Masha en de beer 2 (2018)

Recensie Masha en de beer 2 CinemagazineRegie: Oleg Kuzovkov | 70 minuten | familie, animatie | Nederlandse stemmencast: Elaine Hakkaart

De Russische animator Oleg Kuzovkov ontmoette jaren geleden tijdens een vakantie eens een klein meisje op een strand. “Het kind legde makkelijk contact, dankzij haar open uitstraling en vindingrijkheid. Ze liep zonder aarzelen op een vreemde af om met hem een potje te gaan schaken. Bij een ander pakte ze zonder het te vragen zijn flippers en ging ermee de zee in. Voor even is dat leuk, maar na een paar dagen bleek het ook erg vermoeiend te zijn en begonnen de vakantiegangers zich voor haar te verstoppen…” Dat kleine, eigenwijze meisje dat enerzijds de mensen zonder moeite om haar vinger windt maar anderzijds ook snel op de zenuwen werkt, vormde de inspiratiebron voor de tekenfilmheldin Masha uit ‘Masha en de beer’. Sinds ze in 2009 voor het eerst op tv te zien was, hebben peuters en kleuters over de hele wereld haar omarmd. Veel ouders kijken graag met hen mee, omdat zij zich op hun beurt herkennen in Mishka, de goedmoedige bruine beer die zich heeft ontfermd over Masha, maar het niet altijd even gemakkelijk heeft met het hyperactieve meisje. Soms wil hij gewoon rustig even een boek lezen, puzzelen of een dutje doen zonder gestoord te worden. Maar telkens wanneer hij er helemaal doorheen lijkt te zitten, zwicht hij toch weer voor de ontwapenende Masha. Want o wee als haar wat overkomt.

Nadat ‘Masha en de beer’ in 2017 voor het eerst zijn weg vond naar het witte doek, is er nu een tweede bioscoopfilm die de weinig verrassende naam ‘Masha en de beer 2′ (2018) heeft meegekregen. Net als zijn voorganger is ook dit een verzameling van negen korte filmpjes in plaats van één lange speelfilm. De filmpjes duren zo’n zeven à acht minuten en worden telkens geïntroduceerd door Masha zelf (in de Nederlanders nasynchronisatie wordt haar stem ingesproken door Elaine Hakkaart). Het eerste filmpje zet direct de toon, als Masha en haar beste vriend Panda het middagje golfen van Mishka compleet in de war schoppen en het op een gegeven moment aan de stok krijgen met de dieren in het bos. Het beschermende, zorgzame karakter van de beer komt volledig tot zijn recht in de aflevering ‘Het beste medicijn’, als Masha kou vat en Mishka in zijn verleden als circusartiest graaft om haar op te vrolijken en beter te maken. Jongleren, clown spelen, goochelen; hij draait er zijn hand niet voor om. Hilarisch is het als hij een pruik opzet om een leeuw te spelen. Het verleden van de beer speelt ook een hoofdrol in het filmpje ‘Kwartet plus één’, waarin Mishka’s vader op bezoek komt en het familiefotoalbum openslaat. Blijkbaar maakten ze vroeger deel uit van een muziekgezelschap. Waarom blazen ze dat geen nieuw leven in, vraagt Masha zich af. Ze trommelt de vrouwtjesbeer en Mishka’s rivaal de Himalayabeer op, maar de repetities draaien in de soep omdat beide mannetjesberen indruk willen maken op het vrouwtje.

Masha kan dus wel degelijk ook een verbindende rol spelen. Dat laat ze ook zien in ‘Wat een heerlijk spel’, als ze een volwaardige tegenstander zoekt om tegen te ijshockeyen en ze via de door Mishka uitgevonden tijdmachine (in een andere aflevering knutselt hij zelf een raket in elkaar om mee naar de maan te reizen) in de Middeleeuwen belandt. Daar krijgt ze twee rivaliserende groepen ridders zo ver dat ze hun zwaarden inruilen voor sticks en pucks. Maar lesgeven is wel even wat anders dan zelf spelen, ontdekt Masha al gauw. Erg grappig is de aflevering ‘Troetelkind van de week’, waarin we Masha op haar best (want: irritantst) zien. Het arme varken Roosje – het lievelingetje van Masha – is het zat om telkens bijkans te worden doodgeknuffeld door het meisje en besluit het op een akkoordje te gooien met de wolven (hoe wanhopig moet ze zijn!). Wie meer filmpjes van ‘Masha en de beer’ heeft gezien, kent ze vast nog wel. De wolven wonen met zijn tweetjes in een oude ambulance en hebben altijd honger. Ze zijn vaak zo wanhopig dat ze de verkeerde keuzes maken; je zou er medelijden mee krijgen. In dit geval is het juist het varken dat de verkeerde keuze maakt; ze ontdekt al snel dat het niet zo makkelijk is om voor jezelf te zorgen. Ook het heerlijk onbetrouwbare konijn is weer van de partij, deze keer om vals te spelen tijdens een spelletje dat hij met Masha speelt tijdens ‘Het biljarttoernooi’. In de resterende afleveringen beleeft Mishka een onderwateravontuur met een zeemeermin en zien we in ‘Apenstreken’, wanneer Masha op reis gaat met een stel rondreizende circusapen, hoezeer zij en de beer niet zonder elkaar kunnen leven.

Goed nieuws voor de liefhebber: ‘Masha en de beer 2’ is weer even hilarisch, hartverwarmend en vermakelijk als zijn voorganger. Kinderen zullen zich herkennen in de springerige Masha die altijd overal een spel in ziet, terwijl meekijkende ouders zich kunnen verkneukelen aan de nevenpersonages die soms tot wanhoop worden gedreven maar zich net zo makkelijk laten inpakken door het hartveroverende meisje dat Masha óók kan zijn. Meer van het zelfde dus, maar een straf is dat zeker niet want ‘Masha en de beer’ biedt universeel vermaak op een prima niveau, met vlotte en grappige animaties en bijpassende en herkenbare muziek. Wie de dvd koopt krijgt bovendien nog vier extra afleveringen cadeau en kan dus nog een half uur langer genieten van dit fijne animatiefilmpje.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 10 april 2019
DVD-release: 9 augustus 2019