn oudste neef Cuda gaat wonen in het dorpje Braddock. Deze is ervan overtuigd dat zijn jongste neefje de familievloek met zich meedraagt en dat hij hierdoor gedwongen is om het bloed van andere mensen te drinken. Martin zoekt altijd vrouwen uit als zijn slachtoffers uit waarmee Romero meteen de link legt tussen de horror van de vampier en zijn vermeende seksuele lust. In de film zien we dit ook expliciet terug in Martins verwijzingen naar de sexy time waar hij naar verlangt en het begeren van zijn vrouwelijke slachtoffers. De combinatie van seksuele (puber)fantasieën en honger naar bloed zijn klassieke elementen die hier door Romero in een modern jasje worden gestoken. Het spotten van Martin met de traditionele, religieuze opvattingen van zijn neef Cuda is een verdere aanwijzing van Romero’s poging tot het moderniseren van de mythe (“There is no magic”). Want de traditionele manieren om een vampier te verdrijven zoals knoflook en een spiegel hebben geen effect op Martin. De vraag die door ons hoofd blijft spoken is of Martin nu echt een vampier is, of alleen maar geestesziek? Kijken we nu naar een klassieke vampierfilm of houdt Romero ons voor de gek?

‘Martin’ heeft, net als veel van Romero’s andere films, een rauwe en low-budget sfeer. Ook het gebruik van echte locaties in Braddock (Romero filmde wel vaker op locatie in en rond Pittsburg) verhogen het realisme van de filmbeelden. Er schijnt een bijna drie uur durende versie te zijn van de film met veel zwart-wit beelden wat paste bij Romero’s oorspronkelijke visie. Scènes uit deze versie zouden misschien meer hebben kunnen toevoegen over de geschiedenis van Martin en zijn familie. Helaas is deze versie tijdens een diefstal ontvreemd en nooit meer terug gevonden. Maar dit wil niet zeggen dat de film onvoltooid is! In tegendeel. ‘Martin’ is een goed en intrigerend geschreven verhaal wat een aparte kijk op de vampiermythe oplevert. Romero’s vermakelijke visie is een welkome afwisseling op de hightech gestileerde vampierenfilm van de laatste jaren.

Joost Hoedemaeckers